Του Γ. Γ.
«Η Εκκλησία έπαιρνε μάλιστα από κάθε χριστιανό ραγιά ειδικό φόρο, που λεγόταν ρόγα ή ζητεία. Πολλές φορές με ασπλαχνία Σάϋλωκ έκανε κατάσχεση στο αλέτρι ή τα άλλα γεωργικά εργαλεία του αγρότη, αν τύχαινε και δεν πλήρωνε τον παραπάνω φόρο».
Και συμπεραίνει: «Μ΄ όλον τον αγώνα και τον τυραγνισμό του [ο μικροαγρότης] τίποτε δεν του απόμεινε, επειδή ερχόταν ο φορατζής, ο δεσπότης, ο κοτζάμπασης κι ο τσορμπατζής και του το έπαιρναν.
Δεν ήταν τόσο ο Τούρκος αγάς που ερχόταν σε επαφή με τον αγρότη, ούτε ο σούμπασης, ήταν ο χριστιανός προύχοντας και ο δεσπότης που, με το να είναι με την τουρκικήν εξουσίαν, με χίλιους δυο τρόπους έγδυναν τον ραγιά γεωργό και δουλευτή».
Γιάννης Κορδάτος – «Η Κοινωνική Σημασία της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821».
Μια χαρά τα είπε ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης άσχετα αν η ρητορική ερώτηση που έθεσε «με ποιο μέρος ήταν η Εκκλησία και που ήταν στη Χούντα και στην Κατοχή;» -και επί τουρκοκρατίας θα μπορούσαμε να προσθέσουμε εμείς-, δημιούργησε την σπασμωδική απάντηση του αρχιρασοφόρου Ιερώνυμου.
Εστειλε λέει, ο αρχιεπίσκοπος, στον πρόεδρο της βουλής, μια έκδοση της Εκκλησίας της Ελλάδος που φέρει τον τίτλο «Μνήμες και μαρτυρίες από το ’40 και την κατοχή» και στην οποία περιέχονται «συγκλονιστικά στοιχεία για την Αντίσταση της Εκκλησίας μας την περίοδο της Κατοχής της πατρίδος μας και την προσφορά Αυτής προς το Εθνος και τον Λαό μας».
Χωρίς να έχουμε διαβάσει το πόνημα που κυκλοφόρησε η ιεραρχία του παπαδαριού βάσιμα μπορεί να υποθέσουμε ότι η λαθροχειρία που θα επιχειρείτε θα συνίσταται στο ότι θα έχουν απομονώσει κάποιες περιπτώσεις κάποιων κληρικών που συμμετείχαν στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα κύρια μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ και θα καταλήγει στο συμπέρασμα περί «Αντίστασης της Εκκλησίας» στην κατοχή. Και τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν αρκετές. Από τον θρυλικό «παπα-Ανυπόμονο» του Αρη Βελουχιώτη, τον αξέχαστο Λευκαδίτη κομμουνιστή παπα-Στάθη Κτενά μέχρι τον Γιώργο Κιλίφη μαχητή του ΕΛΑΣ που μετά τον εμφύλιο χειροτονήθηκε καλόγερος μετονομαζόμενος σε Τιμόθεο, για να βρεθεί για πολλά χρόνια Αρχιμανδρίτης στο μοναστήρι της Πεντέλης.
Είναι όμως ξεκάθαρο ότι ο Ν. Φίλης μιλούσε για την στάση που κράτησε η ηγεσία της «επικρατούσης θρησκείας». Αυτή που έβγαζε εγκυκλίους προς τους τοπικούς δεσποτάδες και παπάδες να «ευλογούν» και να συμπαραστέκονται στα δοσιλογικά «Τάγματα Ασφάλειας» -σύντομα θα δημοσιεύσουμε σχετικά αποσπάσματα από μια έκδοση της ΚΟΑ του ΚΚΕ το 1944- την θρησκευτική ηγεσία που με την παρότρυνση της δημιουργούνται τα αντικομμουνιστικά τάγματα θανάτου που έκαναν οι ρασοφόροι στον εμφύλιο πόλεμο.
Αλήθεια, η έκδοση της «Εκκλησίας της Ελλάδος» θα περιλαμβάνει τα συγχαρητήρια που έστελναν με επιστολές τους, οι καλόγεροι της «Ιεράς» Επιστασίας του «Αγίου» Όρους στον Χίτλερ όταν αυτός αιματοκυλούσε την ανθρωπότητα στο Β’ Π.Π; Τις φωτογραφίες του εγκληματία Γερμανού ηγέτη που τις είχαν μαζί με τα εικονίσματα;
Με την ευκαιρία να βάλω μια ανάρτηση που είχα γράψει στο μπλοκ μας το 2008
Οσοι αγωνιστές μετά τον εμφύλιο πόλεμο βρέθηκαν εξόριστοι στο κολαστήριο της Μακρονήσου, σίγουρα θα θυμούνται έναν πολύ σκληρό βασανιστή.
Αυτός δεν φορούσε άρβυλα και στολή αλλά καλυμμαύχι και ράσα. Ηταν τότε καλόγερος.
Αργότερα, λόγω των ιδιαίτερων «χριστιανικών προσόντων» του, έγινε δεσπότης Πρέβεζας.
Συνήθιζε, που λέτε, ο τράγος, κάθε φορά που μεθούσε να βασανίζει μαζί με τους άλλους ασφαλίτες τους κρατουμένους.
Μια μέρα ένας εξόριστος αιμόφυρτος από τα χτυπήματα του «αγιασμένου» βούρδουλα τόλμησε να ρωτήσει:
– «Γιατί παπά μου με χτυπάς; Τι σου έκανα»;
Ο τράγος είχε έτοιμη την απάντηση του: – «γιατί είσαι κομμουνιστής, ρε, και δεν πιστεύεις στον θεό».
– «Α ρε παπά και να υπήρχε θεός τι θα τραβούσαν κάτι καθάρματα σαν εσένα!!!»,του ήρθε πληρωμένη η απάντηση απ τον σύντροφο.
