Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τη μανία της Ευρώπης με τις κυρώσεις, όταν γνωρίζουν πολύ καλα τις συνέπειες που θα έχουν στους λαούς της Ευρώπης, ειδικά στους λαούς των φτωχότερων χωρών.
Καταλαβαινουμε τα γεωπολιτικά παιχνίδια, όμως είναι ακατανόητο, τρελό, παρανοϊκό, ειδικά για χώρες όπως η Ελλάδα να συναινεί σε τόσο σκληρές κυρώσεις όταν θα έπρεπε να γνωρίζουν οι κυβερνώντες ότι οι κυρώσεις θα έχουν τρομερές συνέπειες στον ελληνικό λαό.
Και ενώ οι χώρες της Ευρώπης είναι ενωμένες στην επιβολή κυρώσεων δε φαίνεται να είναι ενωμενες στην αντιμετώπιση των συνεπειών των κυρώσεων αφού τα πρώτα σημάδια δείχνουν ασυμφωνία στην αντιμετώπιση του κόστους. Δηλαδή, ο σώζων εαυτώ σωθήτω ή, για να το πούμε πιο απλά, όσες χώρες μπορούν θα προστατεύσουν τους λαούς τους από τις συνέπειες της ακρίβειας, και οι άλλες απλά… δε θα μπορέσουν. Έτσι φαίνεται ότι είναι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη… Μαζί στις κυρώσεις, μόνοι στο κόστος.
Ο λαός μας χτυπιέται από φτώχια από το 2008 και έπειτα και η Ευρώπη σε όλη αυτή την περίοδο ποτε δεν έδειξε κατανοηση στο δράμα του.
Οι ευαίσθητες στο δράμα του Ουκρανικού λαού εφημερίδες (ιδιαίτερα της Γερμανίας) δεν έδειξαν την ίδια ευαισθησία στο δράμα του ελληνικου λαού, τον οποίον χαρακτήριζαν τεμπέλη, δε σεβάστηκαν τη δημοκρατική του βούληση απαιτώντας να μην τηρηθεί το δημοψήφισμα και πίεζαν τις κυβερνήσεις τους για εφαρμογή δολοφονικών μετρων λιτότητας.
Και ήταν δολοφονικά τα μέτρα. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν λόγω των μέτρων που επιβλήθηκαν, εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες έφυγαν μετανάστες.
Ο ελληνικός λαός δέχθηκε έναν οικονομικό πόλεμο από τις χώρες που θεωρούσε συμμάχους της.
Κλήθηκε να πιει “το πικρο φάρμακο” κατά Μέρκελ.
Πλήρωσε το κόστος.
Αν νομίζουν ότι ο ελληνικός λαός θα ξαναπιεί φάρμακο φτώχιας για να εξυπηρετηθούν τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ισχυρών του πλανήτη, κάνουν μεγάλο λάθος.
Αυτή τη φορά, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.