Κατηγορίες σε δύο έφηβους, για τη δολοφονία ενός αυστραλού αθλητή, ασκήθηκαν την Τρίτη στην πολιτεία της Οκλαχόμα.Σύμφωνα με δηλώσεις αξιωματούχων, οι δυο νεαροί σκότωσαν για να «ξεγελάσουν την πλήξη τους ».Ο 22χρονος αυστραλός παίκτης του μπέιζμπολ, Κρίστοφερ Λέιν, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ, ενώ έκανε τζόκινγκ στους δρόμους της μικρής πόλης Ντούνκαν, όπου βρισκόταν στο πλαίσιο μιας αθλητικής υποτροφίας.
Ο 15χρονος Τζέιμς Έντουαρντ και ο 16χρονος Τσάσνει Λούνα, είναι οι δυο έφηβοι που κατηγορούνται για το φόνο του αθλητή, ενώ ο 17χρονος Μάικλ Ντουέιν Τζόουνς, κατηγορείται για συνέργια, καθώς ήταν αυτός που οδηγούσε το αυτοκίνητο από όπoυ οι νεαροί πυροβόλησαν τον αθλητή.
«Είχαν βαρεθεί και απλά ήθελαν να σκοτώσουν κάποιον», είπε στο ABCNews.com ο Ντάνι Φόρντ αρχηγός της αστυνομίας στο Ντούνκαν. «Τον πυροβόλησαν στην πλάτη και έφυγαν», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με τις δηλώσεις του εισαγγελέα Τζέισον Χικς, οι δύο έφηβοι που κατηγορούνται για τη δολοφονία, απειλούνται με ισόβια κάθειρξη. Στην Οκλαχόμα όμως, ισχύει η θανατική ποινή και μπορεί να ζητηθεί ακόμη και για ανηλίκους. Ο πατέρας του θύματος δήλωσε σε δημοσιογράφους στη Μελβούρνη ότι «τίποτα καλό δεν θα βγει από αυτό, γιατί δεν έχει κανένα νόημα. Ήταν απλά ένα παιδί στην αρχή της ζωής του. Προσπαθούμε να καταλάβουμε, είναι μια τρέλα».
Ενώ μπορούσαν να πα να γ… και να ξεδώσουν, προτίμησαν να σκοτώσουν ένα πεζό, όχι τραπεζίτη, επειδή ένοιωθαν «πλήξη».
Λάθος πράγματα μαθαίνει στους νέους ο Ομπάμα.
Σημασία έχει σε τι δημιουργεί κατευθύνσεις η κάθε κυβέρνηση και όχι με τι απειλεί έναν παραβάτη.
Το εκ δυσμών το φώς, μάλλον του τέλειωσε το λάδι στο καντήλι.
Και δεν βλέπουμε και από πουθενά αλλού δρόμους και κατευθύνσεις για να μην νοιώθουμε πλήξη !!!!.
Όταν η πολιτική, αντί να ελέγχεται και να τροφοδοτείται από ιδεολογία, ελέγχεται και τροφοδοτείται από τραπεζίτες, αριθμομηχανές δηλαδή, τότε κανείς νέος δεν μπορεί να παραδειγματιστεί στα ενδιαφέροντά τους, για να μην νοιώθει πλήξη. Εμείς βέβαια έχουμε τις ληστείες και τα τρόλεϊ χωρίς καθόλου πλήξη.
Έ δεν χρειάζεται να γράψουμε και ποιήματα εδώ. Θα πάρει πολύ τόπο.
Γιάννης Αννουσάκης