Του Άρη Κουμουνδούρου
Αυτά παθαίνεις όταν αισθάνεσαι παντοδύναμος και συγχρόνως έχεις καεί στο κουρκούτι: φτιάχνεις μια κυβέρνηση που και κανένα δεν συγκινεί και κατώτερη των περιστάσεων είναι.
Τον Ιανουάριο, ο Α. Τσίπρας προκάλεσε ευχάριστες εκπλήξεις με τα ανοίγματα που έκανε σε ανθρώπους που άλλοι δεν ανήκαν στον ΣΥΡΙΖΑ ή στον στενό πυρήνα του, άλλοι ήταν νέοι στην ηλικία και την πολιτική. Δυστυχώς, στις περισσότερες περιπτώσεις η εμπειρία ήταν τραυματική: ο ένας έπεσε θύμα του ναρκισσισμού του παρασύροντας και τις διαπραγματεύσεις, η άλλη το έχασε τελείως από την εξουσία, ο τρίτος, υπεύθυνος για την δημόσια τάξη, φιλονικούσε δημοσίως με τους άλλους υπουργούς και στο τέλος χαρακτήριζε αντισυνταγματική την πολιτική της κυβέρνησης.
Μετά το κάψιμο στο κουρκούτι, ο νέος πρωθυπουργός αποφάσισε να καταφύγει στο γιαούρτι βελουτέ: τα περισσότερα από τα νέα πρόσωπα που μπαίνουν στην κυβέρνηση δεν καταλαμβάνουν κρίσιμες θέσεις και θεωρούνται μάλλον σίγουροι, ότι δεν θα προκαλέσουν δηλαδή ενδοκυβερνητικά προβλήματα. Με την εξαίρεση του Καμένου Νο2, που δημιούργησε ήδη πρόβλημα: οι διάσημες πλέον ατάκες του για τους μετανάστες κλπ είναι ότι καλύτερο μπορούσε να προσφερθεί στους εχθρούς της κυβέρνησης, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Το άλλο, σοβαρότερο ερώτημα που θέτει η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, είναι τι ακριβώς πολιτική θα ακολουθήσει και αν μπορεί να σταθεί στο ύψος των πολύ κρίσιμων περιστάσεων. Υποτίθεται ότι για να αντισταθμιστεί το μνημόνιο, θα έπρεπε η κυβέρνηση να προχωρήσει σε σοβαρές τομές στους τομείς όπου οι προηγούμενες, μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις και τα κόμματα του «παλιού» τα έκαναν θάλασσα.
Πως μπορεί λοιπόν να ηγηθεί της μεταρρύθμισης του κράτους και της δημόσιας διοίκησης ο νέος υπουργός Εσωτερικών που προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ; Στο κρίσιμο τομέα της καταπολέμησης της διαφθοράς, ο κύριος Νικολούδης αντικαθίσταται από έναν άνθρωπο που όχι μόνο διαθέτει λιγότερη πείρα για το νευραλγικό αυτόν τομέα, αλλά κουβαλάει στην πλάτη του το κουκούλωμα σειράς σοβαρότατων υποθέσεων, που μπορούσαν να προκαλέσουν θανάσιμα πλήγματα στις προηγούμενες, διεφθαρμένες κυβερνήσεις.
Ερωτηματικά προκαλούν και άλλες μετακινήσεις ή τοποθετήσεις. Γιατί παραδείγματος χάριν μετακινήθηκε – υποβιβαζόμενος κιόλας – ο κ. Μάρδας από μια θέση στην οποία αντεπεξήλθε κάτω από δραματικές συνθήκες; Γιατί μια σειρά υπουργοί και υφυπουργοί απομακρύνονται ή αναλαμβάνουν άλλα πόστα, όταν μετά από 7 μήνες είχαν μόλις μάθει την δουλειά και τους φακέλους των υπουργείων τους;
Ο κατάλογος των ερωτηματικών δεν έχει τέλος και δυστυχώς η εμφάνιση της νέας κυβέρνησης επισκίασε τον εκλογικό θρίαμβο της Κυριακής. Μοιάζει περισσότερο με ανασχηματισμό – γεμάτο καραμπόλες και ασκήσεις διατήρησης ισορροπιών – μιας φθαρμένης κυβέρνησης. Αλλά ας όψονται για αυτό και οι αντίπαλοι του πρωθυπουργού, που αποδείχθηκαν τόσο λίγοι και τον έχουν αφήσει να αισθάνεται τόσο παντοδύναμος.
