Αυλαία στην υπόθεση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν με την απόρριψη του αιτήματός του για αποζημίωση «έριξε» το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών με την υπ’ αριθμόν 1148/2017 απόφασή του.
Για την ελληνική Δικαιοσύνη η σύλληψη και η παράδοση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στις τουρκικές Αρχές ήταν αποτέλεσμα χειρισμών που ανάγονται στη σφαίρα της άσκησης πολιτικής εξουσίας, των διεθνών σχέσεων και της ασφάλειας της χώρας, και όχι πράξεων ή παραλείψεων της διοίκησης.
Σύμφωνα με το «Έθνος», το ελληνικό Δημόσιο, από το οποίο ο Κούρδος ηγέτης ζήτησε αποζημίωση γιατί δεν του παρείχε άσυλο, δεν άσκησε διοικητική αρμοδιότητα, δεν κατέληξε ποτέ σε οριστικό χειρισμό με την έκδοση μιας διοικητικής πράξης. Συνεπώς το Διοικητικό Πρωτοδικείο, εξετάζοντας το αίτημα του φυλακισμένου εδώ και 16 χρόνια στις φυλακές του Ιμραλί Κούρδου ηγέτη, έκρινε ότι δεν συντρέχει λόγος ικανοποίησης του αιτήματός του για αποζημίωση.
Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν εγκαλούσε την Ελλάδα ότι διά των οργάνων της του παρείχε διαβεβαιώσεις ότι θα λάβει πολιτικό άσυλο, γεγονός που όμως δεν συνέβη ποτέ. Για τον Κούρδο ηγέτη η μεταφορά του στη Νότια Αφρική έγινε υπό τη «σκέπη» οργάνων του ελληνικού Δημοσίου και με την υπόσχεση ότι θα λάβει τελικά άσυλο από την Κένυα. Αντ’ αυτού συνελήφθη και οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος στην Τουρκία.
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, οι παράνομες πράξεις και παραλείψεις των οργάνων του Δημοσίου είχαν ως αποτέλεσμα την ηθική του βλάβη, η οποία συνίσταται στο έγκλημα της έκθεσης της ζωής του σε κίνδυνο, στην οριστική στέρηση του δικαιώματός του να αναγνωριστεί ως πρόσφυγας και να του χορηγηθεί άσυλο, στη στέρηση της δίκαιης δίκης, καθώς και της πολιτικής του δραστηριότητας, ως προέδρου του ΡΚΚ. Επίσης, όπως αναφέρει στην αγωγή του, μετά τη σύλληψή του ζει σε πλήρη απομόνωση ως μοναδικός κρατούμενος στις φυλακές, με σοβαρά κλονισμένη την ψυχική και σωματική του υγεία.
Αντίθετα, για το δικαστήριο όλα όσα εξιστορεί ότι έγιναν ο Κούρδος ηγέτης «δεν εμπίπτουν στις εκτελεστές διοικητικές πράξεις ή παραλείψεις οφειλομένων ενεργειών, ή στις υλικές εκείνες ενέργειες ή παραλείψεις που άπτονται της οργάνωσης και της λειτουργίας των δημόσιων διοικητικών υπηρεσιών και υπόκεινται στον έλεγχο του δικαστηρίου τούτου στο πλαίσιο της παρούσας δίκης, δυνάμενες να θεμελιώσουν ευθύνη του εναγόμενου Δημοσίου για αποζημίωση.
Ειδικότερα, δε, πέραν του ότι η ιδιότυπη κρατική λειτουργία-δραστηριότητα της ΕΥΠ, που εξάλλου εναπόκειται στην ευρεία διακριτική ευχέρεια των οργάνων της και συνδέεται άμεσα με τη διαφύλαξη των συμφερόντων και της ασφάλειας του κράτους, δεν προσιδιάζει με την αντικειμενική ευθύνη για αποζημίωση».
Οδύσσεια σε Ευρώπη και Αφρική
Σύμφωνα με όσα λέει ο ενάγων, τον Οκτώβριο του 1998 απελάθηκε από τη Συρία λόγω των πιέσεων της Τουρκίας για τη σύλληψή του. Πέρασε από την Ελλάδα, όπου δεν του επετράπη να παραμείνει και έτσι ταξίδεψε προς τη Ρωσία.
Και εκεί όμως η κυβέρνηση αρνήθηκε να εφαρμόσει απόφαση του Κοινοβουλίου να τον αναγνωρίσει ως πρόσφυγα, και έτσι έφυγε για την Ιταλία, όπου υπέβαλε αίτημα να του χορηγηθεί πολιτικό άσυλο. Και ενώ ανέμενε απάντηση από τις ιταλικές Αρχές αναχώρησε και πάλι για τη Ρωσία και από εκεί πίσω στη Συρία, όπου όμως ο κίνδυνος της σύλληψής του γινόταν ολοένα και μεγαλύτερος.Τότε (Ιανουάριος του 1999) αποδέχθηκε πρόσκληση, όπως λέει, συνεργάτη της ΕΥΠ και έφθασε στην Ελλάδα. Η επαφή με τη χώρα μας είχε αρχίσει από το 1998, όταν είχε δεχθεί τις διαβεβαιώσεις Ελληνα βουλευτή ότι μπορεί να έρθει στην Ελλάδα και να του χορηγηθεί άσυλο.
Οταν τελικά ήρθε στην Ελλάδα υποστηρίζει ότι ήταν υπό τον πλήρη έλεγχο της ελληνικής κυβέρνησης, καθότι πάντα συνοδευόταν από συνεργάτες και υπαλλήλους της ΕΥΠ αλλά και της ΕΛ.ΑΣ., οι οποίοι εκτελούσαν εντολές του διοικητή της ΕΥΠ και των υπουργών της κυβέρνησης. Σε αυτό το πλαίσιο απέσπασε διαβεβαίωση ότι μετά το ατυχές ταξίδι στην Ιταλία θα μεταφερθεί στην Κένυα και θα λάβει άσυλο. Τον διαβεβαίωσαν, υποστηρίζει, ότι θα ήταν ένα απολύτως ασφαλές ταξίδι, ότι θα παρέμενε υπό την προστασία του ελληνικού κράτους και γι’ αυτό συμφώνησε για τη μεταφορά του.
Κατά τη διάρκεια της πτήσης ενημερώθηκε ότι θα διαμείνει στην ελληνική πρεσβευτική κατοικία, απ’ όπου υπέβαλε αίτημα για άσυλο, αλλά δόθηκε εντολή να φύγει και από εκεί, με προορισμό την Ολλανδία για την πολυπόθητη χορήγηση ασύλου.
Μόλις όμως βγήκε από την πρεσβευτική κατοικία συνελήφθη βιαίως από τις κενυατικές Αρχές και παραδόθηκε στο αεροδρόμιο στα χέρια Τούρκων αξιωματούχων.
Για τον Κούρδο ηγέτη το υπουργείο Δημόσιας Τάξης όφειλε τότε να υποβάλει αίτημα ανάληψής του από την Ιταλία ή σε διαφορετική περίπτωση να εξετάσει την αίτηση ασύλου που υπέβαλε όσο βρισκόταν στην πρεσβευτική κατοικία της Κένυας. Κανείς δεν γνωρίζει πώς θα εξελίσσονταν τα πράγματα εάν η Ελλάδα χορηγούσε τελικώς άσυλο στον Αμπντουλάχ Οτσαλάν…
Καταλογίζει παραλείψεις
Σύμφωνα με τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, το ελληνικό Δημόσιο έδρασε εκτός της διεθνούς νομιμότητας, δεν εφάρμοσε όπως είχε υποχρέωση τις προβλεπόμενες διαδικασίες, παραβιάζοντας το προσφυγικό δίκαιο αλλά και τα ανθρώπινα δικαιώματα.