Του Νίκου Δαμιανάκη
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΜΙΑ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ 9 ΜΗΝΩΝ ΜΑΧΗΣ ΜΕ ΤΟΝ COVID-19
Ένα χρόνο τώρα σχεδόν, που οι Επιστήμονες και Υγειονομικοί Πρώτης Γραμμής προειδοποιούν ότι η κατάσταση κινείται από σφοδρό σε σφοδρότερο κύμα της πανδημίας, Η Κυβέρνηση σε αγαστή συνεργασία με την Αστική Τάξη και Τις Πολυεθνικές της Υγείας αντί για μαζικές προσλήψεις μόνιμων γιατρών, συνεχίζει την ίδια πολιτική της ανακύκλωσης του ήδη υπάρχοντος και εξαθλιωμένου προσωπικού χωρίς να έχει προβεί σε με κίνηση-πολιτική ενίσχυσης του Δημόσιου Συστήματος υγείας και δη της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (το βαρύ πυροβολικό της Πρώτης Γραμμής έναντι της Πανδημίας)
Αξιοσημείωτο δε, είναι πως η κυβέρνηση μετακίνησε Υγειονομικούς από τη μία πόλη στην άλλη, από τον ένα νομό στον άλλο, αιφνιδιαστικά, χωρίς να ενημερώνουν το προσωπικό σχετικά με το χρονικό διάστημα της μετακίνησης τους, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η λειτουργία και ο ατομικός και εργασιακό προγραμματισμός τους. Πολλές φορές αυτό συμβαίνει “εκδικητικά” απέναντι σε συγκεκριμένους Υγειονομικούς που ανοιχτά κατέκριναν ορθώς τις ανεπάρκειες και τις “ιδιωτικές”εξυπηρετήσεις του Υπουργείου Υγείας.
Το Υπουργείο βέβαια αντί να αναγνωρίσει τα τραγικά λάθη του σχεδιασμού που ακολούθησε (βέβαια στη Νεοφιλελεύθερη Πολιτική και Αντίληψη η ενίσχυση του Ιδιωτικού και η καταστροφή του Δημόσιου Τομέα δεν θεωρείται αστοχεία ή λάθος αλλά στόχος) αντι να απολογηθεί : για τις ελάχιστες δόσεις εμβολίων και το πλιάτσικο που έγινε από “γαλάζια” στελέχη στις λιγοστές δόσεις που προορίζονταν για τους Υγειονομικούς, για την μη παροχή φαρμάκων αντιμετώπισης ήπιας μορφής-νόσησης Covid-19, για το “αβαντάρισμα” παιχτών της Φαρμακοβιομηχανίας των Εμβολίων, για την κοινωνικά αντιεπιστημονική πορεία που ακολούθησε (όπως όλοι η κυβερνητική πολιτική άλλωστε) μη εντάσσοντας όλες τις ανθρωπιστικές επιστήμες στη μάχη ενάντια στην Πανδημία αλλά φτιάχνοντας μια επιτροπή χειραγωγούμενων (και άκαπνων) επιστημώνων (λοιμοξιολόγων ως επί το πλείστον) τους οποίους ούτε καν ακολουθεί (βλ. Παράδειγμα Θεσσαλονίκης στις 26 Οκτωβρίου), για τα 145.179 κρούσματα, τα 5.302 θύματα και τους 350 διασωληνωμένους και άλλους τόσους νοσούντες που περιμένουν να αδειάσει κρεβάτι στις ΜΕΘ (επίσημα στοιχεία του ΕΟΔΥ την ώρα που γράφοντας το αναχείρας άρθρο), για τις στρατιές ανέργων που δημιούργησαν τα Lockdowns και οι αντεργατικές πολιτικές της…έπραξε ένα απ τα μεγαλύτερα ατοπήματα…
Προσπάθησε με έναν απαράδεκτο και γεμάτο θράσος τρόπο να ενοχοποιήσει τους γιατρούς των δημόσιων νοσοκομείων για τους θανάτους από Covid-19 που καταγράφονται εκτός ΜΕΘ. Και αυτό προφανώς για να αποφύγει να μιλήσει για τις εγκληματικές κυβερνητικές ευθύνες για την εκτίναξη της θνητότητας από Covid-19 το τραγικό δίμηνο Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου 2020 ιδιαίτερα στην Βόρεια και Κεντρική Ελλάδα.
ΒΑΣΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑ:
Στο συγκεκριμένο άρθρο θα γίνει μια προσπάθεια ανάλυσης των εξής ερωτημάτων:
α) Γιατί έπρεπε να αναπτυχθεί η Επιστήμη της Κοινωνικής Φαρμακολογία στην Ελλάδα;
β) Ποιά είναι τα Φάρμακα που αναπτύχθηκαν για την καταπολέμηση της ήπιας νόσησης από Covid-19
γ) Ποια είναι τα Χαρακτηριστικά των Εμβολίων ενάντια στον Covid-19;
δ) Ποια είναι τα καθήκοντα των Υγειονομικών, της Αριστεράς και των Κοινωνικών Κινημάτων στη διαδικασία διεκδίκησης ενός Ανθρωποκεντρικού και Δημόσιου Συστήματος Υγείας;
1) Γιατί έπρεπε να αναπτυχθεί η Επιστήμη της Κοινωνικής Φαρμακολογία στην Ελλάδα;
Η Ανάπτυξης της Κοινωνικής Φαρμακολογίας ως Επιστήμη είναι σήμερα πιο αναγκαία από ποτέ…
Η Κοινωνική Φαρμακολογία είναι ένας νέος τομέας στην Κλινική Φαρμακολογία που περιγράφει τις σχέσεις (την αλληλεπίδραση) μεταξύ Κοινωνίας , Συστήματος Υγείας και Φαρμάκων. Τα θέματα της Κοινωνικής Φαρμακολογίας είναι, 1ον) οι κοινωνικές συνέπειες της έκθεσης των πληθυσμών σε φάρμακα και, 2ον), οι κοινωνικοί παράγοντες που εξηγούν τη χρήση φαρμάκων πίσω από κλινικές έρευνες. Η Κοινωνική Φαρμακολογία διερευνά επίσης τους λόγους συνταγογράφησης, (σχέσεις Ιατρών και Φαρμακευτικών Εταιριών) και την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων (πίσω από κλινικούς παράγοντες). Ο ρόλος της Κοινωνικής Φαρμακολογίας βρίσκεται στον τομέα της ανάπτυξης φαρμάκων, της αξιολόγησης, της συνταγογράφησης και της κατανάλωσης των φαρμακευτικών παρασκευασμάτων. Για παράδειγμα εξετάζει, αν η (ιδιωτική) φαρμακευτική βιομηχανία μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανακάλυψη νέων «επιθυμητών» φαρμάκων προς όφελος της Κοινωνίας. Είναι σημαντικό να υπάρξουν απαντήσεις γιατί οι πολίτες τις τελευταίες δεκαετίες ανησυχούν για τους κοινωνικούς-οικονομικούς παράγοντες που εμπλέκονται στην δημιουργία και έγκριση φαρμάκων, στο επίπεδο χρήσης φαρμάκων, στην εφαρμογή, στη δυνατότητα και στο βαθμό αποτελεσματικότητας των κλινικών.
Οι Κοινωνικοί Φαρμακολόγοι διερευνούν επίσης τους κοινωνικούς παράγοντες (εκτός από τους κλινικούς) που ρυθμίζουν τη χρήση Φαρμάκων. Η κατανάλωση φαρμάκων ποικίλλει, αρχικά, ανάλογα με τα κοινωνικά χαρακτηριστικά των γιατρών (ιατρική εκπαίδευση, κοινωνική προέλευση και σύνδεση με τις Φαρμακοβιομηχανίες) ή των ασθενών (φύλο, ηλικία, εκπαίδευση, χώρα, είδος εργασίας, κοινωνική κατάσταση-προέλευση κ.λπ.). Η σχέση μεταξύ φαρμάκων και “παραδοξολογίας” αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο της Κοινωνικής Φαρμακολογίας. Μια σχέση που ανησυχεί τους πολίτες σε περιπτώσεις όπως η Πανδημία του COVID-19 και οι νέοι τεχνολογίες εμβολίων που έχουν αναπτυχθεί. Εξετάζονται επίσης κι άλλα θέματα στην Κοινωνική Φαρμακολογία όπως η συμμετοχή άλλων επαγγελματιών υγείας (φαρμακολόγων), στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και βαθμός επηροής τους στο να κατευθύνουν τον πληθυσμό στη χρησιμοποίηση συγκεκριμένων φαρμάκων. Τέλος, τα φάρμακα, η παροχή φαρμακευτικής φροντίδας και ο βαθμός προσβασημότητας στα φάρμακα θα πρέπει να θεωρούνται σημαντικοί κοινωνικοί δείκτες εξέτασης του πληθυσμού. Ο ρόλος του Κοινωνικού Φαρμακολόγου είναι να εντοπίσει αυτούς τους κοινωνικούς παράγοντες που διέπουν τη χρήση ή την ικανότητα χρήσης φαρμάκων με σκοπό τον εξορθολογισμό της χρήσης τους στην καθημερινή και κλινική πρακτική. Σημαντική επίσης είναι και η άσκηση ελέγχου στις Φαρμακοβιομηχανίες που εκμεταλεύονται τον πόνο και τις ανησυχίες (σχετικά με την υγεία) του πληθυσμού μέσω λανσαρίσματος φαρμακευτικών και παραφαρμακευτικών σκευασμάτων προς αύξηση της Κερδοφορίας τους.
– Η Εφαρμογή της Κοινωνικής Φαρμακολογίας στην Εποχή του COVID-19.
Μια πρώτη εφαρμογής της Κοινωνικής Φαρμακολογίας είναι η οργάνωση και λειτουργία (Υπό την εποπτία της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας) των Κοινωνικών και Κοινοτικών Φαρμακείων (προφανώς όχι ΣΔΙΤ ούτε Ν.Π.Ι.Δ)
Τα κοινοτικά φαρμακεία θα μπορούσαμ να εποπτεύσουν με επιτυχία στην αύξηση των ποσοστών εμβολιασμών. Οι υπηρεσίες εμβολιασμού από τα φαρμακεία της Κοινότητας θα μπορούσαν να παρέχονται από φαρμακολόγους εκπαιδευμένους στη διαδικασίας παροχής ανοσοποίησης παρέχοντας παράλληλα μια άμεση εκπαίδευση του πληθυσμού στην αναγκαιότητα πραγματοποίησης των εμβολιασμών. Ο ρόλος του κοινοτικού φαρμακολόγου στην παροχή της ανοσοποίησης έχει περιγραφέται ως ρόλο εκπαιδευτή, διαμεσολαβητή και παρόχου της ανοσοποίησης. Οι προκλήσεις που υπάρχουν επί του παρόντος λόγω του COVID-19 σε αυτήν τη ρύθμιση είναι η μεταβλητότητα στα πεδία της πρακτικής ανοσίας μέσω της παροχής φαρμάκων και εμβολιασμών στον γενικό πληθυσμό. Η αύξηση των κρουσμάτων του Covid-19 αλλά και η παραφιλολογία αναφορικά με τις νέες τεχνολογίες εμβολίων, θα μπορούσαν να μετριαστούν μέσω συνεχούς εκπαίδευσης και συνεργασίας με τους πολίτες αναφορικά με τα Φάρμακα και τα Εμβόλια. Άλλες προκλήσεις που θα μπορούσε να αντιμετωπήσει η Κοινωνική Φαρμακολογία είναι η πρόσβαση της κοινωνιας , όχι μόνο στην παροχή φαρμακευτική φροντίδα αλλά και στ η συνεχή φροντίδα και παρακολούθηση της υγειονομικής εξέλιξης, δηλαδή, πως εξελίσεται η πανδημία και πως παρεμβαίνει η θεραπεία εντός της κοινότητας. Και όλα αυτά πάντως σε συνεργασία με την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
2) Τα Φάρμακα που αντιμετωπίζουν την είπια και μέτρια νόσηση από τον COVID-19
Αναμφίβολα, η ανάπτυξη και κατασκευή ενός εμβολίου και η εφαρμογή ενός προγράμματος μαζικών (όχι απαραίτητα υποχρεωτικών) εμβολιασμών είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη της πανδημίας COVID-19. Ωστόσο, ακόμη και υπό ακραία πίεση πανδημίας και με αυστηρές προσπάθειες, η ανάπτυξη ενός ασφαλούς και αποτελεσματικού εμβολίου και εφαρμογής ενός προγράμματος εμβολιασμών είναι χρονοβόρα. Η επανατοποθέτηση υπαρχόντων φαρμάκων κατά του SARS, του MERS, του HIV / AIDS και της ελονοσίας έχει αποδειχθεί ότι είναι μια αποτελεσματική εναλλακτική στρατηγική για τη θεραπεία του COVID-19.
Τα φάρμακα που μπορούν ενδεχομένως να στοχεύσουν τη σύντηξη του SARS-CoV-2 στα κύτταρα ξενιστές.
-Υδροξυχλωροκίνη και χλωροκίνη:
Η συνδυαστική θεραπεία αυτών των δύο φαρμάκων με αζιθρομυκίνη και ψευδάργυρο έχει επίσης προταθεί, αλλά οδήγησε σε ορισμένες σοβαρές παρενέργειες όπως θανατηφόρα αρρυθμία. Στις 5 Ιουνίου 2020, η δοκιμή με την ονομασία “RECOVERY” έδειξε ότι δεν υπήρχαν σημαντικές βελτιώσεις σε νοσοκομειακούς ασθενείς COVID-19 μετά τη θεραπεία με Υδροξυχλωροκίνη. Στις 15 Ιουνίου 2020, ο F.D.A διέταξε ανάκληση της χρήσης υδροξυχλωροκίνης και χλωροκίνης για τη θεραπεία ασθενών με COVID-19, λαμβάνοντας υπόψη τις περιπτώσεις ανεπιθύμητων ενεργειών που σχετίζονται με αυτά τα δύο φάρμακα. Ωστόσο, σε μια κλινική δοκιμή σε μετέπειτα χρόνο, όπου οι ασθενείς έλαβαν θεραπεία με υδροξυχλωροκίνη ή έναν συνδυασμό και με τη αζιθρομυκίνη εμφάνισε ενθαρρυντικά αποτελέσματα και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κατά τον έλεγχο των παραγόντων κινδύνου COVID-19, η θεραπεία με το μόνο Υδροξυχλωροκίνη και μαζί με την αζιθρομυκίνη συσχετίστηκε με μείωση της σχετιζόμενης με το COVID-19 θνησιμότητας.
-Το Arbidol :
Είναι ένας πολλά υποσχόμενος αντιιικός παράγοντας που χρησιμοποιείται από τη Ρωσία και την Κίνα για τη θεραπεία του COVID-19. Είναι ένα αντιικό φάρμακο με βάση την ινδόλη χωρίς σημαντικές παρενέργειες. Έχει διαπιστωθεί σε πολυάριθμες in-vitro και in-vivo μελέτες πως το arbidol έχει δραστηριότητα σε ευρύ φάσματ ενάντια στις διάφορες μολυσματικές ασθένειες, γεγονός που καθιστά την arbidol πιθανό υποψήφιο φάρμακο έναντι του SARS-CoV-2. Το Arbidol στοχεύει στις αλληλεπιδράσεις της ακίδας γλυκοπρωτεΐνης (S) του κοροναϊού και αναστέλλει τη μεμβρανική σύντηξη του ιικού φακέλου . Τον Μάρτιο του 2020, μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε στην Κίνα παρατήρησε ότι 69 ασθενείς με COVID-19 στους οποίους χορηγήθηκε arbidol εμφάνισαν χαμηλότερα ποσοστά θνησιμότητας και υψηλότερα ποσοστά απαλλαγής από τον ιό μέσα σε 9 ημέρες . Η απαίτηση μεγάλου αριθμού δόσεων για επίτευξη μέγιστης συγκέντρωσης στο πλάσμα και θεραπευτική αποτελεσματικότητα είναι ένα από τα κύρια μειονεκτήματα του φαρμάκου.
-Το Lopinavir / ritonavir:
Εδώ έχουμε ένας συνδυασμός σταθερής δόσης δύο αναστολέων πρωτεάσης-lopinavir και ritonavir πωλείται με την εμπορική ονομασία Kaletra για τη θεραπεία και την πρόληψη του HIV / AIDS. Κατά τη διάρκεια της επιδημίας SARS του 2003, το LPV / r αποδείχθηκε αποτελεσματικό κατά της αναστολής της αντιγραφής SARS-CoV αναστέλλοντας τη λειτουργία του . Επιπλέον, η τριπλή συνδυαστική θεραπεία με LPV / r, ριμπαβιρίνη και IFN-α έχει παράγει εντυπωσιακά αποτελέσματα έναντι σε άλλες ασθένειες . μονοθεραπείας LPV / r σε 199 ασθενείς στη Wuhan όπου ξεκίνησε ο ιός . Στις 25 Ιουνίου 2020, η δοκιμή με το όνομα “RECOVERY” υπήρξε το συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν σημαντικές βελτιώσεις σε νοσοκομειακούς ασθενείς COVID-19 μετά τη θεραπεία με LPV / r .
-Αναστολείς πολυμεράσης RNA
Η εξαρτώμενη από RNA πολυμεράση RNA (RdRp) είναι μια πρωτεΐνη πολλαπλών υπομονάδων που παίζει κρίσιμο ρόλο στην αντιγραφή και μεταγραφή του ιικού γονιδιώματος. Ως εκ τούτου, το RdRp εμφανίζεται ως πρωταρχικός στόχος για τη διακοπή της ιογενούς λοίμωξης. Ουσιαστικά υπάρχουν δύο τύποι αναστολέων πολυμεράσης με βάση τον τρόπο δράσης τους-αναστολείς ιδεών (t) ιδεών (NIs) και μη-νουκλεοσιδικούς αναστολείς (NNIs). Ορισμένες μελέτες που δημοσιεύθηκαν σχετικά με τη χρήση του remdesivir σε έγκυους ασθενείς με COVID-19 εδειξαν πως δεν προκλήθηκαν αρνητικές επιδράσεις στην κύηση. Από την άλλη πλευρά, τα ΝΝΙ δεσμεύουν την πολυμεράση στην αλλοστερική θέση της, τροποποιώντας τη διαμόρφωση και έτσι η δραστικότητα της πολυμεράσης σταματά με χαμηλή τοξικότητα και τις παρενέργειες. Τα νουκλεοτιδικά έχουν χρησιμοποιηθεί ως επιτυχείς αντιιικοί παράγοντες καθώς μπορούν αποτελεσματικά να μπλοκάρουν τη δραστικότητα RdRp και να αναστέλλουν την αντιγραφή του ιού.
3) Η ανάπτυξη των Εμβολίων ενάντια στην Πανδημία του COVID-19.
Τι δεδομένη στιγμή έχουν εγκριθεί στον δυτικό κόσμο 3 εμβόλια από τρείς Φαρμακοβιομηχανίες
Αυτό της pfizer-biontech, αυτό της Moderna και αυτό της AstraZeneca (Οξφόρδη).
Τόσο το εμβόλιο της Pfizer όσο και της Moderna χρησιμοποιούν τεχνολογία γνωστή ως mRNA, η οποία εισάγει στο σώμα μια αλληλουχία αγγελιοφόρων που περιέχει τις γενετικές οδηγίες για τα κύτταρα του εμβολιασμένου ατόμου να παράγουν τα αντιγόνα και να παράγουν μια ανοσοαπόκριση. Η χρήση του mRNA με αυτόν τον τρόπο είναι μια νέα μέθοδος.
Η “Οξφόρδη” προσάρμοσε την υπάρχουσα τεχνολογία εμβολίων για να στοχεύσει το COVID-19. Είχε ήδη τροποποιηθεί, ώστε να μην προκαλεί ασθένεια στους ανθρώπους. Αλλά πρόσθεσαν και ένα από τα γονίδια του νέου κοροναϊού. Το εμβόλιο της Οξφόρδης μεταφέρει το γονίδιο κοροναϊού σε ανθρώπινα κύτταρα για να μετατρέψει την ακίδα πρωτεΐνης – τη μοναδική υπογραφή του COVID-19 – στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα δημιουργεί μια απόκριση σε περίπτωση που ο πραγματικός ιός εισέλθει στο σώμα.
Το εμβόλιο COVID-19 της AstraZeneca έχει εγκριθεί για επείγουσα χρήση μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ινδία και το Μεξικό. Σε αντίθεση με τους ανταγωνιστές της, το εμβόλιο της AstraZeneca είναι μια τροποποιημένη έκδοση ενός ιού κοινού κρυολογήματος που εξαπλώνεται στους χιμπατζήδες. Αυτό είναι το πρώτο εμβόλιο του είδους του που έχει εγκριθεί για ανθρώπινη χρήση, αλλά άλλες εταιρείες αναπτύσσουν παρόμοια τεχνολογία για την καταπολέμηση του COVID-19. Το Ηνωμένο Βασίλειο έγινε η πρώτη χώρα που ενέκρινε το εμβόλιο COVID-19 της AstraZeneca για επείγουσα χρήση στις 30 Δεκεμβρίου, λίγες εβδομάδες πρι οι Pfizer και Moderna λάβουν ένα πράσινο φως από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σε αντίθεση με τους ανταγωνιστές του, το εμβόλιο AstraZeneca COVID-19 μπορεί να αποθηκευτεί σε υψηλότερες θερμοκρασίες, κοστίζει λιγότερο ανά δόση και χρησιμοποιεί διαφορετική τεχνολογία για να ανοσοποιήσει τους ανθρώπους. Αν και το εμβόλιο δεν έχει εγκριθεί ακόμη για χρήση στις ΗΠΑ, θα μπορούσε να φτάσει στις πολιτείες όπλων το Φεβρουάριο το νωρίτερο, αναφέρουν οι The New York Times. Εδώ είναι ό, τι γνωρίζουμε για το εμβόλιο μέχρι στιγμής και πώς αντισταθμίζεται έναντι των Pfizer και Moderna.
-Πώς λειτουργούν τα εμβόλια της Pfizer–BioNTech, Moderna και AstraZeneca αντίστοιχα;
Τα εμβόλια Pfizer-BioNTech και Moderna, εν τω μεταξύ, βασίζονται στην τεχνολογία mRNA, η οποία ουσιαστικά εισάγει ένα κομμάτι γενετικού κώδικα που παραπλανά το σώμα να παράγει αντισώματα COVID-19, χωρίς να απαιτείται ιός. Και τα τρία εμβόλια απαιτούν δύο λήψεις σε απόσταση περίπου ενός μήνα.
Βασικό λειτουργικό καθήκον των εμβολίων αυτής της τεχνολογίας είναι η παραγωγή αντισωμάτων και βοηθητικών Τ-λεμφοκυττάρων, όπως επίσης τα (CD8) κυτταροτοξικά Τ-λεμφοκύτταρα (γνωστά ως φονικά Τ-λεμφοκύτταρα) μέσω των πρωτεϊνών του μείζονος συστήματος ιστοσυμβατότητας κατηγορίας Ι. Τα κύτταρα του σώματος παράγουν πρωτεΐνες του ιού στην επιφάνειά τους μόνο μέσω αυτών των πρωτεϊνών, εάν τα ίδια τα κύτταρα έχουν παράξει τις πρωτεΐνες. Το εμβόλιο της AstraZeneca χρησιμοποιεί τεχνολογία διανύσματος αδενοϊού.
Πρόκειται για μια ακίνδυνη, τροποποιημένη έκδοση ενός ιού κοινού κρυολογήματος που συνήθως εξαπλώνεται μόνο στους χιμπατζήδες. Αυτός ο αλλοιωμένος ιός δεν μπορεί να προκάλεσει τη νόσο, αλλά μεταφέρει ένα γονίδιο από την πρωτεΐνη του νέου κορανοϊού, στο τμήμα του ιού που προκαλεί ανοσοαπόκριση. Αυτό επιτρέπει στο ανοσοποιητικό σύστημα να παράγει αντισώματα που λειτουργούν κατά του COVID-19, “διδάσκοντας” στο σώμα πώς να ανταποκρίνεται σε περίπτωση μόλυνσης.
Με άλλα λόγια, το εμβόλιο της AstraZeneca μιμείται τη λοίμωξη COVID-19 χωρίς απειλητικές για τη ζωή παρενέργειές της, σύμφωνα με μια ανακοίνωση της εταιρείας. Ο λόγος για τον οποίο οι ερευνητές επέλεξαν έναν αδενοϊό χιμπατζή είναι απλός: Ο τροποποιημένος ιός πρέπει να είναι νέος για τους ανθρώπους που εμβολιάζονται – διαφορετικά, ο οργανισμός δεν θα δημιουργήσει αυτά τα πολύ σημαντικά αντισώματα.
Πώς συγκρίνεται το εμβόλιο AstraZeneca με τα εμβόλια Moderna και Pfizer;
Αποθήκευση και διανομή
Το εμβόλιο της AstraZeneca (Οξφόρδη) είναι το πιο εύκολο να μεταφερθεί μέχρι τώρα – μπορεί να αποθηκευτεί για έως και έξι μήνες μεταξύ 36 και 46 ° F, σε κανονικές θερμοκρασίες ψυγείου. Οι επιλογές Moderna και Pfizer, εν τω μεταξύ, πρέπει να αποθηκεύονται σε θερμοκρασίες υπό το μηδέν έως ότου είναι έτοιμες για χρήση, στους -4 ° F και -94 ° F, αντίστοιχα. (Η τεχνολογία mRNA είναι σχετικά εύθραυστη σε σύγκριση με την τεχνολογία του φορέα αδενοϊού, που σημαίνει ότι πρέπει να διατηρείται σε πολύ χαμηλότερες θερμοκρασίες για να παραμένει αποτελεσματική και σταθερή.)
Η υψηλότερη θερμοκρασία αποθήκευσης της AstraZeneca θα μπορούσε να διευκολύνει τη διανομή. Το να είσαι σε θέση να χρησιμοποιήσεις ένα τυπικό ψυγείο επιτρέπει χρόνο για διανομή, επιτρέπει στον χρόνο εμβολίου να φτάσει σε περισσότερες αγροτικές περιοχές, και επιτρέπει στα εμβόλια να διατηρούνται σε κλινική για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Αποτελεσματικότητα
Τα δύο εμβόλια mRNA έχουν ένα μικρό πλεονέκτημα στην αποτελεσματικότητα. Τόσο η Pfizer όσο και η Moderna αναφέρουν ότι είναι περίπου 95% αποτελεσματικά έναντι του COVID-19 μετά τη δεύτερη λήψη σε κλινικές δοκιμές, ενώ η AstraZeneca έχει αναφέρει μέση αποτελεσματικότητα 70% και έως 90% εάν προσαρμοστεί η δόση. Μην ξεχνάμε, πως το ετήσιο εμβόλιο γρίπης είναι συνήθως μεταξύ 40 και 60% αποτελεσματικό.
Παρενέργειες
Οι ανεπιθύμητες ενέργειες και των τριών εμβολίων είναι παρόμοιες, συμπεριλαμβανομένου του πιθανού πόνου στο σημείο της ένεσης και συμπτωμάτων που μοιάζουν με γρίπη, όπως πυρετός, κόπωση, πονοκέφαλοι και μυϊκός πόνος, τα οποία αναμένονται καθώς το ανοσοποιητικό σας σύστημα είναι αδύναμο.
Επίλογος (Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ COVID-19 και ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ)
Η πανδημία του Covid-19 αποτέλεσε μια ακόμη απόδειξη πως μια πανδημία και η “θεραπεία” της είναι κοινωνικό ζήτημα. Για τις κοινότητες που ζουν στα όρια της φτώχειας και για τον κόσμο της εργασίας φανέρωσε την έλλειψη πρόσβασης σε υγειονομική περίθαλψη και ουσιώδη φαρμακευτική βοήθεια όχι μόνο ως αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά ως άρνηση των θεμελιωδών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Όταν οι ανάγκες που είναι απαραίτητες για μια ζωή με αξιοπρέπεια αυξάνονται στο υπερβαίνουν τα τυπικά νομικά δικαιώματα, τότε οι Λαοί οφείλουν να βρούν τη δύναμη να αλλάξουν τον πολιτικό λόγο και τον ορίζοντα των κοινωνικών προσδοκιών. Ο επαναπροσδιορισμός της υγείας ως ανθρώπινο δικαίωμα δεν διεκδικείται απλώς στις αίθουσες των δικαστηρίων. Υπερβαίνει τα όρια, και να κινητοποιεί τις παραμελημένες κοινότητες, τις ευαισθητοποιεί και τον παρακινεί σε ενεργοποιήσουμε τον δράσεις, ενημέρωση και εκπαίδευση.
Οι Κυβερνήσεις, θα έπρεπε, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα να σέβονται, να προστατεύουν και να εκπληρώνουν το δικαίωμα στην υγεία, το οποίο περιλαμβάνει την υποχρέωση θέσπισης νομοθετικών, διοικητικών και δημοσιονομικών μέτρων για την καθολική πρόσβασης των πολιτών σε φάρμακα και υπηρεσίες υγείας που θα βελτιώσουν την κατάστασή που βιώνει και θα καταπολεμήσουν τις ανησυχίες τους για την πανδημία. Για να πραγματοποιηθεί η υποχρέωση αυτή ενός κράτους, έπρεπε αυτό «χρησιμοποιεί όλους τους διαθέσιμους πόρους που έχει στη διάθεσή του» για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στους Πολίτες, τη Δημόσια Υγεία και την Φαρμακευτική Περίφαλψη, κι αυτό απαιτεί με τη σειρά του να πραγματοποιηθεί πλήρης χρήσης χρηματικών πόρων που διατίθενται στα ταμεία και όχι να χαραμίζονται σε εξοπλιστικές και αστυνομικές δαπάνες .Παράλληλα όμως με τις Κυβερνήσεις, υπάρχουν και οι φαρμακευτικές εταιρείες που, ενώ φέρουν την ευθύνη να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και του δικαιώματος στη θεραπείας, δεν να ενεργούν με τη δέουσα επιμέλεια για να αποφεύγουν την παραβίαση του δικαιώματος στην υγεία.
Η φαρμακευτική βιομηχανία, κατέχει και εκμεταλλεύεται τις πατέντες των κερδοφόρων φαρμάκων και εμβολιων. Εκμεταλλεύεται με την πολιτική αυτή στο μέγιστο βαθμό για να κυριαρχήσει στην αγορά, αποκομίζοντας κέρδη δισεκατομμυρίων δολαρίων. Σε σημείο τέτοιο που να εμποδίζει ή να υπερσκιάζει κάποιους θεραπευτικούς τομείς με ουσίες ισοδύναμης αξίας (π.χ την Προσπάθεια παρασκευής φαρμάκου στο ΓΝ Παπανικολάου, ή τα φάρμακα που έχει αναπτύξη η Κούβα) ενώ άλλοι βασικοί θεραπευτικοί τομείς συχνά παραμελούνται, όπως για παράδειγμα η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Για άλλη μια φορά οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες αφενός ανέθεσαν την έρευνα σε δημόσια εργαστήρια ή σε μικρές επιχειρήσεις και στο τέλος οι νέες θεραπείες διοχετεύονται και θα διοχετευθούν μόνο σε εκείνες τις αγορές που θεωρούνται οικονομικά φερέγγυες βλ. Το Παράδειγμα των ΗΠΑ και της Γερμανίας). Αυτή η εμπορική λογική προσανατολίζει την έρευνα με τρόπο διακριτικό και οδηγεί στην παύση της έρευνας σε αρκετούς βασικούς θεραπευτικούς τομείς. Όπως για φάρμακα και θεραπείες που αντιμετωπίζουν άλλες σοβαρές ασθένειες που ο επιπολασμός τους συνεχίζεται ακάθεκτα παράλλλα με τον COVID-19.
Οι Φαρμακοβιομηχανίες έχουν μπει σε έναν αγώνα δρόμο για την προβολή του δικού τους εμβολίου, με σκοπό να αυξηθεί η κερδοφορία τους, όμως στην πραγματικότητα.Δεν υπάρχει «καλύτερη» επιλογή εμβολίου, καθώς δεν υπάρχει αρκετή έρευνα για να το επιβεβαιώσετε ακόμη.
Τα εμβόλια δεν είναι πανάκια, ειδικά ενώ η πανδημία μαίνεται:
Πρέπει, λοιπόν, τα εμβόλια και τα φάρμακα να συνδυάζονται με μάσκες, πλύσιμο χεριών και κοινωνική απόσταση (ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ-π.χ εργοστάσια, ΜΜΜ) για να λειτουργούν όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά, και κυρίως την ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΥΓΕΊΑΣ ώστε να εντοπίζεται έγκυρα το κρούσμα, να του παρέσχεται άμεση ιατροφαρμακευτική παρέμβαση και να παρακολουθείτε η εξέλιξή του. Η ΠΦΥ είναι μεγάλο πλεονέκτημα και στη γρήγορη πραγματοποίηση των εμβολιασμών.
Ανεξάρτητα από το ποιο εμβόλιο COVID-19 είναι το πιο αξιόπιστο, σκοπός της Αριστεράς και των Κινημάτων για τη Δημόσια Υγεία είναι η αποδέσμευση από τις στρατηγικές της φαρμακευτικής βιομηχανίας που στοχεύουν την κερδοφορία του κεφαλαίου με μέσο την άσκηση ισχυρών πιέσεων στις δημόσιες πολιτικές Υγείας. Για το σκοπό αυτό, πρέπει να τεθούν σε εφαρμογή νέα πρότυπα Έρευνας και Ανάπτυξης, παραγωγής και διανομής ποιοτικών φαρμακευτικών προϊόντων, με έλεγχο από τους πολίτες.
Σκοπός είναι η διεκδικηση για ανάπτυξη μιας προοδευτικής ανθρωποκεντρικής-κοινωνικής Ιατρικής-Υγειονομικής και Επιστημονικής-Τεχνολογικής αντίληψης και πρακτικής ενάντια στα Συμφέροντα των Φαρμακοβιομηνιών, των Πολυεθνικών της Υγείας , της Κερδοφορίας της Πατέντας και των Νεοφιλελεύθερων Κυβερνήσεων που βλέπουν την Πανδημία ως ευκαιρία να Πλουτίσουν μαζί με τις Αστική Τάξη της κάθε χώρας. Να λεηλατήσουν, δηλαδή, ότι απέμεινε από τα Δικαιώματα και τα Κεκτημένα των νικηφόρων λαικών αγώνων του παρελθόντος.