Του Χαρ. Γερ. Γεωργιλά, ιατρού
Κατά τη διάρκεια της δουλειάς μου, το τελευταίο δίμηνο, υπήρξα γνώστης τριών περιστατικών που αφορούσαν συμπολίτες μας, μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας, οι οποίοι δεν ήταν ανασφάλιστοι και δικαιούνταν φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη για τις χρόνιες παθήσεις τους.
Η αρνητική οικονομική κατάσταση που κάθε μέρα χειροτερεύει, η συνεχής μείωση των συντάξεων και μισθών και η υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, καθώς και το κλίμα τρομοκρατίας που καλλιεργείται από τα ΜΜΕ για περαιτέρω μείωσή τους, αλλά και ο φόβος της ανεργίας των παιδιών τους και εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που καταστρέφει το κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο της χώρας, δημιουργούν την πεποίθηση σ’ αυτούς ότι είναι βάρος στην κοινωνία. Βιώνουν την αδυναμία των παιδιών τους να εξελιχθούν κοινωνικά και επαγγελματικά και νιώθουν ενοχικοί, χρεώνοντας όλα τα παραπάνω στον εαυτό τους.
Το τραγικό όμως είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν “στίψει” την πέτρα” στη ζωή τους. Για να ξαναγυρίσουμε τώρα στα παραπάνω περιστατικά, ο ένας από αυτούς αυτοκτόνησε με τα ίδια του τα φάρμακα που έπαιρνε για τη νόσο του, ο δε δεύτερος έκανε απεργία δίψας, δηλαδή αρνιόταν να πίνει νερό εως ότου απεβίωσε. Το δε τρίτο περιστατικό αφορά σε μία ασθενή η οποία αρνείται να πάρει τα φάρμακά της για τους παραπάνω λόγους.
Πώς φτάσαμε όμως σ’ αυτό το σημείο; Ποιο είναι το πολιτικό μοντέλο διακυβέρνησης της Ευρώπης; Δημιουργεί αμηχανία η διαπίστωση ότι η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση ακολουθεί τις αρχές του συλλογικού μοντέλου της Σοβιετικής Ένωσης. Εξετάζοντας τη δομή της εξουσίας της Σοβιετικής Ένωσης μπορούμε να δώσουμε την απάντηση:
α) η Σοβ.Ένωση κυβερνιόταν από ένα κονκλάβιο, μια ομάδα δεκαπέντε ανθρώπων, οι οποίοι δεν έδιναν αναφορά σε κανέναν. Αντίστοιχα στην Ευρώπη κυβερνούν εικοσιτέσσερα άτομα, αλληλένδετα μεταξύ τους, συναντώνται ΜΥΣΤΙΚΑ και δε λογοδοτούν σε κανέναν, αφού δεν εκλέγονται και κατά συνέπεια δεν μπορεί κανείς να τα διώξει. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ένα κοινοβούλιο μη εκλεγμένο, όπως ακριβώς και η Σοβ. Ένωση. Στη Σοβ.Ένωση υπήρχε το πολίτ-μπιρο(πολιτικό γραφείο των κομμουνιστικών κομμάτων της πρώην Σ.Ένωσης) και εκεί λαμβάνονταν όλες οι αποφάσεις που αφορούσαν στο μέλλον όλου του λαού χωρίς δικαίωμα αντίδρασης ή ανάκλησης αυτών των αποφάσεων. Αναλογικά, έτσι λειτουργεί και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όπου ο κάθε εισηγητής μπορεί να μιλήσει για 21 λεπτά .Στην Ευρωπ. Ένωση υπάρχουν εκατοντάδες γραφειοκράτες υψιλόμισθοι και με υπέρογκα μπόνους και δικαστική ασυλία. Αυτό τους δίνει το δικαίωμα να αλλάζουν συνεχώς πολιτική θέση και άποψη. Δεν τους ενδιαφέρει το μέλλον των αποφάσεών τους. Αυτό δείχνει ότι η Σοβ. Ένωση και η Ευρωπ. Ένωση είναι το ιδιο καθεστώς.
Η Ευρωπ. ένωση δημιουργήθηκε κάτω από τις συνθήκες του οικονομικού μπούλινγκ ενώ η Σοβ. Ένωση προέκυψε μετά από λαϊκή και στρατιωτική επανάσταση. Η Σοβ. Ένωση λοιπόν, για να επιβιώσει έπρεπε να αναπτύσσεται συνεχώς. Από τη στιγμή που σταμάτησε η ανάπτυξη διαλύθηκε. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την Ευρ. Ένωση.
β) Ο σκοπός της Σοβ. Ένωσης ήταν η δημιουργία μιας καινούργιας ταυτότητας του σοβιετικού λαού. Η ταυτότητα αυτή συνίσταται στο να ξεχνάει την ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ του,τα α ήθη και τα έθιμα του τόπου του, δηλαδή να χάνει αυτή την ιδιαίτερη σχέση του με τον χρόνο και την ιστορία του, να είναι άπατρις, χωρίς γλώσσα και ιστορία. Να μην έχει μέλλον. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και στην Ευρωπ. Ένωση που δε θέλει Έλληνες, Ιταλούς, Ισπανούς, Γάλλους ,Άγγλους κ.λ.π. αλλά θέλουν μια ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ για να πνίξουν όλα τα εθνικά μας αισθήματα και να ζήσουμε σε μια κοινότητα πολιπολιτισμική στην οποία γίνεται αντικατάσταση του υπάρχοντος πληθυσμού από ορδές μεταναστών που εισβάλλουν στην Ευρώπη και αποτελούν τη μεσαία τάξη της χώρας τους(σημερινό παράδειγμα το Καστελόριζο, όπου οι μετανάστες είναι πολλαπλάσιοι του πληθυσμού).Αυτή είναι η πολιτική των ανοιχτών θυρών, της ΑΝΓΚΕΛΑ ΔΩΡΟΘΕΑΣ KASNER, η οποία έχει το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο ΜΕΡΚΕΛ. Το ίδιο ακριβώς έγινε και στη Σοβ. Ένωση μετά τη δεκαετία του ’70.Εκεί ακολουθούσαν την πολιτική “του υπερτονισμού των εθνικών συγκρούσεων” σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν συνέβαιναν με σκοπό την καταστροφή των εθνικών κρατών.Την ίδια πολιτική ακολουθεί σήμερα η Ευρωπ. Ένωση ώστε να πάψουν να υπάρχουν τα εθνικά κράτη. Σε αυτά τα δύο συστήματα υπάρχει μεγάλη διαφθορά από την κορυφή ως τη βάση της εξουσίας και ανθεί ανενόχλητη.
γ) Η ελευθερία της έκφρασης καταστρατηγειται και στις δύο Ενώσεις και όποιος τολμά να εκφράσει την άποψή του ή του επιτίθενται ή τον τιμωρούν. Στη Σοβ. Ένωση υπήρχαν τα γκούλανγκ ενώ στην Ευρώπη υπάρχουν τα πνευματικά γκούλανγκ τα οποία είναι γνωστά ως τα “πολιτικώς ορθά” και που πρώτος εισήγαγε τον όρο ο Περικλής στον “Επιτάφιο” .Όποιος δοκιμάζει να μιλήσει για θέματα όπως μητρότητα, πατρότητα, εργασία, αξιοπρέπεια, σεξουαλικότητα, ηθική, ελευθερία, εξοστρακίζεται. Αυτό είναι η αρχή της απώλειας της ηθικής ελευθερίας του ατόμου, ό,τι πολυτιμότερο και αναγκαίο για τον άνθρωπο. Ας μην ξεχνάμε τη θυσία των Ελεύθερων Πολιορκημένων του Δ.Σολωμού που προκειμένου να περισώσουν αυτή την ελευθερία θυσιάστηκαν. Στη Σοβ. ένωση έλεγαν στους πολίτες ότι πρέπει να υπάρχει ένα ομοσπονδιακό κράτος για να αποφύγουν τον πόλεμο. Στην Ευρ. Ένωση λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Επιβάλλουν και οι δυο το ίδιο σύστημα κάτω από το ψεύτικο πέπλο του βιοσυστήματος (το σύστημα που μπορεί να είναι βιώσιμο στο μέλλον και οι πληθυσμοί εκεί να μπορούν να αναπτυχθούν).Όλη η Ευρωπ. Ένωση βασίστηκε στο σοβιετικό μοντέλο αλλά παρουσιάστηκε σαν οργανισμός επενδύσεων υποσχόμενη έτσι την πολυπόθητη ανάπτυξη. Όμως, όπως και η Σοβ. Ένωση που στηριζόταν σε σαθρά πολιτικά θεμέλια εξαφανίστηκε έτσι και η Ευρωπ. Ένωση ατυχώς θα εξαφανιστεί αφήνοντας πίσω της σεληνιακό τοπίο σε σημαντικούς τομείς της οικονομίας και εθνικά προβλήματα. Αυτό το σοβιετικό μοντέλο εξουσίας είναι ανίκανο να ξαναστερεωθεί, όμως υπάρχει μια εναλλακτική λύση από τους κανόνες που επιβάλλουν τα αυτοελεγχόμενα μέλη των Βρυξελλών που κυβερνούν την Ευρώπη και το οποίο λέγεται ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.
Δεν πρέπει για κανένα λόγο να δεχθούμε αυτό το μοντέλο εξουσίας που έχουν σχεδιάσει για μας χωρίς εμάς, γιατί δεν μας ρώτησαν, εαν θέλουμε να συμμετέχουμε σ’ αυτό. Άλλωστε εμείς οι ίδιοι ξέρουμε ποιο είναι το καλό μας και δεν χρειάζεται να μας το επιβάλλουν. Όσοι έζησαν στην πρώην Σοβιετική Ένωση εγνωρίζουν το μέλλον μας και κλαίνε γι αυτά που έρχονται.
“Αυτοί (οι σοβιετικοί γραφιοκράτες) δεν απαιτούν πολλά από σένα. Μόνον να μισήσεις αυτό που αγαπάς και να αγαπήσεις αυτό που μισείς”
Boris Pasternak 1960,
Ρώσος ποιητής και συγγραφέας
