Χθες, στην Καντανο, αποδείχθηκε ότι η μνήμη είναι ζωντανή.
Δύο νέα παιδιά φορώντας παραδοσιακές στολές στήθηκαν εκεί στο μνημείο ντυμένα με παραδοσιακές στολές, στάθηκαν σιωπηλά μπροστά στο μνημείο, κρατώντας στα χέρια τους ένα πανό που έγραφε “Free Palestine”, δηλαδή, “ελεύθερη Παλαιστίνη”.
Ελεύθερη Παλαιστίνη όπως ελεύθερη Κρήτη. Κάντανος όπως Γάζα.
Τα μεγέθη βεβαίως είναι διαφορετικά και η ιστορική συγκυρία διαφορετική, όμως ο παραλληλισμός είναι ισχυρός.
Η Κρήτη γνώρισε την καταστροφή όταν ένας λαός εξεγέρθηκε ενάντια στον φασίστα κατακτητή για να υπερασπιστεί τη γη και την ελευθερία του. Ένα από τα μέρη που υπέστησαν πιο βαριά την εκδίκηση του κατακτητή για την αντίσταση ήταν η Κάντανος που ισοπεδώθηκε.
Σήμερα, στην Παλαιστίνη, ένας άλλος λαός δίνει αγώνα επιβίωσης απέναντι σε μία πολιτική εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας, που εφαρμόζεται μεθοδικά από την κυβέρνηση του Ισραήλ, στην οποία συμμετέχουν και ανοιχτά φασιστικές δυνάμεις. Το Ισραήλ σοπεδώνει κυριολεκτικά τη Γάζα. Το 70% της περιοχής των 2 εκατομμυρίων κατοίκων έχει καταστραφεί. Δεκάδες χιλιάδες παιδιά είναι νεκρά, εκατοντάδες χιλιάδες δίνουν μάχη για τη ζωή τους, μάχη ακόμη και για μία μπουκιά φαϊ. Επειδή κάποιοι στο Ισραήλ έχουν πνιγεί μέσα στο φασιστικό όραμα ενός “Μεγάλου Ισραήλ”.
Όμως η φωτιά δε σβήνει και το δίκιο πρέπει να υπερισχύσει. Το δίκιο που δεν έχει ακόμη υπερισχύσει στη Κάντανο, στους τόσους και τόσους μαρτυρικούς τόπους του νησιού, της Ελλάδας, σε όλη την Ευρώπη, όπου έφτασε η ναζιστική λαίλαπα.
Το υπενθύμισαν χθες, με σαφήνεια, ο Δήμαρχος Καντάνου – Σελίνου Αντώνης Περράκης και ο Μητροπολίτης Κισσάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος, απευθυνόμενοι στον Γερμανό Πρέσβη. Τόνισαν ότι οι συμβολικές πράξεις συμφιλίωσης δεν αρκούν. Το γερμανικό κράτος οφείλει να αναγνωρίσει την ευθύνη για την καταστροφή που προκάλεσε εις το όνομα μίας “Μεγάλης Γερμανίας” και να προχωρήσει στην καταβολή αποζημιώσεων, ώστε η συγγνώμη να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο και να υπάρξει συγχώρεση, όπως είχε ζητήσε ο Σταϊνμάιερ όταν είχε επισκεφθεί τον Οκτώβρη την Κάντανο.
Κάντανος λοιπόν όπως Γάζα. Μεγάλη Γερμανία όπως Μεγάλο Ισραήλ.
Η μνήμη του Ολοκαυτώματος της Καντάνου είναι ζωντανή, όταν δεν είναι απλά ένας αποστειρωμένος επετειακός λόγος αλλά συνδέεται με το σήμερα. Όταν τα διδάγματα της ιστορίας καθοδηγούν τα βήματα μας και ορίζουν την αξιακή πυξίδα μας.
Χθες, στην Κάντανο, η μνήμη ήταν ζωντανή. Και πιο επίκαιρη από ποτέ.
Φωτογραφία από σελίδα “Σελινιώτικες Πινελιές“
