Του Δημήτρη Μηλάκα
Το γεγονός ότι ο ελληνικός Τύπος (και οι πολιτικές δυνάμεις) αναζητεί ψυχολογικές παραμέτρους στην ερμηνεία των κινήσεων του Ερντογάν υποκρύπτει μια αδυναμία κατανόησης (και αξιολόγησης) των σχεδίων και των κινήτρων του. Η απόδοση στη «μεγαλομανία του σουλτάνου» για μια σειρά από τοποθετήσεις και κινήσεις του τουρκικού κράτους υποκρύπτουν επικίνδυνη άγνοια και αδυναμία αντίληψης των τουρκικών σχεδιασμών. Γιατί το τουρκικό κράτος έχει σχέδιο επιβίωσης…
Πράγματι, η Τουρκία βρίσκεται αντιμέτωπη με τον εφιάλτη της: τη δημιουργία κουρδικού κράτους. Οι εξελίξεις στα νότιά της μοιάζουν δρομολογημένες και χωρίς επιστροφή. Ωστόσο, η δημιουργία κουρδικού κράτους εμφανίζει ολοφάνερο το ενδεχόμενο του ακρωτηριασμού της Τουρκίας. Αυτός είναι ο εφιάλτης της Τουρκίας και θα δώσει κάθε δυνατή μάχη προκειμένου να τον αποτρέψει, έστω κι αν αυτό συνεπάγεται συγκρούσεις με τους ισχυρούς του κόσμου.
Στην Αθήνα, πολιτικές δυνάμεις και Τύπος, συνηθισμένοι σε μια «απέξω» εποπτεία, αδυνατούν να αντιληφθούν ότι το καθεστώς Ερντογάν μπορεί και συγκρούεται με τους ισχυρούς προκειμένου να υπερασπιστεί αυτό που θεωρεί και ορίζει ως εθνικό τουρκικό συμφέρον. Στην ελληνική κυβέρνηση κάτι τέτοιο μοιάζει αδιανόητο και από τη στιγμή που υπάρχουν συγκρούσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ και χώρες της Ε.Ε. δημιουργείται η πεποίθηση ότι τελικά ο διεθνής παράγοντας θα ρίξει το βάρος του υπέρ των «ελληνικών εθνικών δικαίων».
Δεν είναι η πρώτη φορά που η ελληνική εξωτερική πολιτική χαράσσεται με βάση ευσεβείς πόθους. Στην προκειμένη μάλιστα περίπτωση που η χώρα, η οικονομία της και το πολιτικό της σύστημα βρίσκονται απόλυτα δεμένα χειροπόδαρα από τον διεθνή παράγοντα, αυτοί οι ευσεβείς πόθοι είναι μονόδρομος.
Κάπως έτσι, ωστόσο, με τους ευσεβείς πόθους ως φακούς ανάλυσης, χάνεται το μεγάλο παζάρι που ήδη έχει στηθεί. Πρόκειται για ένα παζάρι στο οποίο ο Ερντογάν τοποθετεί όλα του τα αιτήματα, τα βάζει με όλους και απειλεί τους πάντες, δημιουργώντας την εντύπωση του «τρελού» με αυτοκτονικές τάσεις. Κοιτώντας, ωστόσο, καλύτερα μπορεί κάποιος να διακρίνει πως το παζάρι διεξάγεται στις ελληνικές πλάτες. Για την ακρίβεια, οι τουρκικές απαιτήσεις στο Αιγαίο ή την Κύπρο μοιάζουν ολοένα και περισσότερο με τα ανταλλάγματα που θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν την Τουρκία προκειμένου να αποδεχτεί τα τετελεσμένα της δημιουργίας κουρδικού κράτους στα νότια σύνορά της…