Μπορεί ο θανατος της βασίλισσας Ελισάβετ να σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής και να αντιμετωπίζεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όπως θα αντιμετωπίζόταν ο θανατος ενός μέλους του διεθνούς τζετ σετ ωστόσο υπάρχουν ορισμένα γεγονότα που θυμίζουν το σκοτεινό πρόσωπο της Ελισάβετ.
Μια τέτοια περίπτωση είναι η ιστορία του ελληνοκύπριου Ευαγόρα Παλληκαρίδη, ο οποίος οδηγήθηκε στην αγχόνη, στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας, από τις βρετανικές δυνάμεις της Κύπρου. Τι διεκδικούσε; Την ελευθερία της πατρίδας του.
Η ιστορία του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, σχετίζεται με τη στέψη καθαυτή της Ελισάβετ τον Ιούνιο του 1953. Στην Κύπρο, τότε, όπως και σε πολλές άλλες αποικίες, είχαν φροντίσει να στολίσουν όλες τις πόλεις για το μεγάλο γεγονός.
Ο 15χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ήταν μαθητής στο Γυμνάσιο Πάφου και εξοργίστηκε όταν είδε ότι στο σχολείο του μπήκαν οι βρετανικές σημαίες. Ήταν η εποχή που το αίτημα όχι απλά για την απελευθέρωη της Κύπρου αλλά και για την Ένωση της με την Ελλάδα ξεσήκωνε τα πλήθη στη Μεγαλόνησο.
Ο Παλληκαρίδης έσκισε τη βρετανική σημαία και απο τότε ξεκινησε η αντιστασιακή του δράση με αποκορύφωμα την εγκατάλειψη απο πλευράς του του σχολείου στη ηλικία των 17 ετών και την ένταξή του στον ΕΟΚΑ.
Τον Ιανουάριο του 1957 συνελήφθη, χωρίς ένταλμα και έπειτα από μια δίκη – παρωδία, κατά την οποία κανείς δεν έδωσε σημασία στα φρικτά κι απάνθρωπα βασανιστήρια που κατήγγειλε, του αποσπάστηκε ομολογία και καταδικάστηκε σε θάνατο.
Όλα ξεκινησαν στις 18 Δεκεμβρίου 1956 όταν μαζί με άλλους 2 συναγωνιστές του μετέφεραν όπλα και τρόφιμα από τη Λυσό. Ξαφνικά βρέθηκαν αντιμέτωποι με αγγλική περίπολο. Οι 2 συναγωνιστές του Ευαγόρα κατάφεραν να διαφύγουν, αλλά ο ίδιος συνελήφθη.
Στην κατοχή του είχε ένα οπλοπολυβόλο Μπρεν γρασαρισμένο, αλλά και τρεις γεμιστήρες. Ήταν συνεπώς ανέτοιμο για να χρησιμοποιηθεί.
Κατηγορήθηκε για κατοχή και διακίνηση οπλισμού.
Την επόμενη μέρα της καταδίκης του Παλληκαρίδη, οι μαθητές του Γυμνασίου Πάφου απείχαν από τα μαθήματά τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας και έστειλαν τηλεγράφημα στον Χάρτινγκ, με το οποίο του ζητούσαν να απονεμηθεί χάρη στον Ευαγόρα.
Όλος ο κόσμος αρχίζει μια προσπάθεια να σώσει τον νεαρό μαθητή.
Η Ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να αποτρέψει την εκτέλεσή του.
Η Κυπριακή αδελφότητα Αθηνών ζητά προσωπική παρέμβαση του τότε βασιλιά Παύλου.
Η Βουλή των Ελλήνων στέλνει τηλεγραφήματα προς την Βουλή των Κοινοτήτων και τα Ηνωμένα Έθνη.
"google ad"
Με μια της λέξη θα μπορούσε να τον σώσει
Ο Αρχιεπίσκοπος Δωρόθεος, ο Χωρεπίσκοπος Σαλαμίνος Γεννάδιος, ο δήμαρχος Λευκωσίας κ. Δέρβης, 40 Εργατικοί Άγγλοι βουλευτές, συντεχνίες, ο Αρχιεπίσκοπος Νοτίου Αφρικής Νικόδημος, ο Αμερικανός Γερουσιαστής Fulton, απλοί πολίτες προσπαθούν να ματαιώσουν αυτή την εκτέλεση.
Ο Χάρτινγκ, η Αγγλική διπλωματία και η Βασίλισσα, απορρίπτουν την απονομή χάριτος.
Οι δικηγόροι του έστειλαν τηλεγράφημα στην νεαρή τότε Ελισάβετ που θα μπορούσε να δώσει χάρη με μία της λέξη. Η βασίλισσα, όμως, δεν απάντησε καν στο τηλεγράφημα.
Ουτε ο συζυγός της – ελληνικής καταγωγής για να μην ξεχνιόμαστε – Φίλιππος συγκινήθηκε.
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957, σε ηλικία μόλις 18 ετών.
«Τους χαιρετισμούς μου εις όλους και εύχομαι σύντομα την ελευθερία της Κύπρου» ήταν τα τελευταία λόγια του Ευαγόρα Παλληκαρίδη στον ιερέα που τον διάβασε πριν οδηγηθεί στο χώρο εκτέλεσης.
Από τότε ο τάφος του βρίσκεται στα Φυλακισμένα Μνήματα της Λευκωσίας. Τα Φυλακισμένα Μνήματα είναι η ονομασία ενός κοιμητηρίου το οποίο βρίσκεται στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας όπου οι Βρετανοί έθαψαν τους 9 απαγχονισμένους και 4 άλλα σημαντικά στελέχη της ΕΟΚΑ που έπεσαν κατά την διάρκεια του αγώνα του 1955-1959 για την απελευθέρωση της Κύπρου από τους Άγγλους και την Ένωση της με την κυρίως Ελλάδα. Αποτελεί το ιερότερο μνημείο του αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού.