Θα μπορούσε να πει κανείς- σύμφωνοι, με μια δόση δραματοποίησης- ότι ζούμε, πια, σε μια… αεισκότεινη εποχή, στην οποία το ρόλο του βασικού πρωταγωνιστή κρατά ο απεχθής κορωνοϊός. Τα νούμερα των κρουσμάτων και των συνανθρώπων μας που δεν τα κατάφεραν συνεχίζουν να ανεβαίνουν, παρά το γεγονός πως αρκετές χώρες, μεταξύ των οποίων και η δική μας, τα έχουν πάει αρκετά καλά στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
Ο Covid-19 «ευθύνεται», μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, για περισσότερους από 430.000 θανάτους παγκοσμίως (σε σχεδόν 8.000.000 καταγεγραμμένα κρούσματα), με το νούμερο, δυστυχώς, ν’ αναμένεται ν’ αυξηθεί κι άλλο με το πέρασμα του χρόνου.
Ωστόσο, όσο σκληρό και αποκρουστικό κι αν ακούγεται αυτό, οι συγκεκριμένοι αριθμοί δεν (θα) είναι τίποτα σε μερικά χρόνια, μιας και έρχεται ένα παρόμοιας«υφής» τέρας που αναμένεται να στοιχίζει ετησίως την ζωή σε άνω των 10.000.000 ανθρώπων παγκοσμίως- μια σκέψη που προκαλεί αποτροπιασμό και είναι δυσκολοχώνευτη, καθώς το συγκεκριμένο νούμερο θα ξεπεράσει τη νο1 αιτία θανάτου στον κόσμο (τον καρκίνο, φυσικά).
Όσο κι αν μοιάζει παράλογο τη δεδομένη στιγμή, αυτό το τέρας ακούει στο όνομα «αντιβιοτικά» και την αλόγιστη, σε βαθμό κακουργήματος, χρήση τους από τους πολίτες κάθε χώρας που οδηγεί στο να καθίσταται πάρα πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν μερικές λοιμώξεις.
Και το ακόμα πιο στενόχωρο είναι πως η Ελλάδα «πρωτοστατεί» στην παράλογη κατανάλωση των αντιβιοτικών, μιας και είναι μόλις ένα από τα έξι κράτη σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση που επιτρέπεται η χορήγηση των συγκεκριμένων φαρμάκων χωρίς ιατρική συνταγή (αν και προσφάτως ψηφίστηκε νόμος που επέβαλε την συνταγογράφησή τους, το γεγονός πως- σύμφωνα με τα όσα λένε οι κυβερνώντες- δεν είχε προσαρμοστεί το σύστημα της ηλεκτρονικής παροχής συνταγών, οδήγησε στην απόσυρσή του).
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην τελευταία έρευνα που έγινε επί του θέματος (και τη διαβάσαμε στην σελίδα The Catalyst στο Facebook) το 68% των Ελλήνων δήλωσε πως παίρνει αντιβιοτικά, την στιγμή, για παράδειγμα, που το αντίστοιχο ποσοστό στην Φινλανδία είναι μόλις 3%!
Μάλιστα, η συντριπτική πλειονότητα (ένα 70%), λένε οι επιστήμονες, παίρνει τα αντιβιοτικά για απλές χειμερινές λοιμώξεις, που εκδηλώνονται ελαφριά (βήχας, πονόλαιμος, συνάχι) και δεν είναι καν απαραίτητη η παροχή ιατρικής βοήθειας.
Κάπως έτσι, με την αντοχή των μικροβίων στα φάρμακα να αυξάνεται ολοένα και περισσότερο όσο η κατάχρηση των αντιβιοτικών κάνει ξέφρενο, «ταρτάρειο» πάρτι, οι λοιμώξεις το 2050 θα ευθύνονται, όπως προείπαμε, για το θάνατο 10 εκατομμυρίων ατόμων στον κόσμο, παίρνοντας τα ανεπιθύμητα πρωτεία από τον καρκίνο.
Ήδη στο σήμερα η- ολοένα και πιο ανθεκτική- μικροβιακή αντοχή κοστίζει τη ζωή σε 700.000 ανθρώπους, με την Ελλάδα να «συνεισφέρει» στις απώλειες περίπου 1700 άτομα ετησίως.
Ευλόγως δημιουργείται το ερώτημα του τι μπορούμε να κάνουμε προκειμένου ν’ αποτρέψουμε την εγκληματική, εν μέρει οικειοθελή, καταστροφή που διαφαίνεται στον ορίζοντα- ιδίως από την στιγμή που ακόμα πλέουμε σε αχαρτογράφητα νερά σχετικά με τον κορωνοϊό (που επίσης οδηγεί σε λοιμώξεις).
Πόσο εύκολο είναι ν’ ανατραπούν συνήθειες ετών και να βάλουμε Stop στην «εύκολη» χρήση των αντιβιοτικών για ψύλλου πήδημα, κάτι που γίνεται κατά κόρον στην Ελλάδα;
Αν θα θέλαμε να παραλλάξουμε το διαβόητο, πια, σποτάκι με τον Σπύρο Παπαδόπουλο, θα μπορούσαμε να έχουμε αυτή τη μορφή άτυπου διαλόγου: -«Θα μου πείτε, menshouse μου, αυτό είναι δύσκολο…»
-«Εμ, είναι δύσκολο αλλά πρέπει να γίνει».
Το 2050 μπορεί να φαντάζει μακρινό, όμως ο Covid-19 μας απέδειξε στην πράξη τι συμβαίνει όταν δεν παίρνουμε από νωρίς, όσο υπάρχει ακόμα χρόνος, τα μέτρα μας.
Η επόμενη μορφή πανδημίας ίσως να έχει την «παράλογη» μορφή του μεγαλύτερου πολέμιου των ασθενειών: ένα χάπι.
Και μετά ακόμα ένα. Κι ακόμα ένα. Κι ακόμα πολλά ένα.
Εις το διηνεκές.