Μαίνεται ο ανώφελος καυγάς μεταξύ του φερέλπιδος «υφυπουργού» της Τρόικας Εσωτερικού και των φερέλπιδων εκπροσώπων της Νομαρχιακής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ που αισθάνονται πλέον –κατά τα λεγόμενα του Αλέξη- έτοιμοι να κυβερνήσουν.Πέτρα του σκανδάλου η επικείμενη ιδιωτικοποίηση του Κρατικού Αερολιμένα Χανίων «Ιωάννης Δασκαλογιάννης» το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, αναβαθμίζεται και υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να αποτελέσει στρατηγικό μοχλό ανάπτυξης για τη Δυτική Κρήτη, ειδικά μετά την απόφαση της Rian Air να χρησιμοποιήσει το αεροδρόμιο Χανίων σαν περιφερειακή βάση στο δυναμικό σχεδιασμό της.
Αντί λοιπόν οι φερέλπιδες πολιτικοί ταγοί μας να αναζητήσουν μια πλατφόρμα ώστε να περάσει η ιδιοκτησία του αεροδρομίου στην τοπική κοινωνία, με κεφάλαια τοπικά, ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον σε δηλώσεις και απέραντη μπουρδολογία υπέρ ή κατά την απόφασης εκποίησης κι άλλων ασήμαντων.
Γίνονται ακόμα φαιδρότεροι όταν πιάνονται από λέξεις που ειπώθηκαν ή δεν ειπώθηκαν γύρω από τον «αν είναι ορθή η εμπορική εκμετάλλευση των προς ιδιωτικοποίηση αεροδρομίων» (sic). Αντιλαμβάνεται άραγε κανείς ιδιωτικοποίηση χωρίς εμπορική εκμετάλλευση? Προς τι ο θόρυβος? Μη φοβηθούν οι μαγαζάτορες των Χανίων αν στηθεί ο ανταγωνισμός μέσα ή έξω από το αεροδρόμιο? Λες κι έχει μείνει μαγαζί πια ανοιχτό σε τούτη την βομβαρδισμένη πόλη.
Είναι δύο οι τρόποι για να αντιμετωπιστεί αυτή η κρίση.
Ο ένας τρόπος είναι η αντίσταση στο καταστροφικό πακέτο των Μνημονίων και η στάση πληρωμών με ό,τι θυσίες αυτή θα συνεπάγεται.
Ο άλλος τρόπος είναι η ενεργός συμμετοχή, η ωφέλιμη αντίσταση απέναντι στο μπιρ παρά ξεπούλημα της Ελλάδας. Η «Κίνηση 136» της Θεσσαλονίκης για το Νερό είναι μια εξαιρετική πρωτοβουλία που μακάρι να ευοδωθεί.
Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να γίνει και για το Αεροδρόμιο Χανίων, με τη συνεννόηση των τοπικών επιμελητηρίων, επιχειρήσεων και τραπεζών. Κανείς όμως από τους επίδοξους ταγούς μας δεν παίρνει την πρωτοβουλία να θέσει το θέμα σε διαβούλευση. Πόσα κεφάλαια λιμνάζουν σε θυρίδες και «στρώματα»? Οι θεσμοί θα έπρεπε να ενεργοποιούνται τώρα, γιατί το Αεροδρόμιο Χανίων είναι ένας αναπτυξιακός πυλώνας της Κρήτης και ως τέτοιος θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται.
Και με προίκα τα 110 εκατομμύρια, εγκεκριμένα, από τα ευρωπαϊκά ταμεία, ας θυμόνται αυτοί που σήμερα βρίζουν την Ευρώπη, ξεχνώντας τα τσουβάλια με τα εκατομμύρια που πετάχτηκαν, τριάντα σχεδόν χρόνια, για να μιλάμε ακόμα για χωματερές στην Ελλάδα.
Πάλι λοξοδρόμησα! Με προίκα τα 110 εκατομμύρια, λοιπόν, μπορούνε να γίνουνε θαύματα στο Αεροδρόμιο των Χανίων και να δουλέψουνε κι οι ντόπιοι μαστόροι. Και να γίνουνε και καταστήματα! Είναι ορθή η εμπορική εκμετάλλευση σας λέω εγώ! Δεν είναι? Άφησε τους αυτούς! Αυτοί για τις ψήφους σκοτώνονται. Δεν είναι ωφέλιμο να λες “όχι” στα μαγαζιά. Αλλά ας τα έχουνε ντόπιοι αυτά τα μαγαζιά. Ας είναι και ξένοι, δηλαδή, ποιόν νοιάζει. Αρκεί να πουλάνε τα λάδια μας, τα μέλια μας, του πουλιού το γάλα μας αντί να πουλάνε αφορολόγητα μολυβένια τσολιαδάκια, “Made in China” και το κέρδος να πηγαίνει νομίμως στα Cayman Islands.
Δυστυχώς δε συμβαίνει αυτό, περιμένουμε κάποιον «επενδυτή» που μπορεί να εξελιχθεί ή και να μην εξελιχθεί, εξαρτάται από τη σύμβαση παραχώρησης, σε ένα βαμπίρ για την τοπική οικονομία! Ενώ όλοι συμφωνούμε ότι ένα κερδοφόρο αεροδρόμιο που θα ανήκε στην τοπική κοινωνία θα μπορούσε να είναι ένα αληθινό εργαλείο αναπτυξιακής πολιτικής.
Δεν έχω αλλάξει ούτε και σήμερα το γενικό μου συμπέρασμα:
Προτιμάμε να κουβεντιάζουμε πάντα για τα φαιδρά και να κακιώνουμε για τα λιγότερο σπουδαία, αφήνοντας τα σημαντικά στα χέρια των ανάξιων, των ανόητων και των ανεπάγγελτων που μας κυβερνάνε.
Υστερογραφώντας, ας με συγχωρέσει ο κ. Βολουδάκης, τον καταχωρώ υποχρεωτικά ως «υφυπουργό» εντός εισαγωγικών, αφού εκτελεί εντολές δοσίλογων κι όχι τη βουλή των πολλών Σφακιανών, φαντάσου, απόγονοι του Δασκαλογιάννη κι αυτοί (!!) που τον εψήφισαν για να τους εκπροσωπεί.