Του Θεόδωρου Κατσανέβα
Η έξοδος από την ευρωζώνη, προσωρινή ή μόνιμη, με στήριξη για το νέο εθνικό νόμισμα από τους δανειστές όπως προτάθηκε από τους τελευταίους, ήταν αναμφίβολα μια απείρως καλύτερη λύση απ’ αυτήν που επέλεξε ο Αλέξης Τσίπρας. Το τρισχειρότερο δηλ. τρίτο μνημόνιο του «πάση θυσία στο ευρώ» που προδικάζει μια πορεία απόλυτης φτωχοποίησης και υποτέλειας της χώρας.
Αφού ο Αλέξης, ο λαμπερός αστέρας της light αριστεράς, δεν ήταν σε θέση ή δεν ήθελε να ανατρέψει πλήρως την υποταγή στα κελεύσματα του Ευρωιερατείου, γιατί τελικά προσέφυγε στη χειρότερη από τις δύο λύσεις που του προτάθηκαν; Η εξήγηση είναι απλή όσο και δυσάρεστη. Ο πρώτη φορά αριστερός Πρωθυπουργός από καιρό τώρα έχει αποκαλύψει τον εναγκαλισμό του με και από την Ουάσιγκτον, η οποία του διαμήνυσε ότι πρέπει να παραμείνει πάση θυσία στο ευρώ. Κι αυτό γιατί οι ΗΠΑ και κατά δεύτερο λόγο η Γαλλία, θέλουν μια αρκετά ισχυρή Γερμανία ως ανάχωμα απέναντι στη Ρωσία, αλλά όχι πανίσχυρη, σε βαθμό που θα αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία της Ουάσιγκτον.
Αντίθετα, ο κύριος στόχος της σημερινής ηγεσίας της εθνικιστικής Γερμανίας με τους Μέκελ-Σόϊμπλε επικεφαλείς, είναι η δημιουργία μιας πανίσχυρης γερμανικής ευρωζώνης με αυστηρούς κανόνες και υπερτιμημένο νόμισμα, με στόχο την απόλυτη κυριαρχία και επεκτατική δυναμική του Βερολίνου. Στα σχέδιά του αυτά, δε χωράει σήμερα η Ελλάδα. Αν ανατρέψει τους αυστηρούς κανόνες της γερμανικής ευρωζώνης για την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να κάνει το ίδιο για την Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και την ίδια τη Γαλλία. Και τα σχέδιά της θα ανατραπούν.
Ο Βόλφαγκ Σόϊμπλε επεδίωξε και επιδιώκει το Grexit για αυτούς τους λόγους που συντάσσονται με τη Γερμανοποίηση της βορειοκεντρικής Ευρώπης, κάτι που σε τελευταία ανάλυση δεν είμαστε εμείς που μπορούμε να ανατρέψουμε. Το γελοίο του θέματος είναι ότι, ο Αλέξης έκανε τη χειρότερη επιλογή για τη χώρα του, υπακούοντας στις βουλές και τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον, η οποία του προσέφερε αόριστες υποσχέσεις υποστήριξης. Γι΄αυτό και το Αμερικανοκρατούμενο ΔΝΤ, πιέζει τη Γερμανία για μερική αναδιάρθρωση του χρέους, κάτι δηλ. σαν τη χορήγηση ασπιρίνης στον άρρωστο.
Βέβαια, το δράμα δεν έχει τελειώσει. Πολύ σύντομα θα φανούν ξεκάθαρα, οι τραγικές επιπτώσεις των υπογραφών του Αλέξη στο ευρω-κολαστηριο. Ελπίζουμε και πιστεύουμε ότι, σύντομα θα υπάρχει εναλλακτική πολιτική, δημοκρατική πολιτική έκφραση του 61% του αντιμνημονιακού όχι και να μην αφεθεί στα χέρια της Χρυσής Αυγής. Η ιστορία χτυπά την πόρτα του Παναγιώτη Λαφαζάνη, που ευτυχώς δεν είναι λαμπερός σαν τον Αλέξη Τσίπρα αλλά δεν είναι επιδεκτικός σε κολοτούμπες. Και αυτό είναι που έχει σημασία.