Δεν ξέρω πώς μου ‘ρθε ν’ αναπολήσω τις πρώτες μέρες της ελπίδας, του ονείρου, του αγώνα.
– Θυμάμαι τους δύο πρώτους – πρώτους κεκράχτες της Αλλαγής το 1974, το ντουέτο Μανόλης Νικολακάκης και Μανόλης Λυμπεράκης.
Οι δύο αγνοί αγωνιστές είχαν κατάστημα ηλεκτρονικών στην αρχή του Κουμ Καπί, απέναντι από το θέατρο της Ανατολικής Τάφρου. Φίλοι, συνεταίροι και συναγωνιστές.
Έβαζαν στο αυτοκίνητό τους ένα μεγάφωνο και καλούσαν τον κόσμο σε συμμετοχή στον αγώνα.
Να ‘στε καλά, εκεί που είστε Μανώληδες
– Θυμάμαι τους πιο προβεβλημένους πρώτους γιατρούς που πλαισίωσαν το ΠΑΣΟΚ στα Χανιά.
Τον διακεκριμένο μαιευτήρα Σοφοκλή Τσεπέτη και τον πασίγνωστο τότε ορθοπεδικό Μιχάλη Σταματάκη.
Εκτός από ξεχωριστές προσωπικότητες της επιστήμης ήταν ξεχωριστοί άνθρωποι, συνεπείς αγωνιστές και καλοί φίλοι μου.
Και οι δύο προσέφεραν πολλά στο πρώτο ξεκίνημα του ΠΑΣΟΚ στα Χανιά και πάντα έμειναν πιστοί στις ιδέες τους ως το τέλος.
Τα ονόματά τους έδωσαν ξεχωριστή βαρύτητα στο αρχικό περπάτημα του Κινήματος της Αλλαγής στα Χανιά
Θυμάμαι και τι δεν θυμάμαι και αισθάνομαι ευτυχής που έζησα μαζί με πολλούς άλλους Χανιώτες εκείνες τις μέρες.
Θα επανέλθω. Οι θύμησες είναι πολλές…
Νίκος Αγγελάκης
