(μετάφραση: Νικόλας Κοσματόπουλος)
Η συγκλονιστική τοποθέτηση της Παλαιστίνιας συγγραφέα Susan Abulhawa (Σούζαν Αμπουλχάβα) στην Oxford Union, μπροστά στην ψηφοφορία για το «αν το Ισραήλ είναι κράτος απαρτχάιντ που διεξάγει γενοκτονία». (Η πρόταση υπερψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία, 278/59).
«Αντιμετωπίζοντας την πρόκληση του τι πρέπει να γίνει για τους αυτόχθονες κατοίκους της γης, ο Chaim Weizman, ένας Ρώσος Εβραίος, είπε στο Παγκόσμιο Σιωνιστικό Συνέδριο το 1921 ότι οι Παλαιστίνιοι μοιάζουν με «τους βράχους της Ιουδαίας, εμπόδια που έπρεπε να ξεπεραστούν σε ένα δύσκολο μονοπάτι». Ο David Gruen, ένας Πολωνοεβραίος, που άλλαξε το όνομά του σε David Ben Gurion για να ακούγεται σχετικός με την περιοχή, είπε «Πρέπει να διώξουμε τους Άραβες και να πάρουμε τις θέσεις τους».
Υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες συζητήσεις μεταξύ των πρώτων σιωνιστών που σχεδίασαν και εφάρμοσαν τον βίαιο αποικισμό της Παλαιστίνης και την εξόντωση του γηγενούς λαού της.
Αλλά είχαν μόνο μερική επιτυχία, με την δολοφονία και εθνοκάθαρση του 80% των Παλαιστινίων, πράγμα που σήμαινε ότι το 20% από εμάς παρέμειναν, ένα διαρκές εμπόδιο στις αποικιακές φαντασιώσεις τους, οι οποίες έγιναν αντικείμενο εμμονών στις δεκαετίες που ακολούθησαν, ειδικά μετά την κατάκτηση της υπόλοιπης Παλαιστίνης το 1967.
Οι Σιωνιστές θρηνούσαν την παρουσία μας και συζητούσαν δημόσια σε όλους τους κύκλους -πολιτικούς, ακαδημαϊκούς, κοινωνικούς, πολιτιστικούς – σχετικά με το τι να κάνουν με εμάς. Τι να κάνουν για τον παλαιστινιακό ρυθμό γεννήσεων, για τα μωρά μας, τα οποία αποκαλούν δημογραφική απειλή.
Ο Μπένι Μόρις, ο οποίος επρόκειτο αρχικά να είναι εδώ, εξέφρασε κάποτε τη λύπη του που ο Μπεν Γκουριόν «δεν τελείωσε τη δουλειά» να μας ξεφορτωθεί όλους, κάτι που θα είχε παρακάμψει αυτό που αναφέρουν ως «αραβικό πρόβλημα».
Ο Benjamin Netanyahu, ένας Πολωνοεβραίος του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Benjamin Mileikowsky, θρήνησε κάποτε την χαμένη ευκαιρία κατά τη διάρκεια της εξέγερσης στην πλατεία Τιενανμέν το 1989 για να εκδιώξει μεγάλα τμήματα του παλαιστινιακού πληθυσμού «ενώ η παγκόσμια προσοχή ήταν στραμμένη στην Κίνα».
Μερικές από τις διατυπωμένες λύσεις τους για την ενόχληση της ύπαρξής μας περιλαμβάνουν την πολιτική “σπάστε κόκκαλα” στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, με εντολή του Yitzhak Rubitzov, Ουκρανού Εβραίου που άλλαξε το όνομά του σε Yitzhak Rabin (για τους ίδιους λόγους).
Αυτή η φρικτή πολιτική που άφησε ανάπηρους γενιές Παλαιστινίων δεν κατάφερε να μας κάνει να φύγουμε. Και απογοητευμένοι από την παλαιστινιακή ανθεκτικότητα, ένας νέος λόγος προέκυψε, ειδικά μετά την ανακάλυψη ενός τεράστιου κοιτάσματος φυσικού αερίου στις ακτές της Βόρειας Γάζας αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Αυτός ο νέος λόγος επαναλαμβάνεται στα λόγια του συνταγματάρχη Efraim Eitan, ο οποίος είπε το 2004, «πρέπει να τους σκοτώσουμε όλους». Ο Άαρον Σόφερ, ένας Ισραηλινός αποκαλούμενος διανοούμενος και πολιτικός σύμβουλος, επέμεινε το 2018 ότι «πρέπει να σκοτώνουμε και να σκοτώνουμε και να σκοτώνουμε. Όλη μέρα, κάθε μέρα.”
Όταν ήμουν στη Γάζα, είδα ένα αγοράκι όχι μεγαλύτερο από 9 ετών, του οποίου τα χέρια και μέρος του προσώπου του είχαν ανατιναχθεί από ένα παγιδευμένο κουτί με φαγητό που είχαν αφήσει πίσω οι στρατιώτες για τα πεινασμένα παιδιά της Γάζας. Αργότερα έμαθα ότι είχαν αφήσει επίσης δηλητηριασμένα τρόφιμα για τους ανθρώπους στη Σουτζάιγγια, και τις δεκαετίες του 1980 και του 1990, Ισραηλινοί στρατιώτες είχαν αφήσει παιχνίδια παγιδευμένα με εκρηκτικά στο νότιο Λίβανο που εξερράγησαν όταν τα σήκωσαν ενθουσιασμένα παιδιά.
Το κακό που κάνουν είναι διαβολικό, κι όμως, περιμένουν να πιστέψεις ότι είναι τα θύματα.
Επικαλούμενοι το ολοκαύτωμα της Ευρώπης και ουρλιάζοντας “αντισημιτισμός”, περιμένουν από εσάς να αναστείλετε την θεμελιώδη ανθρώπινη λογική για να πιστέψετε ότι η καθημερινή δολοφονία παιδιών από ελεύθερους σκοπευτές με τους λεγόμενους «φονικούς πυροβολισμούς» και ο βομβαρδισμός ολόκληρων γειτονιών που θάβουν ζωντανές οικογένειες και εξαφανίζουν ολόκληρες γραμμές αίματος είναι αυτοάμυνα.
Θέλουν να πιστέψετε ότι ένας άνθρωπος που δεν είχε φάει τίποτα για πάνω από 72 ώρες, που συνέχιζε να παλεύει ακόμα και όταν το μόνο που είχε ήταν ένα λειτουργικό χέρι, ότι αυτός ο άνθρωπος υποκινήθηκε από κάποια έμφυτη αγριότητα και παράλογο μίσος ή ζήλια για τους Εβραίους μάλλον, παρά από την ακατανίκητη λαχτάρα να δει τον λαό του ελεύθερο στην ίδια του την πατρίδα.
Είναι σαφές για μένα ότι δεν είμαστε εδώ για να συζητήσουμε εάν το Ισραήλ είναι απαρτχάιντ ή ένα γενοκτονικό κράτος. Αυτή η συζήτηση αφορά τελικά την αξία των ζωών των Παλαιστινίων. Την αξία των σχολείων, των ερευνητικών κέντρων, των βιβλίων, της τέχνης και των ονείρων μας. Την αξία των σπιτιών που δουλέψαμε όλη μας τη ζωή για να χτίσουμε και τα οποία περιέχουν αναμνήσεις γενεών. Την αξία της ανθρωπιάς μας και της αυτενέργειάς μας, την αξία των σωμάτων και των φιλοδοξιών μας.
Διότι αν αντιστραφούν οι ρόλοι – αν οι Παλαιστίνιοι είχαν περάσει τις τελευταίες οκτώ δεκαετίες κλέβοντας εβραϊκά σπίτια, εκδιώκοντας, καταπιέζοντας, φυλακίζοντας, δηλητηριάζοντας, βασανίζοντας, βιάζοντας και σκοτώνοντάς Εβραίους. Αν οι Παλαιστίνιοι είχαν σκοτώσει περίπου 300.000 Εβραίους σε ένα χρόνο, είχαν βάλει στο στόχαστρο τους δημοσιογράφους τους, τους στοχαστές τους, τους νοσηλευτές και γιατρούς τους, τους αθλητές τους, τους καλλιτέχνες τους, αν βομβάρδιζαν κάθε ισραηλινό νοσοκομείο, πανεπιστήμιο, βιβλιοθήκη, μουσείο, πολιτιστικό κέντρο, συναγωγή και ταυτόχρονα δημιουργούσαν μια πλατφόρμα παρατήρησης όπου οι άνθρωποι έρχονταν για να δουν τη σφαγή τους σαν τουριστικό αξιοθέατο.
Αν οι Παλαιστίνιοι είχαν μαζέψει τους Εβραίους κατά εκατοντάδες χιλιάδες σε σαθρές σκηνές, τους βομβάρδιζαν στις λεγόμενες ασφαλείς ζώνες, τους έκαιγαν ζωντανούς, τους είχαν κόψει τροφή, νερό και φάρμακα.
Αν οι Παλαιστίνιοι έκαναν τα εβραιόπουλα να περιφέρονται ξυπόλητα με άδειες κατσαρόλες, να μαζεύουν τη σάρκα των γονιών τους σε πλαστικές σακούλες, να θάβουν τα αδέρφια, τα ξαδέρφια και τους φίλους τους, να βγαίνουν κρυφά από τις σκηνές τους μέσα στη νύχτα για να κοιμηθούν στους τάφους των γονιών τους, να προσεύχονται για θάνατο μόνο και μόνο για να ενωθούν με τις οικογένειές τους και να μην είναι πια μόνοι σε αυτόν τον τρομερό κόσμο, και αν τα τρομοκρατούσαν τόσο πολύ που τα παιδιά έχαναν τα μαλλιά τους, έχαναν τη μνήμη τους, έχαναν τα μυαλά τους και έκαναν παιδιά ηλικίας 4 και 5 ετών να πεθαίνουν από καρδιακή προσβολή.
Αν αναγκάζαμε τα μωρά τους στη ΜΕΘ να πεθάνουν αβοήθητα, μόνα τους στα κρεβάτια του νοσοκομείου, κλαίγοντας μέχρι που δεν μπορούσαν να κλάψουν άλλο, νεκρά και αποσυντεθεμένα στο ίδιο σημείο.
Αν οι Παλαιστίνιοι χρησιμοποιούσαν φορτηγά ανθρωπιστικής βοήθειας με αλεύρι σίτου για να δελεάσουν τους πεινασμένους Εβραίους, και άνοιγαν πυρ εναντίον τους όταν συγκεντρώνονταν για να μαζέψουν το ψωμί μιας ημέρας· εάν οι Παλαιστίνιοι επέτρεπαν τελικά την παράδοση φαγητού σε ένα καταφύγιο με πεινασμένους Εβραίους και τότε έβαζαν φωτιά σε ολόκληρο το καταφύγιο και στο φορτηγό βοήθειας προτού κάποιος προλάβει να δοκιμάσει το φαγητό.
Αν ένας Παλαιστίνιος ελεύθερος σκοπευτής καυχιόταν ότι κατέστρεψε 42 Εβραικές επιγονατίδες σε μια μέρα όπως έκανε ένας Ισραηλινός στρατιώτης το 2019. Αν ένας Παλαιστίνιος παραδεχόταν στο CNN ότι πάτησε εκατοντάδες Εβραίους με το τανκ του, με τη στριμμένη σάρκα τους να παραμένει στα πατήματα του τανκ.
Αν οι Παλαιστίνιοι βίαζαν συστηματικά Εβραίους γιατρούς, ασθενείς και άλλους αιχμαλώτους με καυτές μεταλλικές ράβδους, οδοντωτές και ηλεκτρισμένες φάλαγγες και πυροσβεστήρες, μερικές φορές τους βίαζαν μέχρι θανάτου, όπως συνέβη με τον Δρ. Adnan al Bursh και άλλους.
Αν οι Εβραίοι αναγκάζονταν να γεννήσουν μέσα στην βρωμιά, να κάνουν καισαρικές τομές ή ακρωτηριασμούς ποδιών χωρίς αναισθησία. Αν καταστρέφαμε τα παιδιά τους και στολίζαμε τα τανκ μας με τα παιχνίδια τους. Αν σκοτώναμε ή εκτοπίζαμε τις γυναίκες τους, και ποζάραμε με τα εσώρουχά τους.
Αν ο κόσμος παρακολουθούσε σε πραγματικό χρόνο τη συστηματική εξόντωση των Εβραίων σε ζωντανή μετάδοση, δεν θα υπήρχε συζήτηση για το αν αυτό συνιστούσε τρομοκρατία ή γενοκτονία.
Και όμως δύο Παλαιστίνιοι – εγώ και ο Mohammad el-Kurd – εμφανιστήκαμε εδώ για να κάνουμε ακριβώς αυτό, υπομένοντας την ταπείνωση της συζήτησης με εκείνους που πιστεύουν ότι οι μοναδικές επιλογές ζωής για μας πρέπει να είναι είτε να εγκαταλείψουμε την πατρίδα μας και να υποταχθούμε στην υπεροχή τους ή να πεθάνουμε ευγενικά και αθόρυβα.
Αλλά κάνετε λάθος αν πιστεύετε ότι ήρθα να σας πείσω για οτιδήποτε. Η πρόταση της Oxford Union, αν και καλοπροαίρετη και εκτιμητέα, έχει μικρή σημασία εν μέσω αυτού του ολοκαυτώματος της εποχής μας.
Ήρθα με το πνεύμα του Malcolm X και του Jimmy Baldwin, που και οι δύο στάθηκαν εδώ και στο Cambridge πριν γεννηθώ, αντιμέτωποι με καλοντυμένα και εμβριθή τέρατα που έτρεφαν τις ίδιες ιδεολογίες υπεροχής με τον Σιωνισμό—αυτές τις έννοιες του δικαιώματος (entitlement) και των προνομίων, του να είναι θεϊκά ευνοημένοι, ευλογημένοι, εκλεκτοί.
Είμαι εδώ για χάρη της ιστορίας. Να μιλήσω σε γενιές που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα και για τα χρονικά αυτής της εξωφρενικής εποχής όπου νομιμοποιείται ο μαζικός βομβαρδισμός ανυπεράσπιστων αυτόχθονων κοινωνιών.
Είμαι εδώ για τις γιαγιάδες μου, που και οι δύο πέθαναν ως πρόσφυγες χωρίς περιουσία, ενώ ξένοι Εβραίοι ζούσαν στα κλεμμένα σπίτια τους.
Και ήρθα επίσης να μιλήσω απευθείας με σιωνιστές εδώ και παντού. Σας αφήσαμε να μπείτε στα σπίτια μας όταν οι χώρες σας προσπάθησαν να σας δολοφονήσουν και όταν όλοι οι άλλοι σας έδιωξαν. Σας ταΐσαμε, σας ντύσαμε, σας δώσαμε καταφύγιο, και μοιραστήκαμε μαζί σας τη γενναιοδωρία της γης μας, και όταν έφτασε η ώρα, μας διώξατε από τα σπίτια και την πατρίδα μας, μετά σκοτώσατε και ληστέψατε και κάψατε και λεηλατήσατε την ζωή μας.
Μας χαράξατε τις καρδιές γιατί είναι ξεκάθαρο ότι δεν ξέρετε πώς να ζείτε στον κόσμο χωρίς να εξουσιάζετε τους άλλους.
Έχετε ξεπεράσει όλες τις κόκκινες γραμμές και τροφοδοτήσατε τις πιο άθλιες ανθρώπινες παρορμήσεις, αλλά ο κόσμος βλέπει επιτέλους τον τρόμο που υπομείναμε στα χέρια σας για τόσο καιρό, βλέπει την πραγματικότητα του ποιοι είστε, ποιοι είσασταν πάντα.
Βλέπει με απόλυτη έκπληξη τον σαδισμό, την ικανοποίηση, τη χαρά και την ευχαρίστηση με τις οποίες διεξάγετε, παρακολουθείτε και επευφημείτε τις καθημερινές λεπτομέρειες της σπασίματος των σωμάτων μας, των μυαλών μας, του μέλλοντός μας, του παρελθόντος μας.
Αλλά ό,τι κι αν συμβεί από εδώ και πέρα, όσα παραμύθια και να πείτε στον εαυτό σας και στον κόσμο, δεν θα ανήκετε ποτέ αληθινά σε εκείνη τη γη.
Δεν θα καταλάβετε ποτέ την ιερότητα των ελαιόδεντρων, που κόβετε και καίτε εδώ και δεκαετίες μόνο και μόνο για να μας πεισμώσετε και για να μας ραγίσετε λίγο περισσότερο την καρδιά. Κανείς ιθαγενής σε εκείνην την γη δεν θα τολμούσε να κάνει κάτι τέτοιο στις ελιές. Κανείς που ανήκει σε εκείνην την περιοχή δεν θα βομβάρδιζε ή θα κατέστρεφε μια αρχαία κληρονομιά όπως το Baalbak ή το Bittir, ή θα διέλυε αρχαία νεκροταφεία όπως καταστρέφετε εσείς τα δικά μας, όπως το Αγγλικανικό νεκροταφείο στην Ιερουσαλήμ ή ο τόπος ανάπαυσης των αρχαίων μουσουλμάνων λογίων και πολεμιστών στη Maamanillah. Όσοι έρχονται από εκείνη τη γη δεν βεβηλώνουν τους νεκρούς. Γι’ αυτό η οικογένειά μου για αιώνες ήταν οι φύλακες του εβραϊκού νεκροταφείου στο Όρος των Ελαιών, ως έργο πίστης και φροντίδας γι’ αυτό που γνωρίζουμε ότι είναι μέρος της καταγωγής και της ιστορίας μας.
Οι πρόγονοί σας θα είναι πάντα θαμμένοι στις πραγματικές σας πατρίδες, την Πολωνία, την Ουκρανία και αλλού σε όλο τον κόσμο από όπου ήρθατε. Οι μύθοι και η λαογραφία του τόπου θα σας είναι πάντα ξένα.
Ποτέ δεν θα είστε εγγράμματοι στη λαϊκή γλώσσα των θόμπων που φοράμε, που ξεπήδησαν από τη γη μέσω των προγόνων μας κατά τη διάρκεια των αιώνων—κάθε μοτίβο, σχέδιο και εικόνα μιλά για τα μυστικά της τοπικής παράδοσης, της χλωρίδας, των πουλιών, των ποταμών και της άγριας ζωής.
Αυτά που οι κτηματομεσίτες σας αποκαλούν στις υψηλές τιμές τους “παλιό αραβικό σπίτι” θα κρατούν πάντα στις πέτρες τους τις ιστορίες και τις αναμνήσεις των προγόνων μας που τα έχτισαν. Οι αρχαίες φωτογραφίες και πίνακες ζωγραφικής της γης δεν θα σας περιέχουν ποτέ.
Ποτέ δεν θα μάθετε πώς είναι να σε αγαπούν και να σε υποστηρίζουν εκείνοι που δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από εσάς, και μάλιστα έχουν πολλά να χάσουν. Ποτέ δεν θα γνωρίσετε την αίσθηση των μαζών σε όλο τον κόσμο που ξεχύνονται στους δρόμους και στα γήπεδα για να ψάλλουν και να τραγουδούν για την ελευθερία σας.
Και δεν είναι επειδή είστε Εβραίοι, όπως προσπαθείτε να κάνετε τον κόσμο να πιστέψει, αλλά επειδή είστε διεφθαρμένοι βίαιοι αποικιστές που πιστεύουν ότι η εβραϊκή σας ιδιότητα σάς δίνει το δικαίωμα στο σπίτι που ο παππούς μου και τα αδέρφια του έχτισαν με τα χέρια τους σε εδάφη που ανήκαν στην οικογένειά μας εδώ και αιώνες. Είναι επειδή ο Σιωνισμός είναι μια πληγή για τον Ιουδαϊσμό και μάλιστα για όλη την ανθρωπότητα.
Μπορείτε να αλλάξετε τα ονόματά σας για να ακούγονται πιο σχετικά με την περιοχή και μπορείτε να προσποιηθείτε ότι τα φαλάφελ και το χούμους και το ζαατάρ είναι οι αρχαίες κουζίνες σας, αλλά στις εσοχές της ύπαρξής σας θα νιώθετε πάντα το τσίμπημα αυτής της επικής πλαστογραφίας και κλοπής, γι’ αυτό ακόμη και οι ζωγραφιές των παιδιών μας κολλημένες σε τοίχους στα Ηνωμένα Έθνη ή σε μια πτέρυγα νοσοκομείου στέλνουν τους ηγέτες και τους δικηγόρους σας σε υστερική κατάρρευση.
Δεν θα μας σβήσετε, όσους από εμάς κι αν σκοτώσετε και σκοτώσετε και σκοτώσετε, όλη μέρα, κάθε μέρα. Δεν είμαστε οι βράχοι που ο Chaim Weizmann πίστευε ότι θα μπορούσατε να καθαρίσετε από τη στεριά. Είμαστε το ίδιο της το χώμα. Είμαστε τα ποτάμια της και τα δέντρα της και οι ιστορίες της, γιατί όλα αυτά γαλουχήθηκαν από τα σώματά μας και τις ζωές μας για χιλιετίες συνεχούς, αδιάκοπης κατοίκησης αυτού του τμήματος της γης μεταξύ του Ιορδάνη και των υδάτων της Μεσογείου, από τους δικούς μας Χανανίτες, Εβραίους, Φιλισταίους, Φοίνικες πρόγονους μας, σε κάθε κατακτητή ή προσκυνητή που ήρθε και έφυγε, που παντρεύτηκε ή βίασε, αγάπησε, υποδούλωσε, μεταπήδησε μεταξύ θρησκειών, εγκαταστάθηκε ή προσευχήθηκε στη γη μας, αφήνοντας κομμάτια του εαυτού τους στο σώμα μας και την κληρονομιά μας.
Οι μυθικές, ταραχώδεις ιστορίες εκείνης της χώρας βρίσκονται κυριολεκτικά στο DNA μας. Δεν μπορείτε να το σκοτώσετε ή να το προπαγανδίσετε, ανεξάρτητα από την τεχνολογία θανάτου που χρησιμοποιείτε ή τα οπλοστάσια του Χόλιγουντ και των corporate μέσων ενημέρωσης που χρησιμοποιείτε.
Κάποια μέρα, η ατιμωρησία και η αλαζονεία σας θα τελειώσουν. Η Παλαιστίνη θα είναι ελεύθερη. Θα αποκατασταθεί στην πολυθρησκευτική, πολυεθνική πλουραλιστική δόξα της.
Θα αποκαταστήσουμε και θα επεκτείνουμε τα τρένα που εκτελούν δρομολόγια από το Κάιρο στη Γάζα προς την Ιερουσαλήμ, τη Χάιφα, την Τρίπολη, τη Βηρυτό, τη Δαμασκό, το Αμμάν, το Κουβέιτ, τη Σαναά και ούτω καθεξής.
Θα βάλουμε τέλος στη σιωνιστική αμερικανική πολεμική μηχανή της κυριαρχίας, της επέκτασης, της εξόρυξης, της ρύπανσης και λεηλασίας.
..και εσείς ή θα φύγετε ή θα μάθετε επιτέλους να ζείτε ίσοι με τους άλλους».
e-prologos.gr