Με αφορμή τις τριτοκοσμικές εικόνες από το beach bar της Ρόδου, υπήρξαν και αρκετοί που έσπευσαν να τις δικαιολογήσουν υπό το πρίσμα της αποδοχής τους από τους εργαζόμενους.
Είπαν ότι σε πολλά μέρη του κόσμου υπάρχουν τέτοιου είδους κατασκευές εντός της θάλασσας, πολλές φορές ακόμη και ολόκληρα ξενοδοχεία.
Υποστηρίζουν ότι αυτό σημαίνει να έχουμε υψηλές παροχές στον τουρισμό και να μην είμαστε απλά προορισμός μαζικού τουρισμού στο νότο της Ευρώπης.
Eπισήμαναν ότι οι νέες τάσεις στον τουρισμό είναι οι παροχές μοναδικών εμπειριών στον επισκέπτη για να καταλήξουν ότι μόνο όσοι μπορούν να προσφέρουν τέτοιου είδους υπηρεσίες για τις οποίες οι τουρίστες πληρώνουν ακριβά, θα έχουν το συγκριτικό πλεονέκτημα.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν τέτοιου είδους υπηρεσίες υπάρχουν και σε άλλες χώρες όμως οργανωμένες σε ένα διαφορετικό επίπεδο.
Επίσης, οι χώρες στις οποίες υπάρχουν τουριστικές επιχειρήσεις που εφαρμόζουν παρόμοιες πρακτικές, στην συντριπτική τους πλειοψηφία δε βρίσκονται στην Ευρώπη αλλά στην Καραϊβική, στην Ασία. Από μπαρ και ξενοδοχεία στη Τζαμάικα, και παρόμοια εστιατόρια και μπαρ στις Μαλδίβες ή στα νησιά Φίτζι, είναι πρακτικές που σπάνια τις βλέπουμε στην Ευρώπη. Eπίσης, υπάρχουν περιπτώσεις όπου κάποια κρουαζιερόπλοια έχουν τέτοιου τύπου υπηρεσίες για επιλεγμένους πελάτες.
Αν και οι υπηρεσίες αυτές πράγματι είναι ακριβές, οι εικόνες πολλές φορές παραπέμπουν σε αποικιοκρατικά καθεστώτα.
Είναι μοναδικές, όχι επειδή αποτελούν ξεχωριστές εμπειρίες που συνδέονται με έναν συγκεκριμένο τόπο, αλλά επειδή αποτυπώνουν ότι με τα ανάλογα χρήματα μπορούν να σου σερβίρουν το ποτό σου ακόμη και μέσα στο νερό. Το μοναδικό δηλαδή που βιώνουν είναι η δυνατότητα του πλούσιου να πληρώσει για μία τέτοια υπηρεσία εκεί που ένας φτωχός δεν μπορεί…
Είναι πάντως γεγονός ότι όλο και παραπάνω ο τουρισμός προσανατολίζεται στην παροχή μοναδικών εμπειριών.
Από την δημιουργία ταξιδιών στα οποία οι τουρίστες μπορούν να παρακολουθήσουν το μπάνιο ενός ελέφαντα, έως την ορειβασία σε παγόβουνα στην Ισλανδία, από την ιστοπλοϊά στα νησιά Γκαλαπάγκος, μέχρι την επαφή με φάλαινες στον κόλπο του Μεξικού, οι εμπειρίες αποκτούν μία διαφορετική αξία, δίχως αναγκαστικά να υποβαθμίζουν αυτόν που την προσφέρει.
Σε αυτό το πλαίσιο και στα Χανιά βλέπουμε την ανάπτυξη όμορφων πρωτοβουλιών από νέους ανθρώπους που προσφέρουν αληθινές μοναδικές εμπειρίες σε τουρίστες που θέλουν να τις ζήσουν.
Μία τέτοια περίπτωση είναι η εταιρεία Daring Trails στα Χανιά.
Η Daring Trails δημιουργήθηκε από δύο αδέλφια, τον Ακύλα και τον Νώντα Γερακάκη. Είναι δύο αδέλφια που μεγάλωσαν μέσα στην «οικογένεια» του Τάλου, του μεγαλύτερου ποδηλατικού ομίλου της Ελλάδας.
Η αγάπη τους για το mountain biking και τα χρόνια ενασχόλησής τους με το άθλημα αποτέλεσαν το κίνητρο για το ξεκίνημα αυτής της εταιρείας, της Daring Trails, με σκοπό να δείξουν σε ντόπιους και ξένους επισκέπτες του νησιού τις ομορφιές που κρύβει η ενδοχώρα των Χανίων.
Όπως αναφέρουν σε σχετικό κείμενο:
“Ο κόσμος μπορεί να προοδεύει, αλλά μερικά πράγματα μένουν πάντα ίδια. Η μαγεία της ανακάλυψης, η μεγαλοπρέπεια της φύσης, η ικανοποίηση που έρχεται με την επιτυχία κόντρα στα προγνωστικά. Αυτά είναι που μας κατευθύνουν εδώ στο Daring Trails, τα θεμέλια όσων κάνουμε.
Τα ποδήλατα μας σήμερα μπορεί να είναι ηλεκτρικά, αλλά αυτό γίνεται προκειμένου να μπορέσουμε να φτάσουμε ακόμα πιο μακριά, ακόμα πιο ψηλά. Η ίδια η εμπειρία δεν αλλάζει. Θέτουμε προκλήσεις στους εαυτούς μας, υπερνικάμε εμπόδια, απλώνουμε το χέρι μας, κάνουμε το επόμενο βήμα. Και βρίσκουμε νέο νόημα, νέες ομορφιές, στην εξερεύνηση του αγνώστου”.
Ο διαδρομές που προσφέρουν είναι τριών επιπέδων, ανάλογα με την εμπειρία που έχει ο ποδηλάτης.
Διασχίζουν πανέμορφες και άγνωστες – ακόμη και στους ντόπιους – διαδρομές μέσα από τα χωριά και τη φύση των Χανίων προσφέροντας έτσι μια πραγματικά μοναδική εμπειρία στους επισκέπτες του τόπου μας και μία ευκαιρία να γνωρίσουν πλευρές που παραμένουν άγνωστες.
Άραγε, τι είναι πραγματικά μοναδικό ως εμπειρία; Το να είσαι πλούσιος αρκετά ώστε να αναγκάζεις ανθρώπους να σε σερβίρουν ακόμη και μέσα στο νερό ή το να βλέπεις πραγματικά μοναδικά μέρη ενός τόπου περνώντας από άγνωστα μονοπάτια δίπλα σε ανθρώπους που πραγματικά αγαπούν αυτό που κάνουν και που θέλουν να μοιραστούν την ομορφιά που αναγνωρίσουν μαζί σου;
Ας το σκεφτούμε κάπως αυτό. Γιατί τουρισμός δεν είναι να κατεβάζουμε και τα βρακιά μας αν κι εφόσον ο πελάτης πληρώνει αρκετά. Γιατί σύντομα μπορεί να βρεθούν άλλοι που θα το κάνουν με λιγότερα. Αλλά τα βρακιά θα έχουν ήδη κατέβει…