Μια υποτροφία που υπόσχεται απευθείας πρόσβαση σε καριέρα, χωρίς πτυχίο: η Palantir λάνσαρε την «Meritocracy Fellowship».

Η πρώτη φουρνιά ολοκληρώνει τον Νοέμβριο ένα τετράμηνο «trial by fire» πάνω σε πραγματικά project πελατών – και όσοι επιτύχουν, θα λάβουν πρόταση για δουλειά.

«Όλοι μου είπαν όχι — εγώ διάλεξα Palantir»

Για τον 18χρονο Ματέο Ζανίνι η ιδέα να προσπεράσει το κολέγιο για μια θέση πρακτικής στην Palantir έμοιαζε αρχικά παράλογη.

Είχε γίνει δεκτός στο Brown, με πλήρη υποτροφία του αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας. Το πανεπιστήμιο δεν επέτρεπε αναβολή. «Κανείς δεν είπε να το κάνω», λέει. «Οι φίλοι, οι καθηγητές, ο σύμβουλος—είπαν ομόφωνα όχι». Οι γονείς του άφησαν την απόφαση σε εκείνον. Επέλεξε την Palantir.

Συνολικά, πάνω από 500 απόφοιτοι λυκείου υπέβαλαν αίτηση. Η υπόσχεση: τέσσερις μήνες έντονης εκπαίδευσης και εργασίας και, αν η απόδοση το δικαιολογεί, προσφορά πλήρους απασχόλησης χωρίς πτυχίο.

Το σκεπτικό του Καρπ

Ο διευθύνων σύμβουλος της Palantir, Άλεξ Καρπ—ο ίδιος απόφοιτος Haverford και Stanford—επαναλαμβάνει ότι οι αμερικανικές σχολές «δεν εκπαιδεύουν πλέον αξιόπιστα» για την αγορά.

Σε πρόσφατη τηλεδιάσκεψη αποτελεσμάτων σχολίασε πως η πρόσληψη πανεπιστημιακών αποφοίτων συχνά ισοδυναμεί με ανθρώπους «που ασχολούνταν με κενολογίες».

Η εταιρεία, γνωστή για τα συστήματα data analytics και τις συμβάσεις με στρατιωτικές και μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, προβάλλει έντονα ένα «pro-America» αφήγημα, παρά τις επικρίσεις.

Η υποτροφία ξεκινά με τέσσερις εβδομάδες σεμιναρίων και πάνω από δύο δωδεκάδες ομιλητές. Κάθε εβδομάδα έχει θεματική: «Θεμέλια της Δύσης», «Ιστορία και ιδιαίτερη κουλτούρα των ΗΠΑ», «Κινήματα στην Αμερική», «Μελέτες ηγεσίας» (Αβραάμ Λίνκολν, Ουίνστον Τσόρτσιλ).

Οι συμμετέχοντες διάβασαν την αυτοβιογραφία του Φρέντερικ Ντάγκλας, έκαναν μάθημα αυτοσχεδιασμού για επικοινωνία στον χώρο εργασίας, και συμμετείχαν σε εξορμήσεις—ανάμεσά τους στο πεδίο της μάχης του Γκέτισμπεργκ.

Εκείνη την ημέρα ενημερώθηκαν και για τη δολοφονία του συντηρητικού ακτιβιστή Τσάρλι Κερκ, γεγονός που, όπως περιγράφουν, «φόρτισε» τις συζητήσεις για τη σύγχρονη πολιτική πόλωση.

«Νιώθαμε ότι οφείλαμε κάτι παραπάνω από μια τυπική πρακτική», σημειώνει ο Τζόρνταν Χιρς, σύμβουλος του Καρπ και συνδιοργανωτής του προγράμματος. Η απειρία των συμμετεχόντων ήταν έκδηλη στην αρχή: «Ένας ρώτησε πώς… κρατούνται σημειώσεις. Είχε κάνει μόνο μαθηματικά και κώδικα», λέει ο Χιρς. Ο Γκίντεον Ρόουζ (Foreign Affairs, Barnard) δίδαξε εισαγωγή στις διεθνείς σχέσεις, χωρίς ιδεολογικό πρόσημο. Στο ερώτημα «να παρακάμψει κανείς το κολέγιο;», απάντησε: «Όχι για τους περισσότερους· για μερικούς ίσως—δική τους επιλογή».

Εκπαίδευση στην πράξη

Μετά τα σεμινάρια, οι συμμετέχοντες εντάχθηκαν σε ομάδες, ταξιδεύοντας όπου βρίσκονται οι πελάτες—από νοσοκομεία και ασφαλιστικές έως βιομηχανίες άμυνας.

Η πρώτη εβδομάδα στήθηκε σκόπιμα ως «δοκιμασία πυρός»: πραγματικά projects, πραγματικοί πελάτες, υψηλή ευθύνη. «Την τρίτη-τέταρτη εβδομάδα είχαμε καθαρή εικόνα ποιοι αποδίδουν», λένε στελέχη.

«Ποια εταιρεία βάζει κάποιον σε αληθινό project από την τρίτη μέρα; Είναι τρελό», λέει ο Ζανίνι, που αναγνωρίζει τη σύγκρουση στο σπίτι: η μητέρα του πίστευε ότι πρόκειται για «κενό έτος» πριν την επιστροφή στο κολέγια. Αν έρθει πρόταση πλήρους θέσης, μπορεί να αλλάξε γνώμη.

naftemporiki.gr