Αρετή, 23 ετών σήμερα φοιτήτρια της Φιλοσοφικής, δημοσιοποίησε πριν ένα χρόνο πως στα 14 της, κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τη θεία της και τον δικηγόρο σύντροφό της. Η καταγγελία από την ίδια και την οικογένεια της έγινε το 2015, ωστόσο η δικαιοσύνη κινήθηκε όταν η ίδια βγήκε στα κανάλια, 6 χρόνια μετά!
Πριν από λίγες μέρες, το Tvxs.gr αποκάλυψε, πως η ελληνική δικαιοσύνη επιτρέπει στον κατηγορούμενο να κάνει χρήση του δικαιώματος να υπερασπίζεται ο ίδιος τον εαυτό του, ενώ έχει καταδικαστεί ήδη για διακίνηση πορνογραφικού υλικού και προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας και έχει καταγγελθεί και από άλλες γυναίκες.
Αυτό σημαίνει πως η Αρετή εξετάζεται από τον κακοποιητή της και επανατραυματίζεται ξανά και ξανά εντός της αίθουσας του δικαστηρίου, χωρίς κανένας να το αποτρέπει αυτό. Ούτε ο νόμος, ούτε η έδρα, ούτε ο Δικηγορικός Σύλλογος.
«Δεν έχει κάτσει ποτέ στα έδρανα του κατηγορούμενου, παρά μόνο στων συνηγόρων. Στο εφετείο δεν άντεξα. Την ώρα της κατάθεσης έβαλα τα κλάματα, κατέρρευσα και διακόψαμε. Ήταν επειδή είχε πλησιάσει πολύ κοντά μου ο κατηγορούμενος. Δεν ήταν οι ερωτήσεις. Όταν λες την αλήθεια δεν φοβάσαι κάτι. Αλλά το να γίνονται αυτές οι ερωτήσεις από τον άνθρωπο που σε έχει κακοποιήσει και μάλιστα με αυτό το ύφος, είναι επώδυνο. Ακόμα και να με ρωτούσε τι κάνεις…. Όχι ερωτήσεις του τύπου «είχες οργασμό μαζί μου» που μου έχει απευθύνει» λέει η Αρετή στο tvxs.
Μιλήσαμε την ημέρα που θα ξεκινούσε η δίκη για το κακούργημα -για την οποία ο κατηγορούμενος ζήτησε και πήρε αναβολή- σε ένα καφέ κοντά στο Εφετείο. Ήταν πλαισιωμένη από τη μητέρα και τον πατέρα της, (δύο εξαιρετικά ήπιους και καλλιεργημένους ανθρώπους), την Κική Πετρουλάκη από το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Κατά της Βίας η οποία στηρίζει εδώ και καιρό την Αρετή, φίλες της και αλληλέγγυες θύματα σεξουαλικής κακοποίησης του ίδιου κατηγορούμενου.
«Αν το δικαστικό σύστημα, άνοιγε τον φάκελο του και έβλεπε, πόσοι άνθρωποι τον έχουν καταγγείλει, για ποια αδικήματα και πόσους έχει μηνύσει ο ίδιος για συκοφαντική δυσφήμηση, όλα είναι φως φανάρι τι συμβαίνει. Αλλά μας λένε ότι δεν γίνεται. Επομένως, είναι ελεύθερος, δικηγορεί, εξετάζει τα θύματα του, τα μηνύει για συκοφαντική δυσφήμηση γιατί δεν του κοστίζει σε χρήμα, την ώρα που τα θύματα υποφέρουν στις αίθουσες και οι οικογένειες πρέπει να βρουν χρήματα για να δικαιωθούν και σθένος να αντέξουν τα όσα βιώνουν» λέει η Κ. Πετρουλάκη προσθέτοντας πως με την τακτική που ακολουθείται, μπορεί να παραγραφούν στο τέλος τα αδικήματα.
Η Αρετή και η μητέρα της, αφηγούνται την επώδυνη διαδρομή στο tvxs. Μια διαδρομή που ξεκίνησε από το τραύμα ενός κοριτσιού στα 14 και συνεχίζεται με διαδοχικές τραυματικές εμπειρίες στην αίθουσα του δικαστηρίου.
Μητέρα Αρετής: Εμείς την Αρετή μας τη φέραμε πίσω
«Περνούσαμε μια δύσκολη περίοδο τότε στη Χίο. Με νοσοκομεία, τρεξίματα με τράπεζες κλπ. Ήξερα όμως, ότι είχα ένα πολύ καλό παιδί, που δεν θα αφήσει τα μαθήματα της (ήταν αριστούχα πάντα). Η Αρετή ήθελε να πηγαίνει στο χωριό στη γιαγιά τα καλοκαίρια, αλλά επισκεπτόταν και την αδερφή μου στην Αθήνα» λέει η μητέρα της Αρετής, Κωνσταντίνα.
«Ο πρώην σύντροφος της αδερφής μου, είχε τον κατηγορούμενο δικηγόρο στο διαζύγιο του. Έτσι γνωρίστηκαν με την Ε. και τα έφτιαξαν. Μετά η αδερφή μου είχε ένα καφέ μπαρ στο Γαλάτσι που μαζευόμασταν όταν ερχόμασταν Αθήνα. Εκεί είδε αυτός την Αρετή, όταν την στέλναμε στην αδερφή μου κατά καιρούς. Αν τη βλέπαμε τότε… Ήταν ένα παιδάκι, μικροκαμωμένη με μακριά ξανθά μαλλάκια, μες την αθωότητα…. Είχε γίνει 14 τον Αύγουστο. Αυτός χειραγώγούσε την αδερφή μου, της έλεγε ότι θα την παντρευτεί, ενώ ήταν παντρεμένος, απ’ό,τι καταλάβαμε αργότερα, τα έκανε για να προσεγγίσει το παιδί.
Η Αρετή είχε εμπιστοσύνη στη θεία της. Εκείνος μπαινοβγαινε στο σπίτι. Εκείνο το βράδυ, μάλλον ήταν κανονισμένο από τους δύο ότι θα κάνουν κάτι στο παιδί. Έπεσε το παιδι να κοιμηθεί, μπήκε αυτός στο δωμάτιο του και μετά μπήκε και η θεία και άρχισαν να κάνουν ό,τι έκαναν στο παιδί. Πήγε και την επόμενη μέρα στο σπίτι αυτός. Την έβαζε να του στέλνει φωτογραφίες γυμνές, την έβαζε να λέει πράγματα. Αυτά είναι πλημμελήματα για το νόμο (γιατί ήταν πάνω από 12) , για τα οποία έχει καταδικαστεί. Για τη διακίνηση των φωτογραφιών ας πούμε, αλλά πήγε στον Άρειο Πάγο μήπως καταφέρει να παραγραφούν τελείως. Γιατί κάποια παραγράφηκαν, επειδή τραβάει τα δικαστήρια με αναβολές γιατί υπάρχουν καθυστερήσεις με τις εφέσεις. Έπρεπε εντωμεταξύ εμείς να τεκμηριώσουμε την κατοχή και τη διακίνηση των φωτογραφιών.
Για να κρατήσει κλειστό το στόμα του το παιδί, της έλεγαν πως αν μας μιλήσει θα καταστρέψει τη αδελφική μας σχέση. Της έλεγαν πως θα την έδιωχνα από το σπίτι και διάφορα άλλα. Εγώ έβλεπα πως κάτι δεν πήγαινε καλά με το παιδί. Είχε κλειστεί, είχε παραμελήσει τα μαθήματα της… Εγώ από τότε που ήταν μικρά τα παιδιά πήγαινα σε παιδοψυχολόγο, για να μπορώ να είμαι όσο γίνεται πιο κοντά στα παιδιά, όσο γίνεται πιο σωστή. Όταν είδα αυτή τη μεταστροφή, την πήγα σε ψυχολόγο.
Μια μέρα, είδα κάποιον άνδρα από το περιβάλλον μας να τη γδύνει με τα μάτια του. Τότε αποφάσισα να της μιλήσω για να προσέχει. Και το παιδί μου απάντησε: «Αυτό δεν είναι τίποτα μαμά μπροστά σε άλλα που έχω περάσει». Άρχισε αμέσως να μου τα διηγείται και τρελαθήκαμε. Κινηθήκαμε αμέσως, να τη στηρίξουμε, να καταγγείλουμε. Έτσι άρχισαν όλα. Και τώρα, τραβάμε το βάσανο της δικαιοσύνης που είχαμε σαν κάτι ιερό. Και βλέπουμε το παιδί μας να υποφέρει να καταρρέει η ίδια και ο πατέρας της, χωρίς να την προστατεύει κανείς. Το μόνο καλό είναι ότι εμείς την Αρετή μας τη φέραμε πίσω, κερδίσαμε μέσα μας».
Αρετή: «Πως να έλεγα στη μητέρα μου πως με κακοποιούσε και η αδερφή της;»
«Έτσι έγιναν τα πράγματα. Είπα στη μητέρα μου πως ήθελα να της μιλήσω νωρίτερα αλλά φοβόμουν. Με εκφόβιζε η θεία μου, πως θα χαλάσω τη σχέση τους. Ήταν πολύ σκοτεινή περίοδος, με πολλά ψυχολογικά προβλήματα που τότε δεν μπορούσα να τα αναγνωρίσω τότε. Μου προκλήθηκε, από την κατάσταση στην οποία με υπέβαλαν και από την πίεση που μου ασκούσε αυτός ο άνθρωπος, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Πανικός. Σωματικά είχα κάθε μέρα πυρετούς που δεν μπορούσα να καταλάβω από που προέρχονται.
Ναι υπήρχε ενοχή. Αλλά πιο πολύ απ’όλα δεν ήξερα πως να πω στη μαμά μου πως με είχε κακοποιήσει και η αδερφή της. Αν δεν ήταν αυτή στη μέση, θα το είχα πει στη μητέρα μου. Πως θα της έλεγα ότι η αδερφή της μου έκανε αυτό το πράγμα; Μου πήρε έναν χρόνο κι ένα μήνα. Είχα συγκρούσεις μέσα μου, δεν ήξερα τι να κάνω.
Πολλοι μου λένε άργησες. Εκεί νιωθω ενοχές. Μετά ακούω ιστορίες από άλλες κοπέλες που με προσεγγίζουν και μου λένε ότι το είπαν στους γονείς τους μετά από 20 χρόνια. Παρά τα όσα περνάω αυτά τα έξι χρόνια, πέρασα στη Φιλοσοφική. Έχανα συνέχεια τις εξεταστικές με τα δικαστήρια αλλιώς θα είχα πάρει πτυχίο. Οπότε ήρθα στην Αθήνα και γράφτηκα σε μια σχολή γραφιστικής»
Πως αποφάσισε να το δημοσιοποιήσει;
«Είχα βγει με μια πολύ καλή μου φίλη στην Πλάκα, την επόμενη είχα δικαστήριο. Συζητούσαμε σχετικά με αυτό. Μου λέει: ξέρεις Αρετή, κι εγώ έχω δικαστήριο για reverge porn και δεν με στηρίζουν οι γονείς μου. Εξαγριωθηκα γιατί για μένα ήταν αυτονόητο λόγω της στήριξης της δικής μου οικογένειας. Επέστρεψα σπίτι, έξαλλη και ταλαιπωρημένη. Έστησα το τάμπλετ στο γραφείο και είπα: τώρα θα τα πούμε όλα. Το ανέβασα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αμέσως – ουτε καν είδα τι είχα βιντεοσκοπήσει- και έμαθε όλος ο κόσμος τι περνάμε σαν οικογένεια τόσα χρόνια και δεν έχουμε πει τίποτα»
«Σε κοιτάζουν σαν να λες ψέματα»
«Αυτό που κατάλαβα από όλη αυτή την τραυματική εμπειρία, είναι ότι δεν προστατεύεται το θύμα πουθενά και με κανένα τρόπο. Είναι καθαρά θέμα τύχης για το που θα πέσεις και πως θα σε αντιμετωπίσουν. Εμένα η αστυνομία στη Χίο με αντιμετώπισε καλά. Η πρώτη επαφή με το νομο ήταν καλή και η ανακρίτρια μου φέρθηκε καλά. Μετά άρχισαν τα προβλήματα.
Με ανέλαβε ψυχολόγος πραγματογνώμονας, που αν και το πόρισμα της στο τέλος ήταν υπέρ μου, με βασάνισε πάρα πολύ. Με ειρωνευόταν… σε κοιτάνε όλοι επιφυλακτικά. Κατανοώ ότι είναι ο ρόλος τους αλλά σκεφτείτε πως ένιωσα με ερωτήσεις και στάση ειρωνείας. Σε αντιμετωπίζουν… σαν να τους λες ψέματα κι όχι το πρόβλημα σου.
Μετά ήρθε το πρώτο δικαστήριο για τα πλημμελήματα. Εκεί ήταν μια φυσιολογική εμπειρία από άποψη έδρας γιατί κατά τα άλλα είναι αδιανόητο να σε ανακρίνει ο θύτης. Η πρόεδρος προσπάθησε να με προστατεύσει. Για παράδειγμα, όταν έκανε επιθέσεις ο κατηγορούμενος μου έλεγε: εμένα να κοιτάς.
Αλλά ήταν πολύ δύσκολο το εφετείο. Είχαμε απαράδεκτη αντιμετώπιση από την έδρα κι εγώ και η οικογένεια μου. Ένιωθα εντελώς εκτεθειμένη. Με αντιμετώπισαν σαν να έχω πάει εκεί να πω ψέματα. Ενώ τον κατηγορούμενο τον είχαν στα όπα όπα. Του μιλούσαν με το όνομα του, δεν έκατσε ποτέ στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Με επιθέσεις προσωπικές από την πρόεδρο και σε μένα και στον πατέρα μου.
Για παράδειγμα ο κατηγορούμενος είπε ένα αδιανόητο ψέμα, ότι ο πατέρας μου με κακοποιούσε σεξουαλικά και με χτυπούσε. Είχαμε επίθεση της προέδρου όχι στον κατηγορούμενο αλλά στον πατέρα μου. Ο πατέρας μου έπαθε μικρό εγκεφαλικό εκείνη την ημέρα. Λιποθύμησε»
«Γιατί πρέπει να έχει το δικαίωμα ο κακοποιητής μου να με ρωτάει αν είχα οργασμό από θέση εξουσίας;»
«Στο εφετείο μια μέρα, δεν άντεξα την ώρα της κατάθεσης. Έβαλα τα κλάματα, κατέρρευσα και διακόψαμε. Ήταν επειδή με είχε πλησιάσει πολύ κοντά μου ο κατηγορούμενος. Δεν ήταν οι ερωτήσεις. Όταν λες την αλήθεια δεν φοβάσαι κάτι. Αλλά το να γίνονται αυτές οι ερωτήσεις από τον άνθρωπο που σε έχει κακοποιήσει και μάλιστα με αυτό το ύφος, είναι επώδυνο. Ακόμα και να με ρωτούσε τι κάνεις…. Όχι ερωτήσεις του τύπου “είχες οργασμό μαζί μου” που με έχει ρωτήσει.
Ή όταν έδειχνε φωτογραφίες μου στο ακροατήριο, όταν ερχόταν σε μένα κι έδειχνε φωτογραφίες για να δείξει ότι υπάρχει συναίνεση. Πως συναίνεσα στα 14; Λέει ότι είχαμε σχέση εγώ 14 αυτός 56! Στις συνθήκες που σας περιέγραψα. Ότι ήμουν μια Λολίτα που τον αποπλάνησε. Η θεία δεν έχει καταθέσει ακόμα γιατί το κακούργημα για την ασέλγεια τώρα ξεκίνησε. Ως τώρα οι καταθέσεις της στην ανάκριση που την οδήγησαν και σε προφυλάκιση, ήταν ισχυρισμοί ότι της πήρα τον άνδρα. Κι αυτός προφυλακίστηκε για λίγο και βγήκε.
Επανέρχομαι στη θεία, γιατί αν δεν ήταν αυτή θα είχα μιλήσει νωρίτερα. Της είχα υποσχεθεί ότι δεν θα έλεγα τίποτα στους γονείς μου κι ήταν σαν άτυπη συμφωνία να με προστατεύσει από αυτόν. Δεν το έκανε και δεν μπορούσα πια να τη δικαιολογώ. Εκείνος με πίεζε συνέχεια και πήγα στο σπίτι της και της είπα ότι μου ασκεί μεγάλη πίεση ο κατηγορούμενος. Δεν ενδιαφέρθηκε ούτε να το λύσουμε ούτε να με προστατεύσει. Μετά από αυτή τη συζήτηση είχαμε ένα ακόμα σκηνικό κακοποίησης.
Τον φώναξε σπίτι για να το λύσουν. Αντί να συμφωνήσουν πως δεν πρέπει να μου το κάνουν αυτό πια, με πέταξε αυτός στο κρεβάτι, αλλά κατάφερα κι έφυγα. Επειδή δεν υπήρξε επαφή κάτω από το εσώρουχο μου, ήταν πλημμέλημα. Καταδικάστηκε αλλά για πλημμέλημα. Επειδή εγώ το βίωσα τραυματικά πολύ εκείνο το επεισόδιο, δεν το πίστευα ότι για το δικαστήριο είναι πλημμέλημα. Έφυγα για να γλιτώσω».
Η κακοποίηση είναι ανεξέλεγκτη. Κανένα θύμα δεν προστατεύεται στη χώρα. Ούτε τα ανήλικα ούτε τα ενήλικα
«Ο φόβος και το άγχος υπάρχει πάντα. Το προηγούμενο βράδυ της δίκης, αισθάνομαι έτοιμη, αλλά την ώρα που πάω να καταθέσω, θέλω να λιποθυμήσω. Αλλά το παλεύω. Δεν το ξεπερνάς το τραύμα αλλά μαθαίνεις να το διαχειρίζεσαι. Μπορώ να στέκομαι δυνατή και να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου. Λέω από τη μία ότι θα έπρεπε να έχει εκδικαστεί όσο ήμουν ανήλικη και να είχαμε ξεμπερδέψει. Αλλά από την άλλη δεν ξέρω αν στα 16 θα άντεχα όλα αυτά που περνάω σήμερα».
Τη ρωτάω τι θα ήθελε να απευθύνει προς την ελληνική δικαιοσύνη:
«Ότι τα ανήλικα σε αυτή τη χώρα δεν προστατεύονται. Όχι μόνο τα ανήλικα, όλα τα θύματα. Η κακοποίηση είναι ανεξέλεγκτη. Το νομικό και το δικαστικό σύστημα λειτουργεί τυπικά. Δεν υπάρχει ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος. Υπάρχει πάντα το τεκμήριο αθωότητας, αλλά ο κατηγορούμενος πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κατηγορούμενος. Δεν μπορώ τόσα χρόνια να συλλάβω πως είναι δυνατόν ο κακοποιητής μου να είναι ο άνθρωπος που με εξετάζει. Σε όποιον το λέω δεν μπορεί να το πιστέψει. Ζητάμε κι εγώ και τα άλλα κορίτσια να καθίσει επιτέλους στα έδρανα του κατηγορούμενου και όχι του συνηγόρου».