Του Άγγελου Καλαδούκα
Υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά μεταξύ ήττας και διασυρμού
Στην ήττα ο ήρωας απλά και καθαρά αποτυγχάνει και «σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει».
Ο Σαλβαδόρ Αλιέντε έκανε τις πλέον λάθος επιλογές. Διόρισε ο ίδιος τον Πινοσέτ, ήταν σε όλα υποχωρητικός και επεδίωκε να βρει τη «μέση οδό». Αλλά όταν οι συνθήκες είναι ακραίες, οποιαδήποτε υποχωρητικότητα καταλήγει στο αντίθετό της: δίνει όπλα στον αντίπαλο, που σε ακραίες ταξικά συνθήκες έχει μόνο μια επιδίωξη:
Είτε την υποταγή είτε την εξόντωση. Σου δίνει μόνο αυτήν την επιλογή και καμιά άλλη.
Ο Αλιέντε δεν διασώθηκε με την υποχωρητικότητα. Συνετρίβη. Από αυτή την ήττα σίγουρα έχουμε να αντλήσουμε μαθήματα. Αλλά, σε κάθε περίπτωση έπεσε όρθιος, παραδίδοντας πράγματι ένα μάθημα ηθικής στην παγκόσμια Αριστερά. Έπεσε με την αξιοπρέπεια ενός τραγικού ήρωα, πληρώνοντας όλες τις αυταπάτες του στο ακέραιο. Η ηθική της ήττας είναι ένα τεράστιο εφόδιο εμπειρίας και πραγματικής πολιτικής αξιοπρέπειας.
Υπάρχει, αντίθετα με τον Αλιέντε, η ήττα που σε διασύρει. Είναι όταν οι υποχωρήσεις που κάνεις σε οδηγούν στο στρατόπεδο του αντιπάλου που σε σέρνει δεμένο στο άρμα του υπό τις ιαχές των νικητών κυρίαρχων. Το πρώτο αποτέλεσμα μιας τέτοιας ήττας είναι η γελοιοποίηση:
– Όταν ο πλανήτης ολόκληρος μιλάει για νέα Συνθήκη των Βερσαλλιών και εσύ μιλάς για… «θετικά σημεία».
– Όταν εσύ ίδιος αναγκάζεσαι να εφαρμόσεις ότι οι πλέον σκληροπυρηνικοί νεοφιλελεύθεροι δίσταζαν μέχρι τώρα να εφαρμόσουν.
– Όταν εξακολουθείς να μην αντιλαμβάνεσαι ότι η πολιτική της «Ευρώπης του διαφωτισμού και της λογικής» σε διασύρει ως αφελή και παντελώς ανίκανο πολιτικά να αλλάξεις και να συνειδητοποιήσεις την αλήθεια.
– Όταν επιχειρήσεις να δικαιολογήσεις τη συντριβή σου με το ότι τα νεοφιλελεύθερα γεράκια της Ε.Ε. «εγκατέλειψαν το πεδίο των επιχειρημάτων και της πολιτικής και κατέφυγαν στον ωμό εκβιασμό» … «δεν βρήκαν το θάρρος να παραδεχθούν ότι το πρόγραμμα των τελευταίων πέντε ετών απέτυχε» … κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς φαιδρός. Γιατί θα εισπράξεις το απλούστατο: με αυτές τις παιδικά αφελείς απόψεις πηγαίνατε να διαπραγματευτείτε με σοβαρούς και υπεύθυνους πολιτικούς της αστικής τάξης; Ομολογείτε ότι είσαστε παιδική χαρά;
– Όταν ο πρώην αντίπαλος και νυν στην οικουμενική Βαγγέλης Μεϊμαράκης σε ειρωνεύεται ανοιχτά και εσύ του χαμογελάς και τον χτυπάς φιλικά στην πλάτη κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνεις (ή μήπως στα αλήθεια δεν καταλαβαίνεις;):
«Κύριε πρωθυπουργέ φέρεσθε ως πρόεδρος 15μελούς. Εμείς σας στηρίζουμε ολόθερμα. Αλλά τι σας εκπλήσσει που δεν σας στηρίζουν βουλευτές σας; Εμείς στη βουλή είμαστε σχεδόν κάθε μέρα, μιλούσαμε καθημερινά με βουλευτές και ξέραμε ότι πολλοί βουλευτές σας δεν ήταν δυνατόν να ψηφίσουν το νέο μνημόνιο. Οι πάντες το γνώριζαν αυτό, εσείς δεν το γνωρίζατε όταν υπογράφατε το μνημόνιο; Σε ποιον κόσμο ζούσατε;».
Όταν νεοφιλελεύθερα γεράκια και διαπλεκόμενοι ταυτόχρονα σε στηρίζουν και σε χλευάζουν και εσύ κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις και συνεχίζεις αταλάντευτα στον ίδιο δρόμο, τότε η ήττα και ο διασυρμός γίνονται ένα.
