Η ΕΑΚ του ΣΕΠΕ Χανίων και το περιοδικό Ευτοπία αποχαιρετούν μια γυναίκα που αφιέρωσε τη ζωή της στην αλληλεγγύη και την αντίσταση.
Η Νατάσα Ντεμίρη, δασκάλα, αγωνίστρια και φεμινίστρια, έφυγε από τη ζωή μετά από πολύμηνη μάχη με σοβαρά προβλήματα υγείας, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον κόσμο της εκπαίδευσης, της δράσης και της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Χθες, στο Αποτεφρωτήριο της Ριτσώνας, φίλοι και συναγωνιστές της, την αποχαιρέτησαν, δεκαπέντε μέρες μετά τον πρόωρο θάνατό της.
Ακολουθεί το κείμενο με το οποίο την αποχαιρέτησε η ΕΑΚ, του ΣΕΠΕ Χανίων, του τελευταίου εκπαιδευτικού σχήματος στο οποίο συμμετείχε.
«Αποχαιρετήσαμε με βαθιά θλίψη την αγαπημένη μας συντρόφισσα, Νατάσα Ντεμίρη, που έφυγε από τη ζωή μετά από μια δύσκολη μάχη με σοβαρά προβλήματα υγείας τους τελευταίους μήνες.
Η Νατάσα τα τελευταία χρόνια ζούσε και εργαζόταν ως εκπαιδευτικός στα Χανιά, δίνοντας τη μάχη τόσο μέσα όσο και έξω από τις σχολικές αίθουσες. Βρεθήκαμε μαζί σε όλους τους αγώνες — μικρούς και μεγάλους — ενάντια στην αξιολόγηση, για ένα δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά, στις μεγάλες απεργίες, στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των Τεμπών, στο αντιπολεμικό κίνημα φωνάζοντας “Λευτεριά στην Παλαιστίνη”, στους αγώνες για τα δικαιώματα των μεταναστών, των προσφύγων, της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Η παρουσία της, η συνέπειά της και η αγωνιστική της στάση θα μας συνοδεύουν πάντα.
Η Νατάσα θα είναι πάντα κοντά μας στους αγώνες.
Σου το υποσχόμαστε: δεν θα σταματήσουμε να παλεύουμε για έναν καλύτερο κόσμο για όλους».
Το περιοδικό Ευτοπία για τη Νατάσα Ντεμίρη
Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 58 ετών, η λατρεμένη μας συντρόφισσα και φίλη Νατάσα Ντεμίρη. Η Νατάσα, με καταγωγή από την αγαπημένη της περιοχή των Χανίων της Κρήτης και την Ήπειρο, μεγάλωσε στο Αιγάλεω Αττικής και μεγάλο μέρος της ζωής της έζησε στη Δάφνη και στην Πετρούπολη. Ορισμένοι από εμάς τη γνωρίσαμε στις αρχές της χιλιετίας (το 2000), όταν ερχόταν να στηρίξει όλες τις εκδηλώσεις που διοργανώναμε στο Ελευθεριακό Στέκι Πικροδάφνη, στο Μπραχάμι. Μέσα από τη διαμόρφωση τοπικών αυτοδιαχειριζόμενων χώρων και την ανάπτυξη αυτόνομων κοινοτήτων αγώνα, ήταν η εποχή που προσπαθούσαμε να κάνουμε πράξη στις γειτονιές της Αθήνας ό,τι γράφαμε και λέγαμε και μέσα από τις σελίδες του περιοδικού της Ευτοπίας, εγχείρημα που κι αυτό ό,τι είχε ξεκινήσει εκείνη την περίοδο (1999). Η Νατάσα ήταν πάντοτε παρούσα – όσο της το επέτρεπαν οι οικογενειακές και εργασιακές της υποχρεώσεις – σε όλα αυτά.
22 Μαΐου 2018, Αιγάλεω, Ευτοπική Βιβλιοθήκη
Από το 2007 συμμετείχε στη λεγόμενη ευτοπική συνέλευση Αθήνας, μέσα από την οποία προέκυψε η Ομάδα Ελευθεριακών Κομμουνιστών και το εγχείρημα του χώρου του Ευτοπικού Εργαστηρίου στο Μεταξουργείο. Σε όλα αυτά, συμμετείχε προσθέτοντας πάντα τα δικά της ιδιαίτερα και πολύτιμα χαρακτηριστικά. Από το 2017, υπήρξε μέλος της διαχειριστικής ομάδας της Ευτοπικής Βιβλιοθήκης στο Αιγάλεω, μέχρις ότου μετακόμισε στον τόπο καταγωγής της, στην περιοχή των Χανίων, συνεχίζοντας να εργάζεται εκεί ως δασκάλα σε δημοτικό σχολείο κοντά στο χωριό της.
Το κύριο ενδιαφέρον της αποτελούσε πάντοτε ο φεμινισμός. Ακριβώς λόγω του ενδιαφέροντός της για το γυναικείο ζήτημα, δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχη στον αγώνα των Κουρδισσών για τη γυναικεία απελευθέρωση. Έτσι υπήρξε ιδρυτικό μέλος της επιτροπής Women Defend Rojava Αθήνας (τμήμα της διεθνούς καμπάνιας Women Defend Rojava). Αυτό ήταν το ζήτημα που έθετε διαρκώς στις συνελεύσεις ή στις ανοιχτές μας εκδηλώσεις: η θέση και ο ρόλος της γυναίκας. Πάντοτε μιλούσε και πάντοτε περιμέναμε τη δική της παρέμβαση για να ακούσουμε όσα συνήθως λίγο-πολύ επαναλάμβανε για το γυναικείο ζήτημα, αποτελώντας για εμάς όλο αυτό μία συνήθεια που την αγαπήσαμε όσο λίγα άλλα πράγματα σε τέτοιες διαδικασίες. Κι όταν όμως μιλούσε για οποιοδήποτε ζήτημα για τη ζωή, τα λόγια της πάντα αποτελούσαν – μακριά από οποιαδήποτε διδακτική υπεροψία – μια καλή συμβουλή, ένα δίδαγμα / «μάθημα» ζωής, από έναν άνθρωπο που τον χαρακτήριζε η αγάπη και η φροντίδα για όσους είχε δίπλα του, συγγενείς – φίλους/ες – μαθητές/τριες.
Ψηλό ανάστημα, έντονο μακιγιάζ, χιούμορ, χαμόγελο, δυνατό γέλιο, φανταστική παρέα. Όσα κι αν γράψουμε για τη λατρεμένη μας Νατάσα, είναι λίγα. Η Νατάσα ήταν η γυναίκα εκείνη που άπλωνε τα μακριά της χέρια και μας ένωνε όλους και όλες από κάτω τους, γιατί μαζί της μπορούσαμε όλοι και όλες να είμαστε άνθρωποι αληθινοί, πραγματικοί, να μην κρύβουμε τίποτα, γιατί όλα τα μοιραζόμασταν κι εκείνη τα μοιραζόταν μαζί μας. Πραγματική φίλη, πραγματική συντρόφισσα, δικός μας άνθρωπος. Όσα μας χάρισε, δεν θα σβήσουν ποτέ. Να το ξέρεις, Νατάσα μας.
Το ξέρουμε…
Το να βλέπετε αυτά τα μηνύματα μπορεί να είναι κουραστικό. Και να είστε σίγουροί ότι ούτε κι εμείς βρίσκουμε κάποια ευχαρίστηση από το να τα γράφουμε... Όμως αυτό το μήνυμα δεν αφορά εμάς. Αφορά κάτι πολύ πιο σημαντικό: την επιβίωση της ανεξάρτητης, μαχητικής δημοσιογραφίας στην Kρήτη.
Η στήριξη σας είναι σημαντική γιατί μας επιτρέπει να:
- 1. Κάνουμε ρεπορτάζ χωρίς φόβο και εξαρτήσεις. Κανείς δεν μας υπαγορεύει τι να πούμε ή τι να αποσιωπήσουμε.
- 2. Κρατάμε τη δημοσιογραφία μας προσβάσιμη σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα να πληρώσουν. Χωρίς paywall, χωρίς προνόμια μόνο για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Η απλή αλήθεια είναι ότι τα έσοδα διαρκώς συρρικνώνονται. Παλιότερα, εσείς οι αναγνώστες μας, αναγνωρίζατε την προσπάθειά μας και στηρίζατε το έργο μας αγοράζοντας την εφημερίδα από τα περίπτερα. Στην ψηφιακή εποχή που ζούμε σας ζητάμε να κάνετε ξανά το ίδιο με μία μικρή μηνιαία συνδρομή. Αν πιστεύετε ότι μια πραγματικά ελεύθερη ενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία και τον έλεγχο της εξουσίας, τότε δώστε μας τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
