Ήταν μαχήτρια μέχρι το τέλος της ζωής της. Ετοιμοπόλεμη και παντός καιρού. Με χιονιάδες ή με καύσωνες, η Κίρκη ήταν πάντα πρώτη στις επιχειρήσεις διάσωσης και έρευνας της 3ης ΕΜΑΚ Κρήτης. Ο λόγος για το εκπαιδευμένο λυκόσκυλο της υπηρεσίας, το οποίο χθες έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 12 ετών.
Η απώλειά της έχει προκαλέσει θλίψη στους «συναδέλφους» της και κυρίως στον συνοδοιπόρο της, τον εκπαιδευτή και συνοδό της, αρχιπυροσβέστη Μάκη Φρουδάκη.
Την πήρε κοντά του από δύο ετών και μέχρι και χθες που «έσβησε» ήταν αχώριστοι. Το δέσιμο που είχε αναπτυχθεί μεταξύ τους ήταν ιδιαίτερο. Όπως εκμυστηρεύεται, η Κίρκη ήταν πάντα το στήριγμά του ακόμα και στις πιο δύσκολες επιχειρήσεις. «Ήταν ένα έμπειρο σκυλί, μας έβγαζε ασπροπρόσωπους και βασιζόμουν στην εμπειρία της».
Ουκ ολίγες είναι οι επιχειρήσεις στις οποίες είχε συμμετάσχει και μάλιστα με πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλη την Κρήτη αλλά και σε περιοχές εκτός νησιού, όπως για παράδειγμα στη Ρόδο. Ποτέ δεν διεκδίκησε τα φλας της δημοσιότητας. Έκανε πάντα αυτό που ήξερε να κάνει καλά, αυτό για το οποίο είχε εκπαιδευτεί: να εντοπίζει αγνοούμενους. Η αμοιβή της ήταν ένα τρυφερό χάιδεμα επιβράβευσης.
Όπως εξηγεί ο κ. Φρουδάκης, μία επιχείρηση εντοπισμού αγνοουμένου είναι εξαιρετικά δύσκολη, καθώς το σκυλί καλείται να εντοπίσει την οσμή ενός ανθρώπου ανάμεσα σε πολλούς άλλους ανθρώπους που επίσης συμμετέχουν στην έρευνα, ενώ φυσικά υπάρχουν και πολλοί άλλοι εξωτερικοί παράγοντες που μπορεί να το αποπροσανατολίσουν. Παρ’ όλα τα εμπόδια, η Κίρκη κατάφερνε πολλές φορές να εκτελέσει με επιτυχία την υπηρεσιακή της αποστολή και να σώσει ανθρώπινες ζωές.
Στον… επαγγελματισμό της και στην αυταπάρνησή της κάποιοι συνάνθρωποι μας χρωστούν σήμερα τη ζωή τους. Υπήρξε για παράδειγμα περίπτωση που, αν δεν ήταν το έμπειρο λυκόσκυλο της 3ης ΕΜΑΚ, δύσκολα θα εντοπίζονταν ο αγνοούμενος. Και σε αυτές τις περιπτώσεις ακόμα και τα λεπτά είναι κρίσιμα για τη ζωή τους.
Η Κίρκη όμως ήταν πάντα πεισματάρα και δεν εγκατέλειπε εύκολα. Έβαζε τη μύτη κάτω και επέμενε μέχρι τέλους. Στελέχη της 3ης ΕΜΑΚ μιλούν για εκείνη με αγάπη και ευγνωμοσύνη, για όλα όσα προσέφερε στην υπηρεσία τους και στον συνάνθρωπο. Μπορεί να ήταν ένα τετράποδο, όμως καθημερινά αποδείκνυε ότι είχε ψυχή.