Αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας δεν έχουν προηγούμενο. Η Ελλάδα διέλυσε συμμαχίες δεκαετίων, έδωσε τα πάντα σε νέες συμμαχίες με πρόφαση την εξόρυξη των υδρογονανθράκων που θα κάνουν αμερικάνικες και γαλλικές εταιρείες δίχως να οριοθετήσει ουσιαστικά ανταλλάγματα και τώρα βρίσκεται μόνη σα την καλαμιά στον κάμπο σε ένα πεδίο που μυρίζει μπαρούτι και με την Κρήτη να βρίσκεται στο επίκεντρο.
Ποτέ στη μεταπολίτευση η Ελλάδα δε βρέθηκε τόσο ισχυρά δεμένη με τις ΗΠΑ. Η προηγούμενη κυβέρνηση της “Ριζοσπαστικής Αριστεράς” έδωσε τα πάντα στους Αμερικάνους, νέες βάσεις, επενδύσεις, μεγάλα συμβόλαια σε αμερικάνικες εταιρείες με αντάλλαγμα σχεδόν τίποτα.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις φωτογραφίες του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα όπου όλο χαμόγελα χαιρετούσε τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ λέγοντας, “η προσέγγισή του στα πράγματα και ο τρόπος που αντιμετωπίζει την πολιτική μπορεί να μοιάζει διαβολικός αλλά είναι για καλό”.
Την ίδια περίοδο η Ελλάδα έσπασε δεσμούς που είχαν σφυρηλατηθεί εδώ και δεκαετίες με τους αραβικούς λαούς για έναν αμφίβολης αξιας συνασπισμό με το Ισραήλ.
Από εκεί που άφησε το νήμα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με νέες προκλητικές παραχωρήσεις προς τις ΗΠΑ, που όχι μόνο δεν έφεραν κάποιο αποτέλεσμα αλλά σε ένα ρεσιτάλ αποθράσυνσης οι ΗΠΑ έφτασαν να ζητούν αλλαγή πολιτικής από την Ελλάδα σε σχέση με τις Ρώσικες και Κινέζικες επενδύσεις στη χώρα μας σε μία ωμή παρέμβαση που δεν έχει προηγούμενο τις τελευταίες δεκαετίες.
Είναι άλλωστε ο Μητσοτάκης που κατάφερε να μετατρέψει τη χώρα και ειδικά την Κρήτη και τα Χανιά σε στόχο επίθεσης και του Ιράν αφού έσπευσε να δώσει διαπιστευτήρια στον αμερικάνο πρόεδρο Τραμπ ως ο πρώτος και μοναδικός ηγέτης των χωρών της Ευρώπης που επικρότησε τη δολοφονία Σουλεϊμανί.
Οι βάσεις γιγαντώθηκαν και θα γιγαντωθούν ακόμη παραπάνω με κάποιους να θεωρούν ότι αυτό συντελεί στην… ασφάλειά μας. Λες και εκεί που υπάρχει το περισσότερο μπαρούτι είναι λιγότερο πιθανό να γίνει η έκρηξη. Ή λες και οι εταιρείες εξορύξεων ενδιαφέρονται με ποια χώρα θα κάνουν μπίζνες.
Τώρα, η Ελλάδα βρίσκεται σε μία θέση όπου οι ΗΠΑ κρατούν στάση ουδετερότητας, ουσιαστικά στηρίζοντας τον Ερντογάν, είμαστε απομονωμένοι στον αραβικό κόσμο, η Ρωσία βρίσκεται πιο κοντά στην Τουρκία και η Κίνα απλά δεν αναμειγνύεται.
Όσο για την Ευρώπη; Δεν υπολογίζουν την Ελλάδα. Υπολογίζουν όμως την Τουρκία και τους εκατομμύρια πρόσφυγες που ζουν εκεί τους οποίους ο Ερντογάν χρησιμοποιεί ως μοχλό πίεσης για να προωθεί την πολιτική του. Και έτσι, βλέπουμε την Μέρκελ να σέρνεται πίσω από τον Τούρκο πρόεδρο υπό τον φόβο ενός νέου κύματος προσφύγων και των συνεπειών που μπορεί αυτό να έχει σε μία πιθανή άνοδο της ακροδεξιάς στη Γερμανία.
Η ίδια ακροδεξιά που η άνοδος και η κυριαρχία της σε μία σειρά ευρωπαϊκές χώρες μετατρέπει τους πρόσφυγες σε όπλο του Ερντογάν και την Ελλάδα σε ένα μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Σήμερα, φθάσαμε στο σημείο τόσο ο Ερντογάν όσο και η αντιπολίτευσή του Ρεπουμπλικανικού Κομματος της Τουρκίας να αμφισβητούν ανοιχτά την Κρήτη.
Την Κρήτη, όχι το Καστελόριζο…
Και μη χειρότερα…
Τώρα, οι πολιτικοί και οι στρατηγοί συνειδητοποιούν ότι είμαστε μόνοι μας. Και ετοιμάζουν τον λαό. Η Μπακογιάννη επανέλαβε ότι αν γίνει πόλεμος κανείς δε θα έρθει να πολεμήσει για εμάς. Όμως, ποιανού παιδιά, κ. Μπακογιάννη θα πάνε να πολεμήσουν αυτό τον πιθανό πόλεμο; Όχι τα δικά σας.
Τον πόλεμο αυτό θα τον πολεμήσουν τα παιδιά των “μπαταξήδων”, τα παιδιά αυτών που από τον Απρίλη τα σπίτια τους θα μπούνε σε πλειστηριασμό, όχι τα παιδιά των εργολάβων και των εφοπλιστών, των μεγάλων πολιτικών τζακιών.
