Του Στέλιου Κούλογλου
H Χαμάς πέτυχε αυτό που ήθελε. Πρώτον, ξανάφερε το Παλαιστινιακό στην πρώτη γραμμή της διεθνούς επικαιρότητας. Τα τελευταία χρόνια η μία μετά την άλλη, οι αραβικές χώρες προχωρούσαν σε συμφωνίες με το Ισραήλ, το οποίο συνέχιζε ανενόχλητο τον παράνομο εποικισμό των κατεχόμενων στη Δυτική Όχθη και αναβάθμιζε συνεχώς το καθεστώς του απαρτχάιντ.
Τώρα, ακόμη και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ αισθάνθηκε υποχρεωμένος να επισκεφτεί την ξεχασμένη Παλαιστινιακή Αρχή στη Δυτική Οχθη. Και να μιλήσει ξανά για την ανάγκη δημιουργίας Παλαιστινιακού κράτους, θέση που υποστήριζε η Ουάσιγκτον μέχρι να πάθει επιλεκτική αμνησία.
Το δεύτερο επίτευγμα της ηγεσίας της Χαμάς είναι ότι ανέδειξε τη βαρβαρότητα του ισραηλινού κράτους. Ιστορικά, η ισραηλινή ακροδεξιά τύπου Νετανιάχου έχει μια καταπληκτική ικανότητα να συμβάλλει στην αμαύρωση της εικόνας της χώρας της. Αλλά αυτή τη φορά, με τη δολοφονία χιλιάδων μέσα σε μερικές μέρες, παιδιών που δεν έχουν καμία ευθύνη για την εκλογή της Χαμάς στη Γάζα σχεδόν 20 χρόνια πριν, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Δεν έχει σημασία ότι τις βαρβαρότητες ξεκίνησε αυτή τη φορά η Χαμάς, με τις δολοφονίες αμάχων και τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε στις 7 Οκτωβρίου. Ο στόχος της ήταν να προκαλέσει, όπως κάνει ο ταυρομάχος κουνώντας το κόκκινο πανί, τον ταύρο να ορμήξει στο υαλοπωλείο.
Το κατάφερε και με το παραπάνω: η ισραηλινή επιθετικότητα έχει προκαλέσει διεθνώς κύματα οργής και απέχθειας, που με το χρόνο θα μεγαλώνουν. Γιατί ο στόχος του ισραηλινού στρατού, ο θάνατος των ηγετών της Χαμάς και η καταστροφή της οργάνωσης είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Αλλά ακόμη και αν κάποια στιγμή ο ισραηλινός στρατός ξετρύπωνε από τα τούνελ και σκότωνε όλη τη Χαμάς, τίποτα δεν θα άλλαζε στην πραγματικότητα. Αυτό που δεν ομολογούν δημοσίως ούτε οι Αμερικανοί ούτε οι κωμικοτραγικοί Ευρωπαίοι ηγέτες και τα παπαγαλάκια τους, είναι ότι οι φανατικοί ισλαμιστές δεν νοιάζονται αν πεθάνουν. Ούτε τους ενδιαφέρουν οι άμαχοι της Γάζας που σκοτώνονται σαν μερμήγκια: πρέπει να ευχαριστούν τη Χαμάς, που από φυλακισμένους στη μεγάλη ανοικτή φυλακή της Γάζας, τους έστειλε μάρτυρες, πεσκέσι στον Αλλάχ.
Οι φανατικοί της Χαμάς πιστεύουν ακράδαντα ότι θα τους περιμένουν πιλάφια και παρθένες στον παράδεισο. Την ίδια στιγμή που στην επίγεια κόλαση της Γάζας, νέες γενιές απεγνωσμένων θα παίρνουν στα χέρια τους τη σκυτάλη- καλύτερα τα καλάζνικοφ, τις βόμβες και το μίσος.
Η εκδίκηση είναι ένα φαγητό που τρώγεται κρύο. Αλλά ο Νετανιάχου, που θα δικαστεί για 3 υποθέσεις διαφθοράς αν τελειώσει ο πόλεμος, έχει κάθε συμφέρον να τη φάει καυτή. Η οργή και το σοκ της ισραηλινής κοινής γνώμης για τις δολοφονίες είναι αντιδράσεις δικαιολογημένες, αλλά η κυβέρνηση τους έχει παρασύρει σε μια περιπέτεια χωρίς στρατηγική, που δεν ευνοεί παρά τη Χαμάς – και την αμερικανική βιομηχανία όπλων – ενώ θα κρατήσει καιρό.
Εκτός πια και αν υιοθετηθεί η πρόταση του υπουργού Κληρονομιάς(sic) του Ισραήλ: μια ατομική βόμβα στη Γάζα, ώστε να λυθεί το Παλαιστινιακό μια και καλή.
