Θυμήθηκες ξανά όλα όσα πέρασες και εσύ. Τις λαχτάρες και τον αγώνα που έδωσες για να μεγαλώσεις τα δικά σου παιδιά. Θυμήθηκες ότι ποτέ τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Μάχες καθημερινές για το αυτονόητο, ιδρώτας για λίγο ψωμί. Θυμήθηκες τις ιστορίες που και εσύ άκουγες από τους γονείς σου. Θυμήθηκες φίλες που πήραν το δρόμο της ξενιτιάς.
Θυμήθηκες πώς είναι να μεγαλώνεις ένα μωρό.
Και τώρα κρατάς στα χέρια σου ένα μωρό που δεν είναι δικό σου. Δεν είναι μόνο η χαρά ότι το φροντίζεις. Είναι η χαρά να γίνεσαι ξανά μάνα. Μάνα!
Και η φυσική μάνα έχοντας γλυτώσει από πολέμους, θάλασσες και ταραχές μπορεί να χαμογελά… γιατί ίσως στα πρόσωπα των τριών γιαγιάδων στη Σκάλα Συκαμιάς να βρήκε ξανά τη δική της μάνα, να βρήκε ξανά την ελπίδα.
Ευχαριστούμε γιαγιάδες της Λέσβου.
Photo: Lefteris Partsalis/ SOOC
Τι λέει ο φωτογράφος Λευτέρης Παρτσάλης για τη φωτογραφία
Σίγουρα με δυσκολία περιγράφει κανείς την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στο νησί. Δεν έχω μάθει να γράφω κείμενα αλλά να μιλάω με εικόνες.Οσο κάθεσαι κοντά στα γεγονότα το μάτι σου αφαιρεί και αφαιρεί συνέχεια εικόνες επιλέγοντας στο τέλος τις στιγμές. Συγκεκριμένες και λίγες.
Έτσι το απόγευμα που τραβήχτηκε η εικόνα απλά είχα πάει στο camp πρωτοβουλίας αλληλεγύης η οπως το λένε εδώ οι εθελοντές το camp των misfits. Τρείς γιαγιάδες ξαπόστεναν την ώρα που μια γυναίκα μπροστά τους προσπαθούσε να ταίσει το μωρό της ενώ αυτό έκλαιγε ασταμάτητα. Οι γιαγιάδες μιλώντας της με ελληνική μυτιλινιά διάλεκτο, της ζήτησαν το μωρό. Απο τις κινήσεις το καταλαβε και τους το έδωσε. Εκείνη τη στιγμή γέλασα απο ευτυχία, μου άρεσε αυτό που έβλεπα. Σήκωσα τη μηχανή μου και πήρα την εικόνα.
Μία μέρα μετά η εικόνα έχει κάνει το γύρο του διαδικτύου. Το να γίνει viral μου έδωσε χαρά γιατι είναι μία προσέγγιση απο την πλευρά των κατοίκων. Δεν έχει να κάνει με εθελοντές, που ούτως η άλλως ήρθαν για να βοηθήσουν και έχουν δώσει την ψυχή τους, έχει να κάνει με το πώς αντιμετωπίζει η κοινωνία του νησιού αυτή την ανθρωπιστική κρίση. Έδω στην πρώτη γραμμή που κανείς θα περίμενε κραυγές αγανάκτησης, αυτοί εδώ οι άνθρωποι που ζούν απο τον τουρισμό και την καλλιέργεια της γής, διδάσκουν μαθήματα ανθρωπιάς.Γι” αυτό ναί είμαι χαρούμενος που η εικόνα αυτή είχε τόση απήχηση.
Ωστόσο η κρίση συνεχίζεται καθώς και οι αγώνες των κατοίκων και των εθελοντών.
lesvosnews.net, rizopoulospost.com