Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πολάκης, ο οποίος υπήρξε ο πρωτεργάτης της νίκης Κασσελάκη, τον οποίο επέλεξε να στηρίξει “επειδή μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη”, στράφηκε ενάντια στον Κασσελάκη τη στιγμή όπου ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν φαίνεται ικανός να νικήσει τη ΝΔ του Μητσοτάκη αλλά ενώ η ΝΔ καταρρέει, ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει με μεγαλύτερη ταχύτητα! Εν τέλει, ο Πολάκης, σε αυτόν τον καταρρέων ΣΥΡΙΖΑ, ισχυροποιείται!
Ο Χανιώτης βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε ρυθμιστικό παράγοντα της πορείας της χώρας. Η πρόσφατη υποστήριξή του προς την υποψηφιότητα Κασσελάκη, συντέλεσε σε πολύ μεγάλο βαθμό ώστε ένας άνθρωπος εμφανώς πέραν του χώρου της Αριστεράς να αναδειχθεί ως ο νέος ηγέτης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε αυτή την εξέλιξη σημαντικό ρόλο βεβαίως έπαιξε και η στάση που τήρησε ο Αλέξης Τσίπρας αλλά και το γενικότερο κλίμα απογοήτευσης που είχε επικρατήσει μεταξύ των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο λόγος της στήριξής Κασσελάκη, σύμφωνα με τον Πολάκη, ήταν ότι ήθελε την Αριστερά να κυβερνά κάτι που πίστευε ότι μπορεί να το πετύχει μόνο με πρόεδρο τον Κασσελάκη “που μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη”, λες και η νίκη ενός κόμματος είναι υπόθεση κάποιου πεφωτισμένου ηγέτη και όχι το αποτέλεσμα της ύπαρξης ενός σχεδίου που μπορεί να εμπνεύσει τους πολίτες και να δώσει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Η νίκη Κασσελάκη δε θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί μέσα σε έναν πραγματικά μεγάλο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως μίκρυνε τόσο πολύ ώστε να είναι εφικτή μία τέτοια εξέλιξη.
Βλέπετε, γύρω από τον Πολάκη έχει συσπειρωθεί ένα κομμάτι οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπει στο πρόσωπο του Χανιώτη πολιτικού έναν πολιτικό που δεν φοβάται να πει την αλήθεια, που συγκρούεται με τα συμφέροντα, που τα λέει απλά και λαϊκά και δεν “κολώνει”. Είναι ένας από τους λίγους πολιτικούς της εποχής μας που έχει φανατικούς προσωπικούς οπαδούς. Το πρόβλημα είναι ότι όσο χάνει ποσοστά ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο μικραίνει η βάση του, τόσο γίνεται πιο μεγάλη η επιρροή του Πολάκη εντός του ΣΥΡΙΖΑ αφού οι υποστηρικτές του Πολάκη παραμένουν στο κόμμα και στηρίζουν μία πορεία που ξεκάθαρα οδηγεί προς τα βράχια.
Όσα τραγελαφικά έχουν ακολουθήσει τους επόμενους μήνες αποδεικνύουν ότι οι καλές προθέσεις δεν αρκούν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την εκλογή Κασσελάκη βιώνει μία πρωτόγνωρη κρίση μέσα στην ίδια βαθιά κρίση που περνούσε που ουσιαστικά οδήγησε στην έξοδο μία ολόκληρη γενιά ικανών στελεχών – τη γενιά των 40άρηδων – που προχώρησαν και στην ίδρυση νέου πολιτικού φορέα.
Όμως και εκεί ο Πολάκης έπεσε έξω αφού το επιχείρημα που προέβαλε ήταν ότι τώρα που έφυγαν τα βαρίδια “ο ΣΥΡΙΖΑ θα πετάξει” και ότι πλέον θα μπορεί να κτισθεί μία στιβαρή ενότητα.
Αμ δε…
Όχι μόνο δεν έχει υπάρξει ενότητα, αλλά τα προβλήματα βαθαίνουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πέταξε, έχασε επιπλέον 300.000 ψηφοφόρους στις ευρωεκλογές, αφού δεν υπάρχει σχέδιο, αλλά υπάρχει ένας αρχηγός με νοοτροπία Λουδοβίκου ο οποίος βάζει διαρκώς τον εαυτό του απέναντι από το κόμμα το οποίο αντιμετωπίζει ως εχθρικό οργανισμό τον οποίο πρέπει να τον νικήσει. Οι συμμαχίες που δημιουργούνται εντός του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ως μοναδικό στόχο το ποιος θα καταφέρει να ελέγξει ένα κόμμα και θα διατηρήσει θέσεις και οφίτσια, τη στιγμή που το κόμμα συρρικνώνεται.
Για να φτάσουμε στο σήμερα, στα πρόθυρα μία νέας εμφύλιας διαμάχης, με τον ΣΥΡΙΖΑ σε πολλές δημοσκοπήσεις να βρίσκεται κάτω από το ψυχολογικό όριο του 10%, με τα μισά στελέχη να μη μιλούν με τα άλλα μισά, αλλά με τον Πολάκη να είναι πιο ισχυρός από ποτέ και να αισθάνεται πλέον και δικαιωμένος, μετά και την απόφαση Κασσελάκη για διαγραφή της Αθηνάς Λινου από βουλεύτρια.
Αυτή τη στιγμή, ο Στέφανος Κασσελάκης δε μοιάζει να έχει ούτε τους απαραίτητους συμμάχους εντός του κόμματος, ούτε το σχέδιο για να καθορίσει την επόμενη μέρα του ΣΥΡΙΖΑ.
Τι θα προκύψει από όλο αυτό το κουβάρι που είναι αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ; Εν τη απουσία και εναλλακτικών, ουδείς μπορεί πραγματικά να είναι βέβαιος.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι προβλέψεις του Πολάκη και πάλι έπεσαν έξω… Αλλά αυτό δε φαίνεται ούτε αυτός να μπορεί να το δει, ούτε οι οπαδοί του, που όλοι αισθάνονται δικαιωμένοι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ βυθίζεται στην ανυποληψία.
