Γράφει ο Ιωάννης Κουρουτάκης
Σε μια πόλη της Γερμανίας, κατεστραμμένη από τις βόμβες, άρχισε στις 20 Νοεμβρίου 1945 η συγκλονιστικότερη δίκη της Ιστορίας.
Σ’ αυτή την δίκη οι Σύμμαχοι (νικητές), δεν εκδικήθηκαν τους ηττημένους (Ναζιστές), αλλά τους επέβαλαν μια παραδειγματική τιμωρία για τα εγκλήματα που έκανα, εν ονόματι της ανθρωπότητας.
Πριν, συγκεκριμένα τον Οκτώβριο του 1942 στο Λονδίνο, συγκροτήθηκε μια διασυμμαχική επιτροπή από αντιπροσώπους 17 κυβερνήσεων που είχαν ταχτεί εναντίον του Ναζιστικού Ράιχ και μέσω του Ραδιοφωνικού σταθμού του Λονδίνου με επανειλημμένες εκπομπές ανήγγειλε:
«Οι εγκληματίες πολέμου θα υποχρεωθούν να δώσουν λόγο για τις πράξεις τους».
Αυτή λοιπόν η διασυμμαχική επιτροπή άρχισε να συγκεντρώνει στοιχεία, αποδείξεις και μαρτυρίες των φρικαλεοτήτων που διέπρατταν οι Ναζί στα διάφορα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και στις κατεχόμενες χώρες.
Την 1η Νοεμβρίου του 1943 οι Ρούζβελτ, Τσώρτσιλ και Στάλιν υπέγραψαν μια δήλωση, με την οποίαν αναλάμβαναν την ευθύνη να τιμωρήσουν τους υπευθύνους των εγκλημάτων που αφορούν πολλές χώρες. Συμφώνησαν δε η δίκη να γίνει στο δικαστικό μέγαρο της Νυρεμβέργης που είχε παραμείνει ανέπαφο από τους βομβαρδισμούς.
Οι κατηγορούμενοι ήσαν είκοσι δύο:
Με επικεφαλής τον Ράιχ Χέρμαν Γκαίρινγκ (Αρχηγός της Λουφτ –Βάφε), τον Υπουργό Εξωτερικών Ιωακείμ φον Ρίμπεντροπ, τον Στρατάρχη Βίλχελμ Κάιτελ, τον αρχηγό της Κεντρικής Υπηρεσίας Ασφαλείας Έρνστ Καλτεμπρούνερ και άλλα τρανταχτά ονόματα του Ναζιστικού Τρίτου Ράιχ.
Έλειπαν βέβαια δύο τρανταχτά ονόματα από τον κατάλογο των κατηγορουμένων. Ο Αρχηγός του Γ’ Ράιχ Αδόλφος Χίτλερ καθώς και ο αρχηγός Προπαγάνδας ο πολύς Γκαίμπελς. Είχαν προτιμήσει να αυτοκτονήσουν στην Καγκελαρία του Χίτλερ λίγο πριν μπουν οι κόκκινοι του Στρατάρχη Ζούκωφ και τους συλλάβουν. Είχαν προτιμήσει να αυτοκτονήσουν παρά να υποστούν τον εξευτελισμό μια δίκης. Και ο αρχηγός των περιβόητων Ες-Ες Χάινριχ Χίμλερ συνελήφθη ενώ προσπαθούσε να διαφύγει ντυμένος με αγγλική στολή. Πρόλαβε όμως κι αυτός να αυτοκτονήσει.
Οι κατηγορούμενοι για εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας ύστερα από πολλές περιπέτειες, διότι ο Σοβιετικοί δεν ήθελαν να γίνει δίκη αλλά να τυφεκιστούν αμέσως (δεν χρειάζεται επιείκεια κραύγαζε ο Στάλιν) , τελικά ξεπεράστηκαν τα όποια εμπόδια, και φυλακίστηκαν σε ειδικά ετοιμασμένα γι’ αυτούς κελιά στις φυλακές που αποτελούσαν παράρτημα του Δικαστικού Μεγάρου που θα γινόταν η Δίκη της Νυρεμβέργης, η Δίκη του Αιώνος. Ένα μεγάλο τζαμωτό άνοιγμα στην πόρτα του κάθε κελιού επέτρεπε στους φρουρούς να παρακολουθούν όλα όσα συνέβαιναν μέσα στα κελιά.
Η δίκη άρχισε στις 10:03 το πρωί της 20ης Νοεμβρίου 1945. Ο αρχιδικαστής και πρόεδρος του Δικαστηρίου Τζέφρει Λώρενς κάλεσε έναν – έναν τους κατηγορουμένους να απαντήσουν στο μικρόφωνο κατά πόσον θεωρούσαν τον εαυτό τους ένοχο ή όχι. Άπαντες αρνήθηκαν της ενοχή τους. Όλοι τους υποστήριξαν ότι ήσαν αθώοι.
Η Δίκη της Νυρεμβέργης κράτησε 284 ημέρες. Τα πρακτικά των συνεδριάσεων κάλυψαν 16 χιλιάδες σελίδες. Οι κατήγοροι υπέβαλαν 1630 αποδεικτικά στοιχεία, και υπεβλήθηκαν 300 χιλιάδες ένορκοι βεβαιώσεις από άτομα σε διάφορα σημεία της Ευρώπης.
Το κατηγορητήριο ήταν αμείλικτο.
Όταν προβλήθηκε στην αίθουσα του δικαστηρίου η ταινία των φρικαλεοτήτων που διεπράχθησαν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως από τους Ναζί οι παριστάμενοι στην αίθουσα (Δικαστές – Δημοσιογράφοι – Δικηγόροι) πάγωσαν από αποτροπιασμό. Ιδίως όταν κάποιος παρουσίασε πλάκες σαπούνι καμωμένες από ανθρώπινο λίπος και γάντια καμωμένα από ανθρώπινο δέρμα, οι Δικαστές χλόμιασαν και αναγκάστηκαν να διακόψουν για λίγο τη δίκη. Επίσης αναφέρθηκαν και αποδείχτηκαν τα βασανιστήρια των Ες-Ες. Οι πολιτικές δολοφονίες. Η απάνθρωπη μεταχείριση των πολιτικών εκείνων που αρνήθηκαν να υποκύψουν και να συμπορευτούν με τον Ναζισμό.
Η εξόντωση των Εβραίων, τα πογκρόμ εναντίον ολόκληρων πληθυσμών κ.λ.π.
Το Σεπτέμβριο του 1945 οι τέσσερεις κυριότεροι κατήγοροι ζήτησαν την ποινή του θανάτου για όλους τους κατηγορουμένους.
Τελικά το Διεθνές Δικαστήριο επέβαλε τον θάνατο δι’ απαγχονισμού σε έντεκα κατηγορούμενους. Αυτοί ήσαν:
1) Γκαίρινγκ (πρόλαβε και ήπιε υδροκυάνιο και γλύτωσε την αγχόνη)
2) Ρίμπεντροπ
3) Κάιτε.
4) Καλτενμπρούνερ
5) Ροζενμπεργκ
6) Φρανκ
7) Φρικ
8) Στράιχερ
9) Ζάουκελ
10) Γιόλντ Ίνκβαρτ.
Οι Σάχτυ, Φρίετσε, φον Πάπεν παρά τις διαμαρτυρίες των Ρώσων αθωώθηκαν. Οι Ρέντερ και ο Φούνκ καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη, ενώ ο Σπέερ και ο Σίραχ καταδικάστηκαν σε εικοσαετή φυλάκιση. Ο Νώυρατσε 15ετή και ο αρχιναύαρχος Νταίνιτς σε 10ετή.
Στη συνέχεια τα πτώματα των 10 απαγχονισθέντων και του Γκαίρινγκ που αυτοκτόνησε φορτώθηκαν σε στρατιωτικά φορτηγά μεταφέρθηκαν σε μυστική τοποθεσία και αποτεφρώθηκαν. Οι στάχτες των Ναζί εγκληματιών πολέμου που βύθισαν στο πένθος εκατομμύρια οικογένειες, σκορπίστηκαν στα νερά του ποταμού Ίζαρ.