Το νερό, ο πολυτιμότερος φυσικός πόρος, πρέπει να αποτελεί κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Η στρατηγική της άρχουσας τάξης και της ΕΕ, με την οδηγία του 2000 κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση, θυσιάζει τις κοινωνικές ανάγκες στο βωμό της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Στη σημερινή συγκυρία, η τρικομματική κυβέρνηση επιταχύνει την παραπέρα ιδιωτικοποίηση των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης – αποχέτευσης που θα οδηγήσει σε νέα χαράτσια σε βάρος της λαϊκής οικογένειας, επιδείνωση της κατάστασης των εργαζομένων του κλάδου, αύξηση των κινδύνων για την προστασία της δημόσιας Υγείας και του περιβάλλοντος.

Στο πλαίσιο της κοινοτικής πολιτικής της “ανάκτησης του περιβαλλοντικού κόστους”, της έμφασης στον περιορισμό της κατανάλωσης, οι φτωχοί αγρότες θα βρεθούν μπροστά στην απειλή των υδρομέτρων. Την ίδια στιγμή, οι βιομήχανοι θα συνεχίζουν ασύδοτοι να δηλητηριάζουν τα υδάτινα αποθέματα για να απομυζήσει το κεφάλαιο μεγαλύτερα κέρδη.

Το ΚΚΕ τονίζει ότι ο αγώνας ενάντια στην πολιτική ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης του νερού έχει μόνο μία νικηφόρα προοπτική, του δρόμου ανάπτυξης της λαϊκής εξουσίας, της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, ώστε η αξιοποίηση του νερού να σχεδιάζεται, να υλοποιείται και να ελέγχεται με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία».

Είναι  αναγκαία η υλοποίηση έργωνβιολογικώνκαθαρισμών για την προστασία των νερώντωνΧανίων, τόσο των πηγών όσο και των παραθαλάσσιων περιοχών (Γεωργιούπολη, Παλαιόχωρα, Αρμένοι, Στύλος, κάμπος Αγυιάς κα). Άμεσα πρέπει  να προχωρήσουν τα αναγκαίαυδρομαστευτικά έργα για τηνεξασφάλισηεπάρκειας νερού ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες (φράγμα Σεμπρενιώτη, λιμνοδεξαμενέςΧρυσσοσκαλίτισσας Αγίων Θεοδώρων, Πλατάνου, Ομαλού κα)