Αγκάθι για τους δανειστές και όπλο στα χέρια της χώρας είναι το έργο (και ειδικά το προπαρασκευαστικό πόρισμα που δημοσιοποιήθηκε) της Επιτροπής Αλήθειας για το Χρέος, τόνισε η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, μιλώντας στο «Κόκκινο» και τον Κώστα Αρβανίτη.
Η πρόεδρος της Βουλής μεταξύ άλλων επεσήμανε ότι:
ΠΡΩΤΟ, το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας της Βουλής αποκωδικοποιεί το χρέος, στοιχειοθετώντας με τρόπο επιστημονικό το «διά ταύτα». Και αυτό είναι πως πρόκειται για χρέος «παράνομο και απεχθές», με όλα τα χαρακτηριστικά «που μας επιτρέπουν να μην το πληρώσουμε» και σίγουρα να «αναστείλουμε την αποπληρωμή του».
ΔΕΥΤΕΡΟ: Στοιχειοθετείται επιπλέον παρανομία και ακυρότητα των δανειακών συμβάσεων που συνάφθηκαν, όπως επίσης και τρομακτική ευθύνη των δανειστών, ευθύνη η οποία δεν περιορίζεται σε αμέλεια. Διότι «γνώριζαν πολύ καλά σε πόσο απελπιστική κατάσταση θα οδηγούσαν οι συμβάσεις» . Είναι ανατριχιαστικό να διαπιστώνει κανείς ότι το ΔΝΤ είχε πλήρη επίγνωση της κατάστασης και του τι έμελλε γενέσθαι, όπως φαίνεται σε έγγραφό του, του 2010.
ΤΡΙΤΟ: Δεν επρόκειτο για πρόγραμμα «σωτηρίας της Ελλάδας», αλλά διάσωσης γαλλικών και γερμανικών τραπεζών, όπως επιβεβαίωσε μιλώντας στην Επιτροπή και ο κ. Λεγκρέν, πρώην σύμβουλος του Μ. Μπαρόζο. Το 90% των χρημάτων των δανείων επέστρεψε στους δανειστές.
ΤΕΤΑΡΤΟ: Πέραν του ότι τα χρήματα επέστρεφαν στις «τσέπες» των πιστωτών, είναι άγνωστο ακόμη και το αν… περνούσαν από Ελλάδα! Ο κ. Στουρνάρας αρνήθηκε να γνωστοποιήσει στην Επιτροπή τις κινήσεις των λογαριασμών της Τράπεζας Ελλάδος, ώστε να διαλευκανθεί το ζήτημα, αλλά η Επιτροπή θα επιμείνει.
ΠΕΜΠΤΟ; Ο κ. Στουρνάρας οφείλει εξηγήσεις και θα τις δώσει, άλλωστε «θα τον έχουμε στη Βουλή για την υπόθεση Siemens», άμεσα. Ήταν παράτυπη η «άρον- άρον» επίδοση της γνωστής έκθεσής του και σκόπιμη η επιλογή του χρόνου (όταν δηλαδή θα ανακοινωνόταν το προπαρασκευαστικό πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας).
ΕΚΤΟ: Ο διοικητής της ΤτΕ εκπροσωπεί ένα κατεστημένο, ένα καθεστώς, που επιδιώκει την υπονόμευση του κυβερνητικού έργου. «Εκκαθαρίσεις δεν θα γίνουν, όπως έκαναν άλλοι», η κυβέρνηση όμως δεν θα επιτρέψει και τη διαρκή παρεμπόδιση της εφαρμογής μιας πολιτικής, για την οποία έλαβε λαϊκή εντολή.
ΕΒΔΟΜΟ: Όλοι μπορούν να υποθέσουν ποιοι δημοσιογράφοι διετέλεσαν «μαθητές» της «Σχολής του ΔΝΤ», την ύπαρξη και λειτουργία της οποίας κατήγγειλε ο Π. Ρουμελιώτης. Αρκεί να παρακολουθεί κανείς ποιοι υποστηρίζουν, με θέρμη και διαρκώς, τις θέσεις των δανειστών. Ο κόσμος όμως πρέπει να μάθει και θα ζητηθούν τα ονόματα.
ΟΓΔΟΟ: Τα προσχήματα δεν τηρούνται πλέον. Οι ίδιοι οι δανειστές καλούν σε συγκεντρώσεις μνημονιακών, στην Ελλάδα, όπως έδειξε και το tweet της Κομισιόν. Το κλίμα τρομοκράτησης των ημερών το διαμορφώνουν ισχυρά συμφέροντα οικονομικών ελίτ και «βαρόνων’ των ΜΜΕ, που δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα του λαού.
ΕΝΑΤΟ: Όσοι κουνούν το δάχτυλο στην Ελλάδα και την καλούν να «εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της», παραβλέπουν ότι ύψιστη θεσμοθετημένη υποχρέωση ενός κράτους είναι να μεριμνά πρωτίστως, όχι για την εξόφληση των διεθνών πιστωτών, αλλά για τους πολίτες του, τους μισθούς, τις συντάξεις, την Υγεία την Παιδεία, την κοινωνική αξιοπρέπεια. Ακόμη και το πρώτο άρθρο του Καταστατικού του ΔΝΤ αναφέρει ότι αποστολή του Ταμείου είναι να εγγυάται την «ευημερία των λαών και την καθολική απασχόληση», αλλά προφανώς αυτήν τη διακήρυξη την ξεχνά η κυρία Λαγκάρντ…
ΔΕΚΑΤΟ: Το έργο της Επιτροπής Αλήθειας για το Χρέος αναδεικνύει ευθύνες πολλών Ευρωπαίων αξιωματούχων. Ο κ. Τρισέ, τέως πρόεδρος της ΕΚΤ, ενήργησε με γνώμονα τα συμφέροντα γαλλικών και γερμανικών τραπεζών, όχι τις ανάγκες της πραγματικής σταθεροποίησης του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Όσο για τον κ. Γουνκέρ, αυτός στην ίδια τη χώρα του, το Λουξεμβούργο, διαμόρφωσε ένα πλέγμα τιτάνιας προστασίας της φορο –αποφυγής.
Ερωτηθείσα, τέλος, για τις σχέσεις της με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, η πρόεδρος της Βουλής είπε ότι έχει «την καλύτερη συνεργασία μαζί του». Απαντώντας στην ίδια ερώτηση για τον υπουργό Προστασίας Πολίτη, Γ. Πανούση, η κυρία Κωνσταντοπούλου είπε μεταξύ άλλων: «Παρακολουθώ την προσπάθεια που γίνεται από πλευράς της Αστυνομίας να αμφισβητηθεί ο ρόλος και η αυτονομία της Βουλής, που με τη φρουρά της εγγυάται την ασφάλεια, όταν χρειάζεται».