Γράφει ο Ιωάννης Κουρουτάκης
22 Νοεμβρίου 1963, ώρα 11: 40 π.μ. και το προεδρικό αεροπλάνο «Air Force One» που μεταφέρει τον τριακοστό πέμπτο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Τζον Φιτζέραλντ Κένεντυ και την σύζυγό του Ζακλίν προσγειώνεται στην πίστα του Αεροδρομίου στο Ντάλλας του Τέξας. Η ημέρα είναι ζεστή, ηλιόλουστη , και το προεδρικό ζευγάρι επιβιβάζεται στη λιμουζίνα που τους περιμένει για την προγραμματισμένη παρέλαση μέσα από την πόλη.
Στις 19 Νοεμβρίου, τρεις ημέρες πριν από την παρέλαση οι δύο τοπικές εφημερίδες η «Ντάλλας Χέραλντ» και η «Μόργκαν Νιούς» γνωστοποίησαν τη διαδρομή , εικονογραφώντας την με λεπτομερειακούς χάρτες. Ο πρόεδρος κάθεται στο πίσω κάθισμα της λιμουζίνας, έχοντας αριστερά του την σύζυγό του Ζακλίν. Μπροστά τους, στα πτυσσόμενα καθίσματα, τακτοποιούνται ο δημοκρατικός κυβερνήτης του Τέξας Τζον Κόνναλλυ έχοντας στ’ αριστερά του την γυναίκα του. Ακολουθεί το αμάξι του αντιπροέδρου , με επιβάτες τον Λίντον Τζόνσον, την γυναίκα του και τον γερουσιαστή Ράλφ Γιάρμπορω.
Η πομπή ως είναι φυσικό πλαισιώνεται από άνδρες της μυστικής υπηρεσίας και από μοτοσικλετιστές της Αστυνομίας. Ο Κένεντυ σταματά δυό φορές την πορεία των αυτοκινήτων για να χαιρετήσει από κοντά το ενθουσιασμένο πλήθος. Όταν η πομπή φτάνει στο Μαίην Στρήτ που είναι η κύρια αρτηρία της πόλεως το καλωσόρισμα παίρνει τη μορφή θριάμβου, και η κυρία Κόνναλλυ στρέφεται προς τον πρόεδρο και του λέει.
«Κύριε πρόεδρε, δεν μπορείτε να πείτε ότι το Ντάλλας δε σας αγαπά». Όλα πάνε καλά και ωραία. Το πλήθος συνεχώς επευφημεί όμως οι άνδρες που είναι επιφορτισμένοι με την προστασία του προέδρου ανησυχούν. Ανησυχούν πολύ γιατί στο Ντάλλας δρουν εξτρεμιστικά, επικίνδυνα άτομα που μισούν κάθε τι προοδευτικό. Μισούν τον πρόεδρο και τον κατηγορούν για προδοσία. Δεν διστάζουν να κυκλοφορήσουν προκηρύξεις με πένθιμο πλαίσιο και να απειλούν για τη ζωή του. Το αυτοκίνητο του προέδρου προχωρεί με ταχύτητα 17 χιλιόμετρα την ώρα και φτάνει στην πρόσοψη του Τέξας Σκούλ Μπούκ Ντιποζίτορυ όπου στεγάζονται γραφεία εκδοτικών οίκων και αποθήκη σχολ. Βιβλίων και όπου στα αριστερά απλώνεται μια εκτεταμένη περιοχή πάρκων. Όταν τη στιγμή αυτή ακούγεται μια σειρά πυροβολισμών από την κορυφή της σχολικής αποθήκης. Μια σφαίρα βρίσκει τον πρόεδρο, λίγο δεξιά από την σπονδυλική στήλη και βγήκε από το λαιμό, κάτω από τον κόμπο της γραβάτας. Μια άλλη σφαίρα τρυπάει το δεξιό άκρο της πλάτης κάτω από τη μασχάλη του κυβερνήτη Κόνναλλυ, διαπερνάει τον θώρακα, βγαίνει από την δεξιά θηλή και τον τραμυατίζει στον καρπό του δεξιού χεριού. Μια Τρίτη σφαίρα χτυπάει τον Κέννεντυ (η μοιραία σφαίρα), στο πίσω μέρος του κρανίου και του καταστρέφει τον εγκέφαλο. Ο πρόεδρος κεραυνοβοείσται γέρνει προς τα αριστερά και σωριάζεται στα γόνατα της Ζακλίν. Ο Σωφέρ της λιμουζίνας αμέσως πατά το πεντάλ και τρέχει προς το πλησιέστερο νοσοκομείο ενώ οι αστυνομικοί κάνουν ένα κλοιό (αργά πια) γύρω από τον πεσμένο και μόλις αναπνέοντα πρόεδρο. Ο πρόεδρος πλέοντας στο αίμα του μεταφέρεται εσπευσμένα στο Πάρκλαντ Μεμόριαλ Χόσπιταλ όπου μια 12κάδα γιατρών προσπαθεί να τον σώσει. Μάταια όμως σε λίγο ο πρόεδρος Κέννεντυ είναι νεκρός.
Ερωτήματα πολλά.
1ον: Από ποια κατεύθυνση ήλθαν οι σφαίρες. Οι μαρτυρίες πολλές αλληλοσυγκρουόμενες πλήρης σύγχυσης. Οι αυτόπτες μάρτυρες δεν μπορούν να που με βεβαιότητα. Πολλοί ισχυρίζονται και παίρνουν όρκο πως οι πυροβολισμοί ήλθαν από την αποθήκη σχολικών βιβλίων. Άλλοι όμως λένε πως οι σφαίρες ήλθαν από δεξιά και πίσω δηλαδή από τη εκτεταμένη περιοχή των ανοικτών χώρων.
Ο μάρτυς Χόουαρντ Μπρέναν υποστηρίζει πως είδε έναν λεπτό άνθρωπο με καραμπίνα να ρίχνει δυό φορές από την αποθήκη των σχολικών βιβλίων που βρίσκεται στον έκτο όροφο της πολυκατοικίας (και η αστυνομία στηρίζεται εξ ολοκλήρου σ’ αυτόν) ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι αρκετοί πυροβολισμοί ήλθαν και από άλλα σημεία. Στην εξέταση που έκαναν ειδικοί εμπειρογνώμονες στην λιμουζίνα του προέδρου βρέθηκαν έξι – επτά θραύσματα από σφαίρες.
Τελικά μετά από περιπετειώδη καταδίωξη η αστυνομία συλλαμβάνει έναν ύποπτο που εργάζεται στην πολυκατοικία που ρίχτηκαν οι σφαίρες. Το όνομά του είναι Λη Χάρβεν Όσβαλντ. Όλα οδηγούν ότι αυτός είναι ο δολοφόνος του προέδρου. Οι αστυνομικοί τον έπιασαν μέσα σε ένα κινηματογράφου που πήγε να κρυφτεί. Ερευνάται η ζωή του. Διαπιστώνεται ότι πάσχει από ισχυρές διαταραχές. Σε μικρότερη ηλικία νοσηλεύτηκε στο ψυχιατρείο με τάσεις παθητικό – επιθετικές. Στα δεκαεφτά του χρόνια στρέφεται προς τον Μαρξισμό και γράφεται στο Σοσιαλιστικό κόμμα της Αμερικής. Είναι όμως αυτός ο δολοφόνος. Αν ο Όσβαλντ είναι αυτός που από το ύψος του έκτου ορόφου εσκόπευσε και πέτυχε τον πρόεδρο στο κεφάλι, θα πρέπει να είναι άριστος σκοπευτής όμως όταν υπηρετούσε στους πεζοναύτες ήταν μέτριος στην σκοποβολή. Ο Όσβαλντ αρνείται κάθε κατηγορία ειρωνεύεται τους αστυνομικούς και τους λέει ότι να ψάξουν αλλού για να βρουν τον πραγματικό δολοφόνο. Ανακρίνεται κάπου δώδεκα ώρες, αλλά συμβαίνει κάτι απίστευτο. Δεν κρατούνται πρακτικά. Υποστηρίχτηκε ότι η αστυνομία του Ντάλλας έχει κάθε συμφέρον να κρυφτεί η αλήθεια. Ο τρόπος που ανακρίνεται ο Όσβαλντ έχει κάτι το θεατρικό. Όλα τα μέσα ενημερώσεως παρακολουθούν ελεύθερα την ανάκριση. Τίποτα δεν μένει κρυφό. Όλα στην φόρα και φτάνουμε στο μάξιμουμ της βλακείας. Ο Αρχηγός της αστυνομίας υποχωρεί στην απαίτηση των δημοσιογράφων να γίνει συνέντευξη Τύπου του κρατουμένου, μπροστά στις κάμερες της τηλεοράσεως. Δημοσιογράφοι απ’ όλη τη χώρα μαζί με αστυνομικούς και ανεξέλεγκτους περίεργους βομβαρδίζουν με αλλεπάλληλες ερωτήσεις τον Όσβαλντ που δίνει την συνέντευξη της ζωής του. Όταν αργότερα ο Όσβαλντ μεταφέρεται στην φυλακή ανάμεσα από το πλήθος που παρακολουθεί πετάγεται ο Τζακ Ρούμπυ ιδιοκτήτης του νάιτ κλάμπ «Καρουσέλ» και μπροστά στα έκπληκτα μάτια δεκάδων ατόμων βγάζει το πιστόλι του και του ρίχνει μια σφαίρα εξ’ επαφής στην κοιλιά. Σε λίγο ο Όσβαλντ ξεψυχά στο νοσοκομείο. Όταν τον ρωτούν γιατί το έκανε αυτό απαντά ότι είναι πολύ πατριώτης και μέσα στην απελπισία του για τον θάνατο του προέδρου πυροβόλησε τον Όσβαλντ. Καταδικάζεται σε θάνατο αλλά δεν προλαβαίνει να εκτελεστεί η ποινή του γιατί πεθαίνει στην φυλακή από καρκίνο του φάρυγγα. Πάνω στον θάνατό του πλανάται η σκιά του μυστηρίου. Ο Όσβαλντ σκοτώνει τον Κένεντυ. Ο Ρούμπυ σκοτώνει τον Όσβαλντ. Ο Ρούμπυ πεθαίνει. Υπάρχει συνωμοσία; Ή όχι;
Ο Λίντον Τζόνσον που ορκίστηκε στη θέση του δολοφονημένου προέδρου με νομοθετικό διάταγμα συγκρότησε μια επιτροπή ερεύνης υπό την προεδρία του Έρλ Ουώρεν πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών. Στις 13 Δεκεμβρίουυ 1963 η επιτροπή έλαβε εξουσιοδότηση από το Κογκρέσο να λητεύσει και να ανακρίνει μάρτυρες.
Μέσα σε διάστημα 7 μηνών,, η επιτροπή συνήλθε σε 51 συνεδριάσεις, άκουσε 552 μάρτυρες. Συνολικά οι σελίδες της εκθέσεως και των επισυναπτομένων εγγράφων είναι περίπου 13 χιλιάδες. Η επιτροπή Ουώρεν κατέληξε πως ο Όσβαλντ ήταν ο μόνος δολοφόνος του Κέννεντυ. Όμως υπάρχουν πολλοί που αμφισβητούν το αποτέλεσμα της επιτροπή ςπου το χαρακτηρίζουν «Ντροπή», όπως ο δικηγόρος της Νέας Υόρκης Μάρκ Λαίην που υποστηρίζει πως υπήρξαν δύο τουλάχιστον δολοφόνοι και πως η δολοφονία του προέδρου είναι καρπός συνωμοσίας. Ο Λαίην υποστηρίζει πως ο μοιραίος πυροβολισμός δεν ρίχτηκε από τον έκτο όροφο της αίθουσας σχολικών βιβλίων αλλά από άλλο σημείο που βρισκόταν αντίκρυ και σε άλλο πολύ κοντινή απόσταση από το προεδρικό αυτοκίνητο. Πενήντα οκτώ από τους ενενήντα μάρτυρες (αυτόπτες), που ανακρίθηκαν ορκίζονται ότι οι πυροβολισμοί ήρθαν από κει. Στην έκθεση Ουώρεν δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν οι μαρτυρίες αυτές.
Γιατί; Δεν είναι όμως ο Λαίην που υποστηρίζει ότι πρόκειται για συνωμοσία. Και ο περιφερειακός εισαγγελέας της Νέας Ορλεάνης Τζιμ Γκάρισσον το ίδιο πιστεύει. Κατηγορεί μάλιστα ότι στην συνωμοσία έχουν αναμειχθεί και άνθρωποι της C.I.A. γι’ αυτό κάνει ότι μπορεί για να διαφυλάξει το καλό όνομα της Υπηρεσίας.
Ποιος τελικά σκότωσε τον ΚΕΝΝΕΝΤΥ;
52 χρόνια έχουν περάσει από το μοιραίο εκείνο πρωινό της 22 Νοεμβρίου 1963 όπου ο τριακοστός πέμπτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζον Φιτζέραλντ Κέννεντυ έπεφτε θύμα δολοφονίας κατά την διάρκεια επισκέψεως του στην πόλη του Ντάλλας στο Τέξας και απάντηση δεν έχει δοθεί.
