Γράφει ο Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης
Α’. Αντί Προλόγου
“…Ο τον θάνατον καταπατήσας, τον δε διάβολον καταργήσας…” Ιησούς με το Μέγα Μυστήριο του Γολγοθά, της καθόδου Του στον `Αδη και της Αναστάσεώς Του, έκανε την απαρχή μια νέας εποχής για το άνθρωπο-κάτοικο του γαλαζόθωρου πλανήτη μας, που εξακολούθησε το νωχελικό στροβιλισμό του στο ψυχρό σκοτάδι του χάους δεμένος ασφυχτικά στο άρμα του χρόνου, φέρνοντάς μας ακόμη μια φορά στην επέτειο της Αναστάσεως του Κυρίου, την 5η Μαΐου 2013 μ.Χ…
….Γιορτάστηκε το Μέγα Γεγονός ακόμη μια φορά δογματικά στους κατάμεστους ναούς με ύμνους, φιλιά αγάπης, φωταψίες, και (ανθρωποδιωκτικά) βεγγαλικά-κροτίδες για να συνεχιστεί η παράδοση την επομένη με οβελίες, τραγούδια, ύμνους…
Ημέρα χαράς και ψυχικής ανάτασης και η 12η Απριλίου…
Β’. Η επόμενη μέρα
…Χάραξε η επόμενη μέρα της 13ης Απριλίου. Ο γαλαζόθωρος πλανήτης μας συνέχιζε το νωχελικό στροβιλισμό του στο ψυχρό σκοτάδι του χάους, παίρνοντας μαζί του και την εφετινή επέτειο του θείου Γεγονότος, εντάσσοντάς την ήδη, στο παρελθόν της μυριόφυλλης δέλτου του χρόνου…
…Η καθημερινότητα, επιστρέφει…
…Και ο κάτοικος του πλανήτη, ο άνθρωπος όπου γης, έβγαλε τα γιορτινά του και φόρεσε τη φόρμα του “καθήκοντος”, του όποιου καθήκοντος. ειρηνικού ή όχι, ελάχιστη έχει σημασία, μιας και το περιστέρι της ειρήνης φτερουγίζει αλαφιασμένο από τα κρωξίματα των ανθρωποβόρων όρνιων της πολεμοχαρούς θεότητας του `Αρη, του μόνου ζωντανού θεού του δωδεκάθεου, καθώς τον συντηρούν οι όπου Γης Ισχυροί, οι όπου Γης Αφέντες-Συγγραφείς του “Περί Δικαίου του Ισχυρού”. Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν στην `Απω και στη Μέση Ανατολή (και όχι μόνο) με εκατόμβες θυμάτων στην πολύπαθη Συρία, και με το διαδίκτυο να βρίθει από φωτογραφίες με κορμάκια παιδιών τσακισμένων από τα πυρά των αντιμαχομένων και με τα αθώα ματάκια να κοιτούν με απορία την αιωνιότητα που τόσο πρόωρα και άδικα τα αγκάλιασε…
…Και με το μέσο νου να διερωτάται: “Θα’ ρθει και η δική μου η σειρά;” καθώς οι Ισχυροί του πλανήτη, κυριευμένοι από την υλιστική (και μόνο) θεώρηση των πραγμάτων, όπως τους εμπνέει και τους καθοδηγεί η σκοτεινή θεότητα του Μαμμωνά (εμποτισμένη με τις αρχές του `Αριμαν και του Λούσιφερ), μεθοδεύει σταθερά την παγκόσμια διακυβέρνηση…Και την “προχωρούν” αργά και σταθερά οι Ισχυροί ετούτοι, πέρα από τη χρήση όπλων, αλλά και με τους αριθμούς στη φαρέτρα της Επιστήμης της Οικονομίας, κατασκευάζοντας ρημαγμένες οικονομίες Κρατών και θέτοντάς τα υπό την επικυριαρχία τους, μέσω “Διεθνών Οργανισμών”, και με τους απλούς ανθρώπους να είναι απλά “υλικό αναλώσιμο” στη μηχανή που πρέπει να τραφεί με σάρκες ανθρώπινες για να βγάλει από το καταχθόνιο στόμιό της χρήμα…χρήμα…χρήμα…- προσφορά-απόλαυση στους ακόρεστους νέο-Μήδες!
….Και προχωρούν στο στόχο τους οι Ισχυροί, με Κυβερνήσεις-μαριονέτες, με αχυρανθρώπους της εξουσίας (όπου γης), που απλά διασφαλίζουν το σαρκίο τους έναντι των ταλάντων του προγόνου τους Ιούδα, με τη μόνη –όσο και ουσιώδη- διαφορά της μη κληρονόμησης του γονιδίου της μεταμέλειας, και για το λόγο αυτό, δεν θα γράψει ποτέ ο Ιστορικός του μέλλοντος για κανένα από δαύτους όπου γης: “…και απελθών, απήγξατο…”…
…Η καθημερινότητα, επέστρεψε…
…Αλίμονο στα Κράτη που στα σπλάχνα της στεριανής ή θαλασσένιας επικράτειάς τους, κρύβουν υδρογονάνθρακες ή άλλους θησαυρούς, αιτία κι αφορμή να αλωθούν αργά ή γρήγορα από τους Ισχυρούς, από τους θιασώτες του “Περί Δικαίου του Ισχυρού”, απλά, είναι για κείνα, θέμα χρόνου! Και οι πολίτες αυτών των Κρατών (πτωχοί παρά τα πλούτη τους) απελπισμένοι στη διφορούμενη τη στάση των Αρχόντων έναντί τους, αναρωτιώνται, με κομμένη την ανάσα, πότε θα έρθει και η δική τους η σειρά!
… Ο λευκός, ο μαύρος, ο κίτρινος, ο κόκκινος αδελφός-άνθρωπος, τέκνα του ίδιου Θεού μιας και “καθ’ εικόνα και ομοίωσιν” τους έπλασε ο Πλάστης, βλέπουν τα δικαιώματά τους σε τούτο το γαλαζόθωρο πλανήτη να ξεθωριάζουν, τις υποχρεώσεις τους να γιγαντώνονται, τον ιδρώτα τους να νοτίζει το χώμα για να θεριέψει τα ζιζάνια-τροφές των Ισχυρών, έναντι ενός –αμφίβολου- “πινακίου φακής” σήμερα, γιατί για αύριο δεν υπόσχεται κανείς!! Και εις το περιθώριο του κοσμικού αιθέρα πλανώνται αποδιοπομπαίες ιδεολογίες, θεσμοί και ιδέες, ευσεβείς πόθοι και επιδιώξεις, και με παρία τη Δημοκρατία όπου Γης…όπου βρυάζουν οι Ισχυροί του Μαμμωνά….
….Ο ενορατικός, βλέπει στις χρονικές φυγές να πληθαίνουν οι Σταυροί στον πλανήτη, και μιας και πάνω τους ψυχορραγεί ο λευκός, ο μαύρος, ο κίτρινος, ο κόκκινος αδελφός, -εικόνα και ομοίωση Εκείνου- είναι σαν να σταυρώνεται ξανά και ξανά ο ίδιος, ο Χριστός…
…Η καθημερινότητα επέστρεψε…
Γ’. Αντί Επιλόγου
“`Οσο θα ανεχόμαστε στον Κόσμο Βαραββάδες,
θα πολλαπλασιάζονται στη Γη οι Γολγοθάδες”……
