Από το fb του Αριστομένη Συγγελάκη
Χθες το βράδυ δέχθηκα ένα απρόσμενο τηλεφώνημα: στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ήταν η Ιωάννα Κανδαράκη, 92 ετών, εκ των τελευταίων επιζώντων του Ολοκαυτώματος της Καντάνου. Μου τηλεφώνησε για να μου εκφράσει την αγωνία της για το υποκατάστημα των ΕΛΤΑ Καντάνου, που η διοίκηση του δημόσιου οργανισμού αναιτιολόγητα και με περισσή αναλγησία θέλει να κλείσει. Τι κι αν τα ΕΛΤΑ Καντάνου καλύπτουν έναν ορεινό δήμο με πολλά δυσπρόσιτα χωριά και οικισμούς; Τι κι αν πρόκειται για ένα εξαιρετικά επικερδές υποκατάστημα, με σημαντικά έσοδα και ελάχιστο λειτουργικό κόστος; Τι κι αν το κλείσιμο των ΕΛΤΑ θα επιφέρει ένα ισχυρό πλήγμα στην διαρκώς υποβαθμιζόμενη Κάντανο, οδηγώντας την μαρτυρική κοινότητα και τα γύρω χωριά στην πλήρη υποβάθμιση;
Γνώρισα την κυρία Ιωάννα Κανδαράκη στις 2 Ιουνίου 2015 στην Κάντανο, όταν μαζί με τον αείμνηστο δικηγόρο και αγαπημένο συναγωνιστή Μάρκο Μαρινάκη, μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Δικηγόρων για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις, μιλήσαμε σε εκδήλωση με θέμα “Η διεκδίκηση των Γερμανικών οφειλών σε κρίσιμη καμπή: Tεκμηρίωση των ελληνικών απαιτήσεων, προτάσεις για την κλιμάκωση του αγώνα και προοπτικές δικαίωσης”. Στο τέλος της εκδήλωσης με πλησίασε, συγκινημένη, να μου μιλήσει και δέχθηκε με χαρά να βγάλουμε μία φωτογραφία μπροστά στη φοβερή πινακίδα “Εδώ υπήρχε η Κάνδανος”.
Κι, έκτοτε, όποτε επισκεπτόμουν την Κάντανο για ομιλία, όπως στις 3 Ιουνίου 2021 (απ’ όπου η τρίτη φωτογραφία), συναντιόμασταν με χαρά, ανταλάσσαμε απόψεις και μοιραζόμασταν το πάθος και την ελπίδα μας για τη δικαίωση!
Ξανασυνάντησα φέτος, στις 2 Ιουνίου 2023, για πολύ λίγο, την αγαπητή κυρία Ιωάννα και χθες δέχθηκα το τηλεφώνημά της.
Η κυρία Ιωάννα Κανδαράκη μου μίλησε με αγάπη, όπως μιλάει μία γιαγιά στο εγγόνι της. Μου εξήγησε με γλαφυρό τρόπο πώς η απόφαση αυτή θα αναστατώσει τη ζωή τους – και κυρίως των πιο φτωχών και αδύναμων. Με συγκίνησε όταν μου περιέγραψε τον ηρωισμό του μοναδικού υπαλλήλου των ΕΛΤΑ Καντάνου, που αψηφά τη βροχή, τα χιόνια, το λιοπύρι για να πάει τα φάρμακα στον άρρωστο και ανήμπορο. Με σκλάβωσε όταν με φυσική ευγένεια και ανυπόκριτο σεβασμό, που με έκανε να κοκκινίσω, μου ζήτησε να βοηθήσω τους κατοίκους της Καντάνου. Και με ενθουσίασε όταν μου είπε ότι «είμαστε αποφασισμένοι και δεν κάνουμε πίσω μέχρι να δικαιωθούμε».
Ενώνω, λοιπόν, για μία ακόμη φορά, τη φωνή μου με τους ηρωικούς κατοίκους της Καντάνου (με τους 18 συνοικισμούς της), των Φλωρίων, της Μονής, του Κουστογέρακου, του Λιβαδά, του Κακοδικίου (με 32 συνοικισμούς), των Πλεμενιανών (με 10 συνοικισμούς), του Ανατολικού Σελίνου (με 18 χωριά και συνοικισμούς) και όλων των κατοίκων της περιοχής, που αγωνίζονται για το αυτονόητο: να μπορέσουν να ζήσουν με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ στον τόπο τους, που δεν τον εγκατέλειψαν ούτε μετά την ισοπέδωση της Καντάνου από τη ναζιστική Γερμανία! Τους κατοίκους που, όπως σημειώνει η κυρία Κανδαράκη, με τιτάνιο αγώνα ανέστησαν τα κατεστραμμένα χωριά τους, έχτισαν Εκκλησία, Γυμνάσιο, ελαιουργείο, εξατάξιο Δημοτικό Σχολείο, Υποδιοίκηση, Ειρηνοδικείο, Δημαρχείο, Υποθηκοφυλακείο, Συμβολαιογραφείο και τώρα με λύπη τους βλέπουν κλειστές τις υπηρεσίες, κενά και έρημα τα κτίρια.
Κλείνω αυτό το σύντομο σημείωμα με την κραυγή αγωνίας της κυρίας Ιωάννας Κανδαράκη, της κυράς της Κανδάνου:
«Η ύπαιθρος που μας ταΐζει όλους πάει να γίνει ζούγκλα , οι
αγροί ερήμωσαν, τα δέντρα δεν παράγουν πλέον καρπούς,
χέρια εργατικά δεν υπάρχουν, τα προϊόντα μένουν στην γη…
Πού είναι οι κυβερνώντες; Κωφεύουν!!! Το έχουν δείξει
πολλές φορές. Αν κλείσει το Ταχυδρομείο είμεθα καταδικασμένοι σε αργό θάνατο….».
Αύριο, Πέμπτη 2.11.2023, στις 8 το πρωί, η κυρά της Καντάνου θα είναι στο κέντρο των Χανίων μαζί με τους συνδημότες της συνεχίζοντας και κλιμακώνοντας τον αγώνα για μία αξιοβίωτη ζωή, που δικαιούνται όλοι οι κάτοικοι της μαρτυρικής Καντάνου και της ευρύτερης περιοχής!
Είμαστε μαζί σας!
