Με αφορμή την «έκρηξη» κρουσμάτων κορωνοϊού σε παγκόσμιο επίπεδο, ο Economist υποστηρίζει ότι η πανδημία εξαπλώνεται «με απίστευτο ρυθμό, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται για να τη σταματήσουν. Την 1η Φεβρουαρίου, πρώτη ημέρα που ο κορωνοϊός εμφανίστηκε στο πρωτοσέλιδό μας (σ.σ. του Economist), ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας μετρούσε 2.115 νέα κρούσματα» τονίζει χαρακτηριστικά και προσθέτει:
«Στις 28 Ιουνίου, ο ημερήσιος απολογισμός έφτασε τα 190.000. Αυτή την ημέρα, κάθε 90 λεπτά καταγράφονταν τα κρούσματα που μετρήθηκαν συνολικά την 1η Φεβρουαρίου. Ο κόσμος δεν αντιμετωπίζει ένα δεύτερο κύμα. Δεν ξεπέρασε ποτέ το πρώτο κύμα. Περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν προσβληθεί μέχρι σήμερα από τον κορωνοϊό. Περίπου κάθε περιοχή του πλανήτη έχει κρούσματα. Για κάθε χώρα όπως η Κίνα, η Ταϊβάν, το Βιετνάμ, που δείχνουν ότι μπορούν να περιορίσουν τον κορωνοϊό, υπάρχουν άλλες στη Λατινική Αμερική και τη Νότια Ασία όπου η πανδημία μαίνεται.»
Το εφιαλτικό σενάριο για την άνοιξη του 2021
Ο Economist επισημαίνει ότι «σε άλλες περιοχές, όπως οι ΗΠΑ, υπάρχει κίνδυνος να χαθεί ο έλεγχος ή βρίσκονται στην πρώτη φάση της πανδημίας, όπως η Αφρική. Η Ευρώπη είναι σε μια ενδιάμεση κατάσταση. Τα χειρότερα όμως έρχονται. Βασιζόμενη σε ερευνητικά δεδομένα από 84 χώρες, μια ομάδα στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για κάθε δηλωμένο κρούσμα υπάρχουν 12 που δεν καταγράφονται και πως σε κάθε δυο θανάτους από κορωνοϊό αντιστοιχεί ένας θάνατος που λαθεμένα αποδίδεται σε άλλα αίτια.»
Οι ερευνητές από τη Μασαχουσέτη αναφέρουν ότι «χωρίς κάποια ιατρική πρόοδο, ο συνολικός αριθμός κρουσμάτων θα ανέλθει στα 200 με 600 εκατομμύρια μέχρι την άνοιξη του 2021. Σε αυτό το σημείο, θα έχουν πεθάνει 1,4 με 3,7 εκατομμύρια άνθρωποι. Ακόμα και τότε, όμως, πάνω από το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού θα είναι ευάλωτο στη μόλυνση και ακόμα περισσότεροι αν η ανοσία αποδειχθεί παροδική.»
Υπάρχει κάπου ελπίδα;
Στο δημοσίευμα τονίζεται ότι ο πραγματικός απολογισμός θα εξαρτηθεί από το πώς οι κοινωνίες θα διαχειριστούν την πανδημία: «Εδώ τα νέα είναι καλύτερα. Οι επιδημιολόγοι κατανοούν το πώς να σταματήσουν τον κορωνοϊό. Η μετάδοση μπορεί να γίνει σε κλειστούς χώρους, σε πλήθη, όταν οι άνθρωποι υψώνουν τον τόνο της φωνής τους. Οι φτωχοί είναι πιο ευάλωτοι, όπως και οι ηλικιωμένοι και εκείνοι με υποκείμενα νοσήματα. Ο ιός μπορεί να περιοριστεί με τρεις τρόπους: με αλλαγές στη συμπεριφορά, με τα τεστ, με την ιχνηλάτηση και απομόνωση. Και αν αυτά αποτύχουν, τότε, με lockdowns.»
Σύμφωνα με τον Economist, όσο πιο άσχημες επιδόσεις στα τεστ έχει μια χώρα -και πολλές χώρες έχουν αποτύχει να έχουν επαρκή αποθέματα τεστ- τόσο πιο πιθανό είναι να αναγκαστεί να λάβει ακραία μέτρα. «Οι θεραπείες έχουν βελτιωθεί, χάρη στην έρευνα και στη διαχείριση περιστατικών. Παρότι ο μαζικός εμβολιασμός απέχει, στην καλύτερη περίπτωση, μήνες, οι πρώτες θεραπείες είναι ήδη διαθέσιμες. Οι επιστήμονες γνωρίζουν πιο πολλά για το πώς να αντιμετωπίσουν τη νόσο και δεν “τρέχουν” να βάλουν ανθρώπους σε αναπνευστήρες, αλλά δίνουν από νωρίς οξυγόνο. Οι βελτιωμένες θεραπείες ευθύνονται για τη μείωση του ποσοστού των νοσηλευόμενων που εισάγονται σε ΜΕΘ της Βρετανίας, από το 12% στα τέλη Μαρτίου, στο 4%, στα μέσα με τέλη Μαΐου» τονίζεται στο άρθρο.
Οι οικονομίες υποφέρουν, αλλά προσαρμόζονται
Στο άρθρο του Economist γίνεται μια ειδική αναφορά στις οικονομικές συνέπειες της πανδημίας του κορωνοϊού:
«Οι οικονομίες προσαρμόζονται, όμως, φυσικά, υποφέρουν ακόμα. Η JP Morgan προβλέπει ότι η απότομη μείωση στο πρώτο εξάμηνο του χρόνου σε 39 χώρες θα κυμανθεί στο 10% του ΑΕΠ. Ομως οι εργαζόμενοι που έχουν “κολλήσει” στο Zoom (σ.σ. εφαρμογή τηλεδιασκέψεων) ανακάλυψαν ότι μπορούν να κάνουν στο σπίτι τους πολλά περισσότερα απ’ ό,τι πιστευόταν. Στην Κίνα, τα Starbucks σχεδίασαν ένα “ανέπαφο” τρόπο παραγγελιών, μειώνοντας τον χρόνο που χρειάζεται να περιμένουν οι πελάτες στα καταστήματά τους. Οι έμποροι που δέχθηκαν μεγάλες πιέσεις πλέον λειτουργούν ομαλά. Τα εργοστάσια βρήκαν τρόπους να εναλλάσσουν βάρδιες, να προστατεύουν το προσωπικό με πλαστικές ασπίδες, να αλλάξουν τον τρόπο εργασίας ώστε να ελαχιστοποιείται η ανθρώπινη επαφή»
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, «τώρα που τα γενικά, εθνικά lockdown τελειώνουν, οι κυβερνήσεις μπορούν να προχωρήσουν σε λογικές κινήσεις, όπως η απαγόρευση μεγάλων συναθροίσεων σε κλειστούς χώρους αλλά και η επαναλειτουργία σχολείων και καταστημάτων. Σε κάποιες περιπτώσεις, όπως σε αμερικανικές πολιτείες, χαλάρωσαν τα μέτρα σε μεγάλο βαθμό και θα πρέπει να αλλάξουν ρότα. Αλλοι θα μάθουν από τα λάθη τους.»
Ο Economist υπογραμμίζει στη συνέχεια ότι «το πρόβλημα είναι ότι χωρίς μια θεραπεία ή ένα εμβόλιο, ο περιορισμός της πανδημίας βασίζεται στο κατά πόσο θα μάθουν οι άνθρωποι να αλλάξουν τις συμπεριφορές τους. Μετά τον αρχικό πανικό για τον κορωνοϊό, πολλοί εμφανίζονται ως απογοητευμένοι και αντιδρούν. Οι μάσκες βοηθούν να σταματήσει η εξάπλωση του κορωνοϊού, όμως στην Ευρώπη και την Αμερική κάποιοι αρνούνται να φορέσουν επειδή τις βλέπουν ως “ευνουχιστικές” ή, χειρότερα, ως… Δημοκρατικές. Το σχολαστικό πλύσιμο των χεριών σκοτώνει τον ιό, όμως πόσοι δεν επέστρεψαν στις παλιές κακές συνήθειες; Τα πάρτι είναι επικίνδυνα όμως οι νέοι που ήταν “φυλακισμένοι” επί μήνες αναπτύσσουν επικίνδυνες συμπεριφορές.»
Χρειάζεται ξεκάθαρη επικοινωνία από αξιόπιστους ηγέτες
Ο αρθρογράφος τονίζει, ακολούθως, ότι «το πιο σημαντικό, όσο προχωρούν οι μήνες, είναι ότι οι άνθρωποι πρέπει να βγάλουν τα προς το ζην. Το φθινόπωρο, καθώς η ζωή θα “μετακομίσει” σε εσωτερικούς χώρους, τα κρούσματα μπορεί να εκτοξευθούν. Το να αλλάξουν οι κοινωνικές νόρμες είναι κάτι δύσκολο. Κοιτάξτε τι συνέβη με το Aids, που επί δεκαετίες μπορούσε να καταπολεμηθεί μέσω της ασφαλούς σεξουαλικής επαφής και τον καθαρισμό βελονών. Το 2018 υπήρχαν 1,7 νέες μολύνσεις με τον ιό HIV, τον ιό που προκαλεί το Aids. Η περίπτωση του κορωνοϊού αναλύεται πιο εύκολα, όμως αποφεύγεται δυσκολότερα. Το να φοράς μια μάσκα είναι κυρίως για την προστασία των άλλων. Οι νέοι, υγιείς και ασυμπτωματικοί καλούνται να ακολουθήσουν άχαρους κανόνες για να προστατεύσουν τους μεγαλύτερους και τους ευάλωτους.»
Η αλλαγή συμπεριφορών, καταλήγει το δημοσίευμα του Economist, χρειάζεται «ξεκάθαρη επικοινωνία από αξιόπιστες φιγούρες, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Αλλά πολλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν τους πολιτικούς. Σε χώρες όπως η Αμερική, το Ιράν, τη Βρετανία, τη Ρωσία και τη Βραζιλία, που έχουν τα μεγαλύτερα “φορτία” κρουσμάτων κορωνοϊού, οι πρόεδροι και πρωθυπουργοί δεν αξιολόγησαν σωστά την απειλή, αμφιταλαντεύονταν, εξέδιδαν κακές οδηγίες, ή έδειχναν να ενδιαφέρονται περισσότερο στον πολιτικό τους “πλούτο” απ’ ό,τι για τη χώρα τους. Ο κορωνοϊός είναι εδώ. Οι ευάλωτοι θα συνεχίσουν να φοβούνται να βγουν έξω και οι καινοτομίες θα επιβραδυνθούν, δημιουργώντας μια οικονομία του 90% που θα αποτυγχάνει διαρκώς να φτάσει τις δυνατότητές της. Πολλοί άνθρωποι θα νοσήσουν και κάποιοι από αυτούς θα πεθάνουν. Μπορεί να έχετε χάσει το ενδιαφέρον σας για την πανδημία. Εκείνη ωστόσο δεν έχει χάσει το ενδιαφέρον της για εσάς.»