Η Ένωση Γάλλων Δικαστών με ανακοίνωση της απορρίπτει την πρόταση του Φρανσουά Ολάντ για κατάσταση έκτακτης ανάγκης τριών μηνών η οποία δίνει το δικαίωμα στις αρχές να απαγορεύουν την κυκλοφορία και να ορίζουν “ζώνες προστασίας ή ασφάλειας” στις οποίες ελέγχεται η διαμονή των πολιτών, να θέτουν σε κατ’ οίκον περιορισμό “όποιον κριθεί επικίνδυνος για την ασφάλεια και τη δημόσια τάξη,” να διατάζουν το προσωρινό κλείσιμο των αιθουσών ψυχαγωγίας και να διασφάλιζει… τον ελέγχο των μέσων ενημέρωσης, μια δυνατότητα που δίνει ο νόμος του 1955.
Η Ένωση Γάλλων Δικαστών με ανακοίνωση της απορρίπτει φυσικά και στο Οργουελικό “Ενιαίο ευρωπαϊκό αρχείο καταγραφής δεδομένων των επιβατών”, το οποίο πρότεινε η Γαλλία στο Ευρωκοινοβούλιο.
“Τα δικαστικά και διοικητικά μέτρα που θα ληφθούν θα προσθέσουν μόνο κακό για το κακό αν αποκλίνουν από τις δημοκρατικές αρχές μας (…) Στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας το πρώτο που οφείλουμε να προστατέψουμε είναι οι ελευθερίες μας και οι δημοκρατικοί θεσμοί μας με το να αρνηθούμε να ενδώσουμε στο φόβο και στην πολεμική δίνη. Και να θυμάστε ότι το κράτος δικαίου δεν είναι ένα ανίκανο κράτος,”αναφέρει η ανακοίνωση της Ένωσης Γάλλων Δικαστών.
Ολόκληρη η ανακοίνωση της Ένωσης Γάλλων Δικαστών
“Οι φονικές επιθέσεις έπληξαν τη Γαλλία στην καρδιά αφήνοντας περισσότερους από εκατόν είκοσι νεκρούς και αρκετές εκατοντάδες τραυματίες σε μια αίθουσα συναυλιών, σε μπαρ ή στο δρόμο.
Η Ένωση Δικαστών υποστηρίζει πλήρως και εκφράζει την αλληλεγγύη της προς τα θύματα και τους συγγενείς τους καθώς και σε πολλούς επαγγελματίες που κινητοποιήθηκαν στους τομείς τους μετά από τις επιθέσεις.
Αυτές οι εγκληματικές πράξεις απόλυτης βαρβαρότητας απαιτούν προφανώς σημαντικά μέσα ώστε να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι δράστες καθώς και στο μέτρο του δυνατού να προβλέπονται και να αποτρέπονται.
Αλλά τα δικαστικά και διοικητικά μέτρα που θα ληφθούν θα προσθέσουν μόνο κακό για το κακό αν αποκλίνουν από τις δημοκρατικές αρχές μας.
Αυτή είναι η αιτία που ο πολεμικός λόγος που υιοθέτησε η εκτελεστική εξουσία και η νομική απόκλιση που τη χρίζει σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης το οποίο κήρυξε βάσει του νόμου της 3ης Απριλίου 1955 δεν μπορεί παρά να προκαλέσει ανησυχία.
Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης μεταβάλει επικίνδυνα την φύση και την έκταση των αστυνομικών αρμοδιοτήτων εκ μέρους των διοικητικών αρχών.
Ο περιορισμός ατομικών και συλλογικών ελευθεριών δεν θα εξετάζεται πλέον και δεν θα δικαιολογείται ανά περίπτωση αλλά θα λειτουργεί υπό το καθεστώς της έκτακτης ανάγκης.
Τα εντάλματα έρευνας θα διατάσσονται από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση χωρίς να προσδιοριστεί η σχέση με ποινικό αδίκημα και χωρίς έλεγχο της δικαστικής αρχής η οποία μόνο θα ενημερώνεται.
Το ίδιο ισχύει και για τον κατ ‘οίκον περιορισμό που θα αποφασίζεται επίσης κάτω από ένα θολό και ασαφές πλαίσιο κινδύνου διατάραξης της δημόσιας τάξης.
Όσον αφορά τον δικαστικό ρόλο έχει εκμηδενιστεί.
Η Γαλλία έχει τα πάντα να χάσει απ αυτήν την αναστολή έστω και προσωρινά του κράτους δικαίου.
Στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας το πρώτο που οφείλουμε να προστατέψουμε είναι οι ελευθερίες μας και οι δημοκρατικοί θεσμοί μας με το να αρνηθούμε να ενδώσουμε στο φόβο και στην πολεμική δίνη. Και να θυμάστε ότι το κράτος δικαίου δεν είναι ένα ανίκανο κράτος.”
