Χθες τα μέσα ενημέρωσης απεργούσαν. Η απεργία των δημοσιογραφικών ενώσεων τηρήθηκε σε όλα τα μέσα ενημέρωσης. Σε όλα; Όχι σε όλα. Υπάρχει ένα μέσο ενημέρωσης που αντιστέκεται και θα αντιστέκεται…

Προφανώς αστειευόμαστε. Η απεργοσπασία δεν είναι αντίσταση. Είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Είναι βαθιά ανήθικη.

Οι απεργοσπάστες δεν εργάζονται απλά όταν οι άλλοι απεργούν για τη βελτίωση των συνθηκών όλων αλλά εργάζονται για τη δική τους πάρτη, καρπώνονται τα οφέλη της μη εργασίας όλων των υπόλοιπων τη συγκεκριμένη ημέρα. Τα μέσα ενημέρωσης που σπάνε την απεργία συγκεντρώνουν την προσοχή των πολιτών. Τα φύλλα που κυκλοφορούν είναι τα μόνα που θα κυκλοφορήσουν. Τα κέρδη όλα δικά τους. Για μία ημέρα, την ημέρα απεργοσπασίας, το απεργοσπαστικό μέσο ενημέρωσης, είναι το μοναδικό μέσο ενημέρωσης…

Βεβαίως, αν τα μέσα ενημέρωσης που δεν στηρίζουν την απεργία και την σπάνε είναι ανήθικα, μερίδιο ευθύνης έχουν και οι πολίτες που ενώ γνωρίζουν ότι αυτά τα μέσα ενημέρωσης σπάνε την απεργία, αδιαφορούν. Διαβάζουν τις ειδήσεις που δημοσιεύουν, επισκέπτονται τις σελίδες τους, επιβραβεύοντας έτσι την απεργοσπασία και τιμωρώντας κατ’ ένα τρόπο όσους απεργούν.

Αλλά στην Ελλάδα δε ζούμε; Στην χώρα αυτή δε συμβαίνει πολλές φορές να βγαίνει μάγκας αυτός που δε σέβεται τους άλλους; Αφού μπορεί και τα κάνει, λένε κάποιοι στη χώρα μας, ε μπράβο του.

Άλλωστε, τα μπράβο ο απεργοσπάστης τα έχει ακούσει και από το κόμμα του λαού…