Αυθαιρεσίες, παρανομίες, καταπατήσεις για το «κοινό καλό» συνθέτουν το σκηνικό μίας εγκληματικής διαχείρισης
«Όποιος δεν ακούει, δε βλέπει και δε μιλάει, ζει εκατό χρόνια». Έτσι λέει μία παροιμία από την Σικελία.
Είναι εμφανές ότι η συγκεκριμένη (κοινή) λογική σχετίζεται με μια κυρίαρχη αντίληψη: ότι οι βασικές ανθρώπινες αισθήσεις αποτελούν κίνδυνο για την επιβίωσή. Δηλαδή, ότι κίνδυνο αποτελεί η γνώση που γεννά η ικανότητά να βλέπεις και ν’ ακούς, και μετά, η δυνατότητα διάδοσης αυτής της γνώσης μέσω της ομιλίας. Κουφός, μουγγός, τυφλός. Είναι προτιμότερο.
Αυτή η αναγνώριση της αξίας της σιωπής που αποτυπώθηκε ως παροιμία στο λαϊκό θυμικό στον τόπο που γεννήθηκε η μαφία, ίσως όχι στον ίδιο βαθμό αλλά σε αρκετά μεγάλο, αποκτά νόημα και στην Ελλάδα. Εν προκειμένω και στα Χανιά.
Θέλετε κάποιο παράδειγμα; Να, για τον Μπάλο, ας πούμε, επιτρέπεται να μιλάμε; Ή το Ελαφονήσι;
Μνημεία της φύσης μιας ομορφιάς που διαφημίζει τη χώρα μας σε όλο τον κόσμο που έτυχε να βρίσκονται στα Χανιά και των οποίων – όπως διαπιστώνουμε – η εγκληματική διαχείριση, έχει οδηγήσει στα πρόθυρα της καταστροφής.
Η πλειοψηφία των πολιτών εδώ και πολλά χρόνια έβλεπε, άκουγε, αλλά δε μιλούσε. Μετά από ένα σημείο έγινε συνήθεια. Σταμάτησε να βλέπει, σταμάτησε να ακούει. Έπαψε να προκαλεί εντύπωση. Εντύπωση πλέον προκαλούσαν όσοι συνέχιζαν και μιλούσαν. Οι οποίοι, γι’ αυτό το λόγο μετατράπηκαν σε γραφικούς αρχικά και μετά σε επικίνδυνους. Γιατί δυσφημούσαν την περιοχή, γιατί έβλαπταν την οικονομία, γιατί έπλητταν το τουριστικό προϊόν. Η στρέβλωση έγινε κυρίαρχη. Η γνώση έγινε επικίνδυνη. Και αυτή η ανωμαλία – ήταν «φυσικό» – έγινε το κανονικό. Το πραγματικά φυσικό είχε γίνει περιθωριακό.
Σε μία τέτοια κατάσταση είναι φυσικό, κάθε καταστροφή που (είναι αναπόφευκτο) έρχεται, αφήνει όλους έκπληκτους, εφόσον τίποτα δεν προκαλούσε εντύπωση. Λες και η έκπληξη είναι μία αναπόφευκτη επιλογή, επειδή όλοι οφείλουν να είναι έκπληκτοι σε αυτό που είναι φυσικό και γνωστό σε όλους. Λες και η έκπληξη, μετατρέπει όλους όσους εκπλήσσονται σε αθώους, εφόσον έκπληκτοι μπορούν να είναι μονάχα όσοι δε γνωρίζουν. Η άγνοια είναι ευλογία. Και η τυφλότητα επίσης. Ζεις εκατό χρόνια.
Όλα μετατρέπονται σε μία φυσική καταστροφή, αναπόφευκτη και αναπάντεχη. Ο ένοχος απουσιάζει.
Στην κριτική που ενίοτε ασκείται λένε: «Κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε», «ετσι λειτουργούν τα πράγματα» και «δε γίνεται αλλιώς». Ή, με τα λόγια των δημάρχων Κισσάμου και Καντάνου – Σελίνου «3.000 άτομα επισκέπτονται κάθε μέρα την περιοχή, πώς θα τους εξυπηρετήσουμε;». Δηλαδή, να μην παρανομήσουμε και λίγο – λίγο; Για το «κοινό καλό». Για τό «κοινό καλό», είπατε;
"google ad"
Μια κακή πρακτική που επαναλαμβάνεται
Ας κάνω εδώ μία παύση και ας γυρίσω πίσω, ένα χρόνο περίπου.
Τότε, σε ρεπορτάζ που είχαμε κάνει για την περιοχή στις 10 Οκτωβρίου του 2012 είχαμε διαπιστώσει ότι οι «ελλείψεις» και τα «λάθη» σε Ελαφονήσι και Μπάλο επαναλαμβάνονται. Τα ίδια λάθη… «Κι οπότε, πέρα από τη διαφωνία, πέρα από τη συζήτηση περί αποτυχίας ή επιτυχίας των δημοτικών αρχών στην προστασία μίας περιοχής γεννάται ένα διαφορετικό ερώτημα: Αν μία κακή πρακτική επαναλαμβάνεται, πόσο πλέον μπορεί να δεχθεί ο οποιοσδήποτε ότι αποτελεί απλά αποτυχία διαχείρησης;» [1]
Ένα χρόνο μετά είμαστε ξανά στο ίδιο σημείο και τίποτα δε φαίνεται να έχει αλλάξει. Ακόμα και οι δικαιολογίες παραμένουν ίδιες. Δικαιολογίες που εμφανίζονται κάθε φορά που υπάρχουν αντιδράσεις και καταγγελίες. Και πλέον, υπάρχουν πολλές καταγγελίες. Βαριές καταγγελίες που μιλούν ακόμα και για προσπάθεια μετατροπής του Ελαφονησίου μέσω της εξόδου από το πρόγραμμα ΝΑΤURA 2000 σε περιοχή μαζικού τουρισμού. [2]
Επανακαθορίζω λοιπόν το ερώτημα: Μία κακή πρακτική που έχει διάρκεια χρόνου, έχει καταγγελθεί και δεν έχει διορθωθεί, είναι απλά ένα λάθος, αποδεικνύει ανικανότητα ή αποτελεί συνειδητή επιλογή; Και αν είναι επιλογή, ποιος είναι ο σκοπός;
Η ευθύνη και οι ανεύθυνοι
Ο κ. Μυλωνάκης, Δήμαρχος Κισάμου, στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις 19 Αυγούστου 2013 στην αντιπεριφέρεια Χανίων μετά το πλήθος των καταγγελιών που έχουν έρθει (και συνεχίζουν να έρχονται) στο φως της δημοσιότητας για τα πεπραγμένα σε Μπάλο και Ελαφόνησο αντεπιτέθηκε. Σχεδόν οργισμένος είχε δηλώσει: «Σε 2 – 3 χρόνια η περιοχή θα μπει στο Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ., θα τα πουλήσει όλα και τότε να δούμε τι θα λέμε όλοι που δεν θα μας πέφτει λόγος» [3].
Αυτό που λέει ο κ. Μυλωνάκης είναι απλό, σχεδόν απειλητικό: Όσοι βλέπετε, ακούτε, μιλάτε θα είστε ύποπτοι. Πιθανά ένοχοι γι’ αυτή την καταστροφή που αν και αναπάντεχη γνωρίζουμε ότι θα έρθει. Εφόσον φανερώνετε πως ουδείς ήταν αθώος, ότι τίποτα δεν ήταν «φυσικό» και «αναπόφευκτο» σε αυτό που συμβαίνει, ότι υπήρχαν υπεύθυνοι, κι ότι αυτό που συμβαίνει είναι στην πραγματικότητα μία ανωμαλία.
Αυτό που λέει ο κ. Μυλωνάκης είναι ότι, εφόσον συνεχίζετε τις καταγγελίες, εφόσον δε σιωπείτε και συνεχίζετε να μιλάτε, εφόσον δε μας αφήνετε κανένα περιθώριο για να μείνουμε έκπληκτοι από την εξέλιξη των πραγμάτων, τότε, καλύτερα να φταίτε εσείς. Ας φταίνε κάποιοι άλλοι. Επιτέλους, ας φταίει και το Υπουργείο, που δεν προχώρησε στην Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη [4]. Με λίγα λόγια, θα έλεγε σε όλους όσους αντιδρούν: «Σιωπή! Για να μη βρεθείτε και ένοχοι!»
Οι πολίτες όμως, πλέον ανοίγουν τα μάτια και βλέπουν, ακούνε και μιλούν. Ασκούν κριτική δίχως φόβο και αυτό τρομάζει. Δημιουργεί πανικό η στάση τους.
Εμείς, σήμερα, παίρνουμε τη σκυτάλη απ’ αυτούς τους πολίτες που το τελευταίο διάστημα υποψιάζονται, αντιδρούν και καταγγέλλουν και τους φορείς που αγωνίζονται για τη βελτίωση των συνθηκών που επικρατούν στο Ελαφονήσι. Θα μιλήσουμε, για όλα αυτά που είδαμε, διαβάσαμε, ακούσαμε.
Εμπεριστατωμένα, μέσα από φωτογραφίες και έγγραφα τα οποία θα σας παρουσιάσουμε θα τεκμηριώσουμε ότι για την ανώμαλη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή και τους κινδύνους που δημιουργούνται για το μέλλον της υπάρχουν ευθύνες. Από τους δήμους Κισάμου και Καντάνου – Σελίνου και τις μονομετοχικές εταιρείες που έχουν ιδρύσει – εξαιτίας μιας διαχείρισης ύποπτα καταστρεπτικής – αλλά και από υπηρεσίες του δημοσίου που δεν έκαναν τη δουλειά τους ως όφειλαν.
Θα προσπαθήσουμε να τεκμηριώσουμε ότι, εν τέλει, με τις πρακτικές τους, στρώνουν το δρόμο στα ιδιωτικά συμφέροντα που επιθυμούν μία περιοχή απενταγμένη από το πρόγραμμα NATURA. Ότι πράττουν ενάντια στο δημόσιο συμφέρον. Δεν είμαστε οι πρώτοι που το καταγγέλλουμε [5]. Δε θα είμαστε οι τελευταίοι.
«Μία ψήφος που θα μπορούσε να έχει αλλάξει πολλά»
Η Δημοτική Μονομετοχική Α.Ε. Δήμου Κισάμου είναι μία εταιρεία η οποία έχει την ευθύνη για την αξιοποίηση και εκμετάλλευση ακινήτων και κοινόχρηστων χώρων εντός των ορίων του Δήμου Κισσάμου. Έχει την ευθύνη της διαχείρισης της περιοχής Μπάλου και σε συνδιαχείριση με την αντίστοιχη Μονομετοχική Α.Ε. Δήμου Καντάνου – Σελίνου και της περιοχής Ελαφόνησου. Για το ανώμαλο και αδιαφανές της λειτουργίας της και την πλήρη απουσία δημοκρατικού ελέγχου είχαμε γράψει και σε παλαιότερο δημοσίευμά μας [6].
Σήμερα, παρά τις αλλεπάλληλες καταγγελίες τόσο μέσω δημοσιευμάτων όσο κι εντός του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κισσάμου η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί καθόλου. Αντιθέτως, αυτό που παρατηρείται είναι η συνέχιση της ίδιας αδιαφανούς διαχείρισης, αυτό που ο κ. Γεωργακάκης εκ μέρους του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας περιέγραψε ως διαχείριση χειρότερη της Τανζανίας..
Εν γνώσει και με τη στήριξη της πλειοψηφίας του Δήμου Κισσάμου, και παρά τις συνεχείς καταγγελίες, η Μονομετοχική Α.Ε. παραβιάζει σε καθημερινό επίπεδο δεκάδες άρθρα και νόμους, συνεχίζει να λειτουργεί με αδιαφανείς διαδικασίες δίχως να υπάρχει καμία διάθεση για κάποια αλλαγή.
Είναι άξιο αναφοράς εδώ, ότι εξαιτίας του πλήθους των καταγγελιών για αδιαφανή λειτουργία, κι εξαιτίας των παραβιάσεων νομοθεσίας και των προστίμων που έχουν επιβληθεί ζητήθηκε από την αντιπολίτευση στις 23 Ιουλίου του 2013 η άμεση αντικατάσταση της Διοίκησης της Μονομετοχικής Α.Ε. και ο ορισμός νέας διοίκησης πεντάμηνης θητείας «με αποκλειστικό στόχο και σκοπό την επαναφορά της διαφάνειας στη διοίκηση… την άμεση αποκατάσταση καταστροφών στα περιβαλλοντικά έργα, την άμεση εφαρμογή της κείμενης νομοθεσίας και των όρων που προϋποθέτουν οι ΚΥΑ παραχώρησης του αιγιαλού».
Δόθηκε μια ευκαιρία στην πλειοψηφία του δήμου να αλλάξει ρότα και να βελτιώσει τα πράγματα, να αποκαταστήσει τη ζημιά που έχει προκληθεί και να προωθήσει τη διαφάνεια. Την άφησε να περάσει ανεκμετάλλευτη.
Η πρόταση απορρίφθηκε για μία ψήφο.
Έγκλημα δίχως τιμωρία
Έστω κι έτσι, θα έλπιζε κανείς ότι η ανάμειξη δύο δήμων στη διαχείριση της περιοχής θα λειτουργούσε προστατευτικά για την περιοχή ούτως ώστε στην περίπτωση κακοδιαχείρισης ή παρανομίας από τη μία πλευρά η ορθή διαχείριση από την άλλη δε θα επέτρεπε το κακό να έχει διάρκεια.
Όμως, στην περίπτωση της Ελαφόνησου όπως είχαμε σημειώσει και παλιότερα, η συνδιαχείριση σημαίνει ότι η κάθε πλευρά παρανομεί και όλοι μαζί σιωπούν και συγκαλύπτουν.
Οι φωτογραφίες που παρουσιάζουμε είναι ενδεικτικές του τι πραγματικά συμβαίνει στην περιοχή. Η υπερεκμετάλλευση και η ασυδοσία, οι καταπατήσεις δημιουργούν το σκηνικό μίας καταστροφής η οποία θα έχει συνέπειες συνολικά για όλη την Κρήτη. Εδώ, υπάρχουν οι προϋποθέσεις για μια βαριά καταδίκη για την Ελλάδα. Εξίσου βαριά όσο ήταν η καταδίκη για τον Κουρουπητό.
Υπενθυμίζουμε ότι η περιοχή αποτελεί περιοχή ενταγμένη στο Δίκτυο NATURA 2000, κηρυγμένος με ΦΕΚ Ιστορικός και Αρχαιολογικός τόπος, ενώ υπάρχει διαχειριστικό πρόγραμμα από το πρόγραμμα Life από το 1996 και Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη η οποία είναι υπό θεσμοθέτηση για όλη την περιοχή [7].
Πώς λοιπόν να μην μιλάμε για προμελετημένο έγκλημα όταν εν γνώσει των υπευθύνων των πιθανών συνεπειών αυτή η κατάσταση συνεχίζεται;
«Χαλικουταριό»
Θα μου πείτε, όλα αυτά είναι ευαισθησίες την εποχή που ζούμε και ότι αυτή τη στιγμή προέχει η επιβίωση και άρα πρέπει να υπάρχει μια αυξημένη ανοχή σε κάποια «λαθάκια» και «παραβλέψεις». Όπως, κάποια κομμένα και αποξηραμένα δέντρα μέσα σε μπάζα και σκουπίδια που η δασική υπηρεσία απέτυχε να δει.
Ή, τις κατεστραμμένες υποδομές από το έργο αξίας 400.000 ευρώ που είχε γίνει στην περιοχή. Υποδομές που προστάτευαν, αναδείκνυαν το ξεχωριστό περιβάλλον, ενημέρωναν τον επισκέπτη για τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της περιοχής και τον καλούσαν να σεβαστεί αυτή την ομορφιά. Αλλά ποιο ξεχωριστό περιβάλλον και ποια ιδιαιτερότητα. Ποιος σεβασμός. Περιττές πολυτέλειες. Ο χαρακτήρας της περιοχής δεν είναι αυτός. Εδώ, ας γίνουμε επιτέλους ρεαλιστές, ισχύει το «businessasusual».
Κι εκεί κάτω από τους κέδρους και τα αλμυρίκια, σα σε κάποιο χαλικουταριό, μπάζα, σκουπίδια, τσιμεντένιες βάσεις για ομπρέλες. Και παραπάνω ομπρέλες, περισσότερες ομπρέλες. Και πιο πέρα και άλλες βάσεις για ομπρέλες. Και άλλες βάσεις. Σκουριασμένες.
Πόσες ομπρέλες χωρά αυτή η παραλία; Πόσοι θα πρέπει να την επισκέπτονται; Είναι ο σκοπός η μαζική προσέλευση τουριστών, η οργάνωση της παραλίας στα πρότυπα παραλιών μαζικού τουρισμού; [8]
«Εξ ανάγκης»
Ο Δήμαρχος Καντάνου – Σελίνου κ. Δερμιτζάκης πάντως επέμεινε: «Οι Υπηρεσίες δε μας λένε πως θα τους διαχειριστούμε όλους αυτούς τους ανθρώπους, μας λένε τι παρανομίες κάνουμε. Τις κάνουμε εξ ανάγκης».
Εξ ανάγκης λοιπόν μαζικός τουρισμός. Οι άνθρωποι έρχονται, ε να μη βάλουμε μερικές ακόμα ομπρέλες; Τι να κάνουμε; Να τους διώξουμε; Εξ ανάγκης κι η καταστροφή των υποδομών που ενημέρωναν πως εδώ, δεν είναι μία περιοχή μαζικού τουρισμού. Άλλωστε, τέτοια ομορφιά θέλουν πολλοί να την δουν. Γιατί όχι δηλαδή; Αφού πλέον την επισκέπτονται «μαζικά» τουρίστες.
Κι έτσι, σχεδόν «φυσικά», «εξ ανάγκης» θα έλεγα, κι όχι επειδή υπερεκμεταλλεύονται ή κερδοσκοπούν – διότι προφανώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος – στις καντίνες στην Ελαφόνησο οι τιμές πώλησης είναι 300% πάνω από τις ανώτατες τιμές που επιτρέπει η αγορανομική διάταξη για την περιοχή. Κι εκεί που ο χυμός πορτοκάλι έπρεπε να κοστίζει 0,90 λεπτά η τιμή του φθάνει τα 3 ευρώ. Και εκ της ίδιας ανάγκης έχουν καταληφθεί μεγάλα τμήματα του αιγιαλού από τις συγκεκριμένες καντίνες. Για να εξυπηρετηθεί ο κόσμος! Για το «κοινό καλό». [9]
Φυσικό επακόλουθο, εκπορευόμενο εκ της αναγκαιότητας, η παράνομη κατάληψη επιπλέον χώρου από τις καντίνες, το πλατσούρισμα που κάνουν ξαπλώστρες και ομπρέλες δίπλα στον αφρό της θάλασσας. Αλλά και τα βράδια, οι βόλτες σε οικολογικά ευαίσθητα περιοχή με «γουρούνες» και τζιπάκια δίχως τίποτα να γίνεται για την αποτροπή αυτών των πρακτικών. [10]
Τι κι αν έχει αλλάξει τελείως ο χαρακτήρας της περιοχής, τι κι αν καταστρέφεται το φυσικό περιβάλλον, τι κι αν δε γίνονται σεβαστοί οι νόμοι και οι κανόνες που διέπουν τέτοιες περιοχές. Το μόνο βέβαιο είναι ότι αν κι εφόσον κάποια στιγμή έρθουν οι ιδιώτες, θα φταίνε αυτοί που διαμαρτύρονται. Και όχι αυτοί που φρόντισαν για την ακραία εμπορευματοποίηση και υπερεκμετάλλευση της περιοχής. «Εξ ανάγκης» θα έρθουν κι αυτοί. Ως «φυσικό επακόλουθο». Για να εξυπηρετήσουν τον κόσμο. Για το «κοινό καλό». Διότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος.
«Welcome – FreeParking»
Και είναι με βεβαιότητα μεγάλη η ανάγκη – εφόσον κάποια στιγμή έρθει κάποιος καλός ιδιώτης «επενδυτής» – να υπάρχει μια υποδομή για έναν οργανωμένο χώρο που θα παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους αυτοί οι «3.000» επισκέπτες. Εκεί, κοντά στην παραλία. Μην κουράζονται και οι άνθρωποι. Εκεί, μέσα στην προστατευόμενη περιοχή NATURA.
Η αυτοψία που είχε γίνει ήδη από το 2.000 μιλούσε για «κακοποίηση σημαντικού οικολογικά και αισθητικά τόπου». Χαρακτηριστικά αναφέρονται στην αναγκαιότητα για «άμεση αντιμετώπιση της αυθαίρετης κατασκευής του parking, όχι μόνο για τυπικούς λόγους αλλά κυρίως για το ότι αυτό βρίσκεται μέσα στην προστατευόμενη περιοχή και πολύ κοντά στην παραλία.» Σύμφωνα με το σκεπτικό της αυτοψίας, αποτελεί αρνητικό παράγοντα αφού «εκτιμάται ότι με τη λειτουργία του, θα εντείνει πιθανότατα ακόμα περισσότερο το πρόβλημα με επιπλέον αύξηση της επισκεψιμότητας και ένταση των οχλουσών δραστηριοτήτων στην περιοχή». Η επισκεψιμότητα είναι αυξημένη. Το λένε και οι δήμαρχοι. 3.000 επισκέπτες καθημερινά.
Η απόφαση της Δ/νσης Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού, Τμήμα Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ με ημερομηνία 10-12-2001 ήταν απολύτως ξεκάθαρη: «θεωρούμε αναγκαία την άμεση αποκατάσταση του χώρου, βάσει σχετικής μελέτης σε συνεννόηση με την υπηρεσία μας. Θεωρούμε επίσης, ότι τίθεται θέμα ενεργοποίησης των διαδικασιών περί κυρώσεων όπως αυτές προβλέπονται στις σχετικές διατάξεις του Ν. 1650/86 για τις αυθαίρετες επεμβάσεις στην προστατευόμενη περιοχή, καθώς και της κείμενης νομοθεσίας περί αυθαίρετων κατασκευών». [11]
Από τότε πέρασαν 12 χρόνια. Η αποκατάσταση ποτέ δεν προχώρησε. Οι υπηρεσίες ήταν απούσες. Και η παρανομία που έγινε μόνιμη, τώρα ετοιμάζεται να γίνει και «νόμιμη». Μέσα στην προστατευόμενη περιοχή, «welcome – freeparking», με διαγραμίσεις πλέον, οργανωμένα, για τους τουρίστες που επισκέπτονται την… «προστατευόμενη» περιοχή.
Εκπόρνευση εγώ το λέω. Αυτοί, το λένε «προστασία». Του δημόσιου συμφέροντος; Κάποια στιγμή, και με εισιτήριο. Μην εκπλαγείτε. Είναι αναπόφευκτο. Αν συνεχίσουμε έτσι. Θα είναι οπωσδήποτε για το «κοινό καλό».
«Μια μπουλντόζα στο λιμνίο»
Το ρεπορτάζ αυτό δε θα ήταν ολοκληρωμένο δίχως μία αναφορά στο λιμνίο που κατά τη διάρκεια της σύσκεψης στη νομαρχία για το Ελαφονήσι, ειπώθηκε από τον κ. Φωτάκη εκ μέρους της δασικής υπηρεσίας ότι δεν υπήρχε επειδή δεν ήταν χαρτογραφημένο. Δημοσιεύουμε μερικές φωτογραφίες του, πριν την μπουλντόζα και μετά την μπουλντόζα για να επιβεβαιώσουμε την ύπαρξή του.
Στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί 23 εμφανίσεις τέτοιων οικοτόπων εκ των οποίων οι 12 βρίσκονται στην Κρήτη και 5 εξ αυτών στον Ν. Χανίων (στο Ελαφονήσι, στα Φαλάσαρνα, στην Κουρνά, στον Ομαλό και στην Γαύδο).
Οι συγκεκριμένοι οικότοποι είναι ενταγμένοι στη «Δράση Α.2 – Σχέδιο Διαχείρισης Τύπου Οικότοπου Προτεραιότητας (Οδηγία 92/43/ΕΕ) σε περιοχές του Δικτύου Natura 2000 με Μεσογειακά Εποχιακά Τέλματα». Μάλιστα, υπάρχει πολύ αναλυτική καταγραφή των στοιχείων, των ιδιαιτεροτήτων καθώς και του τι ακριβώς επιτρέπεται και δεν επιτρέπεται στις συγκεκριμένες περιοχές. [12]
Τα μεσογειακά εποχιακά λιμνία είναι οικότοποι προτεραιότητας, είναι δηλαδή, μέσα στη συμφωνία της Οδηγίας 92/43 που φτιάχνει το ΝΑTURA και η Κοινότητα τους θεωρεί – για διάφορους λόγους – προτεραιότητας. Και γι’ αυτούς έχουμε συνυπογράψει ως χώρα ότι με κάθε τρόπο πρέπει να τους προστατεύσουμε. Μάλιστα, υπάρχει και σχετική πρόβλεψη ότι αν ένα κράτος δεν μπορεί, αν δηλώσει αδυναμία ότι δε μπορεί να προστατεύσει αυτό τον οικότοπο προτεραιότητας, έχει το δικαίωμα να απαιτήσει χρηματοδότηση από την Κοινότητα για να κατορθώσει την προστασία του.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η μπουλντόζα που πέρασε το κατέστρεψε μαζί και έναν σκοίνο και μία χαρουπιά που ξεπατώθηκαν.
Ακόμα και αν δεχτούμε ότι πράγματι δεν είναι λιμνίο (που είναι), είναι ένας υγροβιότοπος σε μία κατάξερη περιοχή. Αυτά, δεν τα προστατεύει η δασική νομοθεσία;
Κάποιοι λένε ότι όταν δεν υπάρχει βιότοπος, δεν υπάρχει και νόμος προστασίας του και αυτό είναι βολικό γιατί δεν υπάρχουν περιορισμοί. Αλλά, όλοι αυτοί που τα λένε αυτά είναι κακόβουλοι.
Η ξεχωριστή, απίστευτα σπάνια ομορφιά του Ελαφονησίου
Το Ελαφονήσι – πρέπει να γίνει κατανοητό – δεν είναι απλά ένας ακόμα τόπος όπου κάποιοι μπορούν να εκμεταλλεύονται εμπορικά. Είναι μία μοναδικής ομορφιάς περιοχή, η οποία αποτελεί διαφήμιση για την Κρήτη και την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο.
Όπως μας είπε και ο Πέτρος Λυμπεράκης εκ μέρους του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας: «Το Ελαφονήσι είναι από τις απίστευτες ξεχωριστές περιπτώσεις που μέσα στην προστατευόμενη περιοχή υπάρχουν τέσσερις οικότοποι προτεραιότητας! Δηλαδή συνήθως ορίζεται μία περιοχή ΝΑΤURA – ένα από τα βασικά κριτήρια είναι – να υπάρχει οικότοπος προτεραιότητας. Με έναν οικότοπο έχουν οριστεί πολλές περιοχές NATURA. Με 4 οικότοπους, είναι από τις σπάνιες, πολύ σπάνιες περιοχές! Συγκεκριμένα έχει: Τα λιμνία, τους κέδρους στην παραλία, τους φοίνικες στην άσπρη λίμνη και την Ποσειδωνία που είναι μέσα στη θάλασσα. Μιλάμε για ένα πραγματικό διαμάντι – δεν είναι αστείο ή απλά μία έκφραση, δεν το λέμε χάρην λόγου ότι είναι ένα διαμάντι περιβαλλοντικό η περιοχή του Ελαφονησίου».
Είναι αυτή η σπανιότητα της τόσο πλούσιας περιβαλλοντικής ιδιαιτερότητας των 4 διαφορετικών οικότοπων προτεραιότητας που συνυπάρχουν σε μία περιοχή, που κάνει ξεχωριστό το Ελαφονήσι. Αυτό είναι που πρέπει να προστατευθεί με κάθε τρόπο. Αυτή την ιδιαιτερότητα που αποτελεί τον πλούτο της περιοχής σήμερα καταστρέφουν. Και δεν είναι απλά ηλίθιο, δεν είναι απλά βλαπτικό. Είναι εγκληματικό.
Σημειώσεις
[1] Ελαφόνησος και Μπά(χα)λος ενώνονται μέσω μίας εταιρείας: «Μονομετοχική Α.Ε.» http://bit.ly/VZXwhJ
[2] Επιστολή διαμαρτυρίας και από την Γαλλία για την κατάσταση που επικρατεί στο Ελαφονήσι http://bit.ly/1fhqDoU
[3]Διαπίστωση σε χθεσινή σύσκεψη στην Π.Ε. Χανίων: Κακοδιαχείριση στο Ελαφονήσι http://bit.ly/1aPPGTr
[4] Η αλήθεια είναι ότι Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη υπάρχει, όπως επίσης υπάρχει και ο νόμος 2742 ο οποίος λέει ότι εφόσον υπάρχει μία Μελέτη οποιοδήποτε τύπου που έχει χωροταξικές προβλέψεις λαμβάνεται υπόψη ακόμα και αν δεν είναι θεσμοθετημένη.
[5] Δραματική η κατάσταση σε Μπάλο και Ελαφονήσι http://bit.ly/1alv44l – Διαβάστε επίσης ένα παλιότερο σημαντικό ρεπορτάζ για παλιότερη προσπάθεια μη ένταξης της περιοχής στο Δίκτυο NATURA 2000 ώστε να εξυπηρετηθούν τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της περιοχής εδώ: http://bit.ly/UqeXtt
[6] Από εδώ ξανά: Ελαφόνησος και Μπά(χα)λος ενώνονται μέσω μίας εταιρείας: «Μονομετοχική Α.Ε.» http://bit.ly/VZXwhJ
[7] Σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση Εσωτερικών και Οικονομίας και Οικονομικών περί απευθείας παραχώρησης αιγιαλού σε ΟΤΑ – Αριθμ. 1038460/2439/Β0010, ΦΕΚ Αρ. Φύλλου Εφημερίς της Κυβέρνησης 792 / 2009
[8] Αλλάζουν χέρια οι… καλλονές της Κρήτης http://bit.ly/1bZbUxd
[9] ΑΓΟΡΑΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ ΑΡ. 3/2012, Αθήνα 30/8/2012, Αρ. Πρωτ.: Α4-442
[10] Δες σχετικές φωτός. Επίσης έγγραφο της Ειδικής Υπηρεσίας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος με θέμα: «Καταγγελία σχετικά με αυθαίρετες επεμβάσεις στην περιοχή Ελαφονήσου νήσου Κρήτης», Αθήνα 29/07/2011, Αριθμ. Πρωτ. 2571 – Επίσης, αναφορικά με τις καντίνες και
[11] Έγγραφο Υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ, Δ/νσης Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού, Τμήμα Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος με θέμα: «Δημιουργία χώρου στάθμευσης αυτοκινήτων στην περιοχή Ελαφονήσι Δ. Πελεκάνου Ν. Χανίων, Αθήνα 10-12-01, Αρ.Πρωτ. Οικ. 52961/5687
[12] Σχέδιο Διαχείρισης Τύπου Οικότοπου Προτεραιότητας 3170 (Οδηγία 92/43/ΕΕ) σε περιοχές του Δικτύου Natura 2000, Συντακτική Ομάδα: Π. Δημόπουλος, Ε. Bergmeier, Μ. Πανίτσα, Η. Δημητρίου, Αθήνα Νοέμβριος 2006