Σε «αιμορροϊκό σοκ από τραύμα στο δεξιό επικάρπιο», όπως μνημονεύεται στην ιατροδικαστική έκθεση, αποδίδεται ο θάνατος του 20χρονου σπουδαστή της Γαλακτοκομικής Σχολής Βαγγέλη Γιακουμάκη ο οποίος είχε εξαφανισθεί στις 6 Φεβρουαρίου 2015 και βρέθηκε το πρωί της Κυριακής νεκρός σε απόσταση μόλις 800 μέτρων από τη σχολή όπου φοιτούσε και σε περιοχή όπου υπήρχαν πολλές αγροτικές μονάδες και κατοικίες.
Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. μιλούν για ευρήματα που οδηγούν σε σαφείς ενδείξεις περί αυτοκτονίας του νεαρού σπουδαστή την ημέρα της εξαφάνισής του, με μαχαίρι που είχε πάρει από το ντουλάπι του, και δεν υπήρχαν αναφορές γι’ αυτήν την κίνηση του. Όπως προέκυψε από την έρευνα, στην οποία συμμετείχαν παράλληλα και οι ιδιωτικοί ερευνητές Γιώργος Τσούκαλης και Φώντας Βρόσγας, στην κατοχή του δεν βρέθηκε κανένα σημείωμα που να εξηγεί το απονενοημένο διάβημα, ενώ δεν υπήρχε και κανένα άλλο εύρημα στη νεκροτομή το οποίο να δείχνει άλλη κάκωση ή τραύμα αλλά και την εμπλοκή κάποιου άλλου προσώπου.
Τι έγινε εκείνη τη μέρα
Ο νεαρός, όπως προκύπτει τώρα, έφυγε από τη Γαλακτοκομική Σχολή και κινήθηκε επί της οδού Εθνικής Αντιστάσεως – ένα τμήμα της κίνησής του το κατέγραψε κάμερα πρατηρίου βενζίνης. Ύστερα από περίπου 500 μέτρα έστριψε δεξιά στην οδό Μαβίλη με κατεύθυνση προς τη λίμνη Παμβώτιδα. Αφού πέρασε κατοικίες και αγροτικές μονάδες –όπου κανείς δεν αντελήφθη τις κινήσεις του– πήγε στη μέση ενός χωραφιού και φέρεται να έκοψε τις φλέβες του με το μαχαίρι που κρατούσε στο αριστερό χέρι του. Το μαχαίρι βρέθηκε σε απόσταση 1,5 μέτρου μακριά από την αριστερή πλευρα του σώματός του. Σε εκείνο περίπου το σημείο κατέρρευσε και άφησε την τελευταία πνοή του.
Παρ’ ότι όμως είχαν περάσει από εκεί επανειλημμένως αστυνομικοί, δεν εντόπισαν τη σορό του, κάτι που το απέδιδαν «στα νερά που λίμναζαν από τις καταρρακτώδεις βροχές». Όπως λένε στελέχη της ΕΛ.ΑΣ., «ο άτυχος σπουδαστής ακολούθησε το δρομολόγιο που μας έδειχναν από την αρχή τα στοιχεία. Ο εντοπισμός του θα μπορούσε να ήταν μία απλή διαδικασία. Τώρα γίνεται ενδελεχής έλεγχος στο σημείο όπου βρέθηκε ο 20χρονος και αναζητούνται μαρτυρίες από περιοίκους».
Γιατί έφτασε ως εκεί;
Όσον αφορά τα αίτια και τον καταλογισμό ευθυνών για την αυτοχειρία του φοιτητή, αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. επεσήμαιναν: «Από την πολλαπλή έρευνα που έχει προηγηθεί για τον εντοπισμό του φοιτητή έχουν συγκεντρωθεί δεκάδες καταθέσεις, εργαστηριακές εξετάσεις, κλήσεις τηλεφώνων που μπορεί να αξιοποιηθούν. Είναι προφανές από το πόρισμα της υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης ότι υπάρχει ζήτημα βιαιοτήτων και καψωνιών τους προηγούμενους μήνες από ομάδα πέντε-έξι κρητικών συμφοιτητών του 20χρονου ο οποίος περιγραφόταν σαν ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο και λιγομίλητο παιδί.
»Έχουν ερευνηθεί επίσης καταθέσεις και αναφορές από το οικογενειακό περιβάλλον του νεαρού σπουδαστή και έχει εξετασθεί αν υπήρχαν επιπλέον πιέσεις από κάποιους οικείους του στην Κρήτη για θέματα βαθμολογίας ή για κάποιο άλλο ζήτημα που τον απασχολούσε. Ερευνούμε τι ακριβώς συνέβη το τελευταίο 48ωρο και ποια ήταν αυτή η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και ώθησε τον 20χρονο στην απόφαση να αυτοκτονήσει, χωρίς μάλιστα να αφήσει οτιδήποτε που να εξηγεί την πράξη του και να αποδίδει οποιαδήποτε ευθύνη. Σε αυτό δεν υπάρχει μέχρι σήμερα σαφής απάντηση και ίσως να μην υπάρξει ποτέ…»
Νομικοί: Δύσκολα ηθική αυτουργία για bullying
Ωστόσο νομικοί με τους οποίους ήρθε σε επικοινωνία «Το Βήμα» το βράδυ της Κυριακής επισημαίνουν ότι «από τη δικογραφία προσδιορίζεται ζήτημα σειράς αδικημάτων για σωματικές βλάβες και κακοποίηση, για πρόκληση ψυχικής οδύνης και άλλα εναντίον των κρητικών φοιτητών. Γι’ αυτό αναμένεται να δημιουργηθεί νέος δικαστικός φάκελος. Όμως με τα μέχρι στιγμής στοιχεία αλλά και τα δεδομένα της ελληνικής νομοθεσίας, δεν μπορούν να στοιχειοθετηθούν, όπως πιστεύουν πολλοί, κατηγορίες σε κάποια πρόσωπα για ώθηση σε αυτοχειρία.
»Έχουν υπάρξει δεκάδες αυτοκτονίες από θύματα τοκογλυφίας τα οποία απέδωσαν ευθύνες σε συγκεκριμένα άτομα με σημειώματα που είχαν αφήσει. Συν τοις άλλοις έχουν καταγραφεί δεκάδες αυτοκτονίες σε στρατόπεδα όπου οι αυτόχειρες μιλούσαν για καψώνια. Επιπλέον και προσφάτως υπήρχαν αναφορές για ευθύνες πολιτικών σε απονενοημένα διαβήματα θυμάτων της κρίσης.
» Όμως παρ’ ότι γίνεται συχνά λόγος για ηθικούς αυτουργούς σε αυτοκτονίες, αυτό δεν τεκμηριώνεται νομικά. Δεν μπορεί να προκύψει ότι αυτός που πίεζε κάποιον επεδίωκε να τον αναγκάσει να προχωρήσει σε πράξη αυτοχειρίας. Η μόνη τέτοια περίπτωση προσδιορισμού ηθικής αυτουργίας σε αυτοκτονία θα ήταν κάποιος να ζητούσε και να επέβαλε στον άλλο να βάλει τέλος στη ζωή του.
»Νομικοί υπενθύμιζαν την περίπτωση του Αδόλφου Χίτλερ ο οποίος επέβαλε στον στρατηγό Ρόμελ και άλλους συνεργάτες του να αυτοκτονήσουν προκειμένου να μην τους διαπομπεύσει για απόπειρα δολοφονίας εναντίον του. Όμως τέτοια ιδιάζουσα υπόθεση παραίνεσης σε αυτοχειρία δεν έχει αναδειχθεί στη χώρα μας και ασφαλώς δεν μπορεί να συσχετισθεί –τουλάχιστον με τα μέχρι στιγμής δεδομένα– με τον θάνατο του Βαγγέλη Γιακουμάκη».
