Του Μανώλη Ντουντουνάκη
Σήμερα, δυο μήνες μόνο, μετα την εντυπωσιακή νίκη της ΝΔ και της «δεξιάς πολυκατοικίας», και τη βαριά ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, το «επιτελικό» κράτος, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο, και ο Πρωθυπουργός συνεχίζει αμέριμνα τις διακοπές του. Άραγε, τι παραπάνω έκανε ο κ. Μηταράκης και αποπέμφθηκε πρόσφατα από τον Πρωθυπουργό; Στο εσωτερικό, τα προβλήματα έχουν αφεθεί στον αυτόματο πιλότο. Κανένα επιτελικό σχέδιο, κανένας σχεδιασμός. Αλαζονεία, αμετροέπεια, αυταρχισμός και πληρωμένα ΜΜΕ, που μπερδεύουν το ρόλο του δημοσιογράφου, με το ρόλο του κυβερνητικού εκπροσώπου. Μας παρουσιάζουν τον Πρωθυπουργό ως ένα κεντρώο πολιτικό. Όμως κέντρο, σημαίνει συναίνεση, συνεννόηση, διάλογο. Στην πραγματικότητα, έχουμε ένα άκρατα νεοφιλελεύθερο Πρωθυπουργό, που εναγκαλίζεται την «υγιή» ακροδεξιά και κυβερνά μαζί της, με τη πλήρη στήριξη της. Στην οικονομία, δίκαιο είναι ότι επιθυμούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Νομοθεσία, εργατικό δίκαιο, αμοιβές εργαζομένων, δικαιοσύνη, αστυνομία, όπως εξυπηρετούν τους επιχειρηματίες. Σε αυτό το μοτίβο, κινείται τόσο η κεντρική διοίκηση, όσο και το μακρύ της χέρι η διαπλεκόμενη τοπική αυτοδιοίκηση. Είναι εμφανέστατο αυτό το καλοκαίρι το «ξεχαρβάλωμα» των νοσοκομείων, συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης. Τα πανεπιστήμια, φυτοζωούν, υποχρηματοδοτούμενα, ενώ η κατάσταση είναι τραγική στις υπόλοιπες βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Η φτώχια εξαπλώνεται σε μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού και οι οικονομικές ανισότητες διαρκώς μεγαλώνουν. Ατομικές ελευθερίες περιορίζονται με τη βοήθεια του «κράτους χωροφύλακα» και της «τυφλής» δικαιοσύνης. Οι τράπεζες θησαυρίζουν και κανένας δε τολμά να τις πειράξει, θεσπίζοντας το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο. Αγοράζουμε πανάκριβα οπλικά συστήματα για ανάγκες του ΝΑΤΟ, και όχι με βάση τις ανάγκες άμυνας της χώρας. Υποκλινόμαστε στο «Σουλτάνο» κάθε φορά που τον βολεύει να μας πει καλημέρα, και δηλώνουμε πρόθυμοι, από την αρχή, να αυτοπεριορισθούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Μαθαίνουμε από την Αμερικανική Βουλή ότι θα δημιουργηθούν νέες βάσεις στην Ελλάδα, πριν γίνει οποιαδήποτε σχετική συζήτηση με την αρμόδια Ελληνική Κυβέρνηση. Οφείλουμε να θυμίσουμε στο αλαζόνα και υπερφίαλο Πρωθυπουργό ότι μετα το 1974, καμμιά παράταξη δεν κυβέρνησε συνεχόμενα πάνω από δυο θητείες. Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι αν η επόμενη κυβέρνηση θα είναι μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ ή μια ακροδεξιά κυβέρνηση στην οποία θα συμμετέχει και ένα μέρος της ΝΔ;
Το ΠΑΣΟΚ με νέα σημιτογενή ηγεσία, προσπαθεί να απεμπλακεί και να διαχωρίσει τη θέση του από το κακό του παρελθόν. Με νέα πρόσωπα στη κεντρική πολιτική σκηνή και εμφανώς βελτιωμένη παρουσία στα ΜΜΕ, με προγραμματικό λόγο καθαρό. Όμως τα βαρίδια είναι εδώ. Η υποταγή στα μνημονιακά κελεύσματα, η θετική ψήφος με αστερίσκους στα περισσότερα νομοθετήματα της ΝΔ αλλά πιο πολύ η υποστήριξη διαπλεκόμενων & συχνά διεφθαρμένων δημάρχων και περιφερειαρχών δείχνουν ότι πολλά δεν έχουν αλλάξει. Μια ματιά στα στελέχη, ιδιαίτερα στην επαρχία, που συγκέντρωσαν τις πιο πολλές ψήφους στις πρόσφατες εκλογές, αποδεικνύει, ότι αποτελεί, μια κακή συνέχεια της δεύτερης σημιτικής κυβερνητικής θητείας. Αλώστε, η πρόσφατη δημιουργία στρατιάς μεσηλίκων συνταξιούχων, μοναδικό φαινόμενο στην Ευρώπη που θέλει να ανήκουμε, αποτελεί δικό του έργο, συνέχεια του «κακού» ΠΑΣΟΚ, που με τις πολιτικές του μας οδήγησε μεταφορικά και κυριολεκτικά στα μνημόνια, και στην απώλεια κάθε ικμάδας ανεξαρτησίας που ισχυριζόμασταν ότι είχαμε ως χώρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετα την ήττα το 2019, αδυνατεί να βρει προσανατολισμό και στόχους. Αδυνατεί να αυτοπροσδιοριστεί, πρώτα από όλα, να κοιτάξει το πρόσωπο του στο καθρέφτη, να αποφασίσει ποιους εκφράζει πια. Έτσι, χωρίς σαφή προγραμματικό λόγο, έχοντας εξορκίσει καθετί αριστερό, συνεχίζει μια διγλωσσία και μια περισσότερο κεντρώα & πιθανά νεοφιλεύθερη στροφή. Ψηφίζει και στηρίζει ουσιαστικά αρκετά νομοσχέδια της ΝΔ, και αρκείται ή βολεύεται σε κοκορομαχίες που θάβουν και συγκαλύπτουν την πλήρη ταύτιση των μνημονιακών κομμάτων στις βασικές επιλογές της χώρας. Θεωρείται αυτονόητη η νέα εκκωφαντική ήττα στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές και όλοι στο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζουν σε καλύτερες μέρες και ποσοστά με τη νέα ηγεσία με θηλυκό πρόσωπο και νεανικό προφίλ, που όμως δεν πρέπει να θεωρείται αυτονόητο. Η επικρατέστερη υποψήφια για την ηγεσία, δίνει υποσχέσεις για κεντρώα στροφή και κανείς δεν ξεχνά ότι ήταν, ίσως, η πιο ενδοτική υπουργός στις πιέσεις της Τρόικας. «Το κερασάκι δένει» με την έντονη οσμή διαπλοκής με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα. Ο προεδρικός υποψήφιος είναι ταυτισμένος με όλες τις επιλογές του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από μνημόνια, που πλήγωσαν την περηφάνεια και την αξιοπρέπεια των μελών του. Ο συμπαθής, κατά τη γνώμη μου, και ο με διαφορά πιο πετυχημένος μνημονιακός Υπουργός Οικονομικών, προσθέτει απλά μια αριστερή πινελιά στο πολυσυλλεκτικό κεντρογενή ΣΥΡΙΖΑ. Ο αξιοπρεπής κ. Φάμελλος και ο «έξαλλα αυριανιστής» κ. Πολάκης, μπορούν απλά να καταγραφούν ως τάσεις στον νέο πιο κεντρώο ΣΥΡΙΖΑ που θα προκύψει. Όποια και αν είναι η νέα ηγεσία, είτε μακροημερεύσει είτε όχι, ένα είναι το σίγουρο. Όταν και αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ ξανά στην εξουσία, θα χρειαστεί πολλά δεκανίκια, αριστερότερα και δεξιότερα, για να μπορέσει να κυβερνήσει.
Η Πλεύση Ελευθερίας, έντονα προσωποπαγές και αρχηγικό κόμμα, δημιούργημα των καναλαρχών και των ΜΜΕ παραμονές των εκλογών, σε αντικατάσταση του ΜΕΡΑ25, που ενοχλούσε, πια, καθώς αποκτούσε πρόγραμμα και ιδεολογία, είναι ένα θνησιγενές μόρφωμα που προσωπικά θεωρώ ότι δε θα αντέξει στο χρόνο, όπως συνέβη στο παρελθόν με το Ποτάμι, την Ένωση Κεντρώων κλπ. Το αριστερό ρεύμα, με έντονα αυτοκαταστροφικές τάσεις κυριολεκτικά αυτοκτόνησε με τις συνεχώς λανθασμένες, πολιτικά, επιλογές του. Από κραταιά εσωτερική αντιπολίτευση στο ΣΥΡΙΖΑ του 2015, ουσιαστικά ανύπαρκτο σήμερα. Γενικά, ο πολιτικός χώρος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ είναι πολύ ρευστός με μεγάλη κινητικότητα και είναι πιθανό, τόσο, να ζήσουμε ευχάριστες εκπλήξεις, όσο, και νέες απογοητεύσεις. Όμως πολύ κόσμος που συμπλέει ιδεολογικά με αυτό το χώρο έχει, πια, κουραστεί και αναζητά με κάποιες εκπτώσεις, ίσως, στην ιδεολογία του ένα αριστερό κόμμα με κοινοβουλευτική παρουσία.
Το ΚΚΕ που έχει κατηγορηθεί στο παρελθόν, όχι άδικα, για συντηρησμό, και αργοπορία να αντιληφθεί – προσαρμοστεί στη πραγματικότητα, έχει κάνει άλματα τη τελευταία δεκαετία, ίσως και για λόγους αυτοσυντήρησης. «Αγκαλιάζει» πλέον κοινωνικά ζητήματα που παλιότερα τα αντιμετώπιζε, «αμήχανα», ως παρατηρητής. Πιο δεκτικό, πιο κινηματικό, αγκαλιάζει πολύ νέο, όχι μόνο ηλικιακά, κόσμο, πρωτοπορεί ξανά στους φοιτητές, με φρέσκο λόγο συχνά, με προώθηση στα ηγετικά κλιμάκια νέων, όχι μόνο ηλικιακά, στελεχών, με υιοθέτηση πλατιών κοινωνικών αιτημάτων, με συμπόρευση με άλλους, με παρουσία στα συνδικάτα, στους χώρους εργασίας κλπ., αποτελεί χρόνια τώρα την ουσιαστική αντιπολίτευση στη χώρα, ρόλο, που διεκδικεί να τον «παίξει» καλυτέρα τώρα. Από τη μια οι μνημονιακοί που έχουν βάλλει όλοι μαζί τη χώρα στις ράγες των μνημονίων, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και από την άλλη το ΚΚΕ, αρωγός – πλάι μας, να υπερασπίζεται τα δικαιώματα μας, για αξιοπρεπή εργασία, ικανοποιητικές αμοιβές, σύνταξη, υγεία, παιδεία, δημόσιους χώρους, ανεξάρτητη δικαιοσύνη, ισχυρή τοπική αυτοδιοίκηση που να λύνει τοπικά προβλήματα, κλπ. Οφείλει, το ΚΚΕ να ξεπεράσει τους «φόβους» του, και να ανοιχτεί περισσότερο, με ουσιαστική αλλαγή θέσεων, ιδιαίτερα σε κοινωνικά ζητήματα που αφορούν τη νεολαία, όπως τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών και την οικολογία, και να μην περιορίζεται σε ατάκες, με χιούμορ, του κ. Κουτσούμπα ή άλλων πρωτοκλασάτων στελεχών του. Έτσι, θα γειωθεί περισσότερο με τη κοινωνία, θα διεκδικήσει με αξιώσεις, διψήφια ποσοστά στις εθνικές εκλογές και ευρωεκλογές, όπως παλιά, αλλά κυρίως θα κερδίσει μια θέση στη καρδιά μας, και όχι μόνο τη ψήφο μας.
Οφείλουμε, ως ενεργοί, σκεπτόμενοι, πολίτες, αριστεροί στην ιδεολογία, να αντιταχτούμε σθεναρά στη νεοφιλεύθερη λαίλαπα που συνεχίζει να έρχεται και να μας απειλεί, και να αντιταχθούμε στην λογική του μείζονα κακού που προβάλλουν οι μνημονιακοι εταίροι της ΝΔ. Να συμπαραχτούμε μαζικά με αγώνες για ένα καλύτερο σήμερα & αύριο του λαού μας & των παιδιών μας, που είναι εφικτό. Στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές «Το φάντασμα του Πελετιδη» πρέπει να απλωθεί σε όλη την Ελλάδα. Να τρομοκρατήσουμε τους τρομοκράτες, και να αναδείξουμε με τη ψήφο μας πολλούς νέους, μικρούς και μεγάλους «Πελετιδηδες», σε όλη την Ελλάδα.