Ένα από τα κρισιμότερα ζητήματα που θα αντιμετωπίσουμε στην οικονομία το προσεχές διάστημα θα είναι αυτό της ρευστότητας. Η έλλειψη ρευστότητας που θα παρατηρηθεί οφείλεται τόσο στην κατακόρυφη πτώση του τζίρου σε σειρά επιχειρήσεων και νοικοκυριών, όσο και στην αδυναμία εκπλήρωσης υποχρεώσεων, από μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων και νοικοκυριών αντίστοιχα.
Ο πέμπτος κύκλος της Επιστρεπτέας Προκαταβολής θα τρέξει τον Ιανουάριο του 2021 και η στήριξη θα δοθεί με βάση την πτώση τζίρου Σεπτεμβρίου-Δεκεμβρίου 2020.
Δικαίωμα συμμετοχής θα έχουν όλες οι επιχειρήσεις, εφόσον πληρούν τα κριτήρια πτώσης τζίρου. Επιπλέον, δικαίωμα συμμετοχής θα έχουν και οι νέες επιχειρήσεις που άνοιξαν τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο.
Το 50% της ενίσχυσης δεν θα επιστρέφεται, υπό τον όρο διατήρησης του ίδιου επιπέδου απασχόλησης έως τέλος Ιουνίου του 2021.
Όμως, εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Η πρόβλεψη του συγκεκριμένου μέτρου αφορά επιχειρήσεις που ειχαν πτώση τζίρου. Τι γίνεται με μια μεγάλη πλειοψηφία επιχειρήσεων που εδώ και χρόνια φυτοζωούν και δεν κατάγραψαν πτώση τζίρου ή κατέγραψαν μικρή πτώση τζίρου επειδή δε γίνεται να πάνε και πιο χαμηλά;
Γι’ αυτές τις επιχειρήσεις δεν υπάρχει καμία στήριξη ή πολύ μικρή με αποτέλεσμα πολλές από αυτές να οδηγούνται προς το οριστικό λουκέτο.
Όμως, είναι αυτές οι επιχειρήσεις που παράγουν την συντριπτική πλειοψηφία των θέσεων εργασίας.
Τι θα γίνει το επομενο διάστημα αν βρεθούν σε πλήρη αδυναμία να ανταποκριθούν;
Το κράτος θα μπορούσε να προβεί σε σειρά πραγματικών διευκολύνσεων με κούρεμα χρεών τόσο προς το Δημόσιο όσο και προς τις Τράπεζες. Αυτό θα αποτελούσε μία πραγματική ανάσα.
Όμως, είναι ο Μητσοτάκης ο πολιτικός που μπορεί να πάρει μία τέτοια αποφαση;