Για τις στιγμές που της άλλαξαν τη ζωή, τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 2023, στα Τέμπη, μίλησε η 28χρονη Αλεξάνδρα Τσακίρη στον ALPHA.
Δύο χρόνια μετά την τραγωδία, η νεαρή γυναίκα που βρισκόταν στη θέση 108 του πέμπτου βαγονιού, καθήλωσε. «Εγώ δεν νιώθω καθόλου ασφάλεια γενικά σε αυτή τη χώρα, και μετά το περιστατικό των Τεμπών. Είναι ακραίο που δεν έχει γίνει κάτι δύο χρόνια τώρα. Περιμένουμε ακόμη απαντήσεις. Δεν έχουμε δει κανέναν υπαίτιο ή υπεύθυνο να έχει μπει φυλακή, να έχει λογοδοτήσει, τίποτα. Δεν ξέρω είναι απίστευτο αυτό που ζούμε και δεν υπάρχει καμία βοήθεια κρατική», ανέφερε αρχικά και δήλωσε πως οι τραυματίες «απαίτησαν» να τους καλέσουν για κατάθεση.
«Δεν είδαμε απλά πράγματα, μυρίσαμε κατ’ αρχάς. Η ατμόσφαιρα μύριζε περίεργα… Γενικά, δεν είχαμε κάποια βοήθεια. Δηλαδή, ο ένας βοηθούσε και τον άλλο ούτε εκείνο το βράδυ είδαμε να υπάρχει κάποια συντονισμένη ενέργεια (…)», πρόσθεσε μιλώντας στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού, τονίζοντας πως οι επιβάτες των πίσω βαγονιών βοήθησαν όσους βρίσκονταν στα μπροστινά βαγόνια.
Η 28χρονη είπε πως αισθάνεται πως δεν υπάρχει Δικαιοσύνη και πως για να ξεκινήσει να υπάρξει θα πρέπει πρώτα να παραιτηθούν κάποιοι υπεύθυνοι. Αποκάλυψε μάλιστα πως δύο χρόνια μετά δεν έχει ξεπεράσει το μετατραυματικό σοκ: «Δεν έχουν σταματήσει ούτε τα όνειρα, ούτε (…) Η καθημερινότητα είναι δύσκολη και όσο πλησιάζουν οι μέρες είναι ακόμη πιο δύσκολα. Και για εμάς και για όλους είχαν εκείνο το βράδυ κάποιους δικούς τους ανθρώπους στο τρένο».
»Γενικά είναι δύσκολη η επιβίωση», συνέχισε, τονίζοντας πως δεν έχει καταφέρει να επανέλθει στην καθημερινότητά της. «Ειδικά στη δουλειά δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, να δουλέψω κανονικά. Ακόμη και καθημερινά έχω κάποια φλας μπακ από το δυστύχημα, είτε σε ανύποπτο χρόνο νιώθω ότι θα γίνει η σύγκρουση και πέφτω προς τα μπροστά, ενώ έχω τα μάτια μου ανοιχτά. Απλά το βιώνω ξανά και ξανά και αυτό δεν βοηθάει να συνεχίσω τη ζωή μου έτσι όπως ήταν», είπε ακόμη, τονίζοντας πως πλέον μόνοι τους πηγαίνουν σε ιδιωτικούς ψυχολόγους.
«Πιο έντονες οι εικόνες και οι φωνές που ακούγαμε τότε»
«Έχουμε ακόμα παραπάνω τύψεις εμείς οι επιζώντες, πέρα από τις τύψεις που είχαμε στην αρχή. Τώρα είναι πιο έντονες οι εικόνες και οι φωνές που ακούγαμε τότε. Επειδή δεν έχουμε ακούσει ούτε μία συγγνώμη δύο χρόνια τώρα, νιώθω ότι είναι κάπως “ευθύνη” μας. Επειδή ζήσαμε, σκέφτεσαι πόσο τύχη ήταν για εμάς και πόσο ατυχία για εκείνα τα παιδιά, που απλά έτυχε να είναι μπροστά…», πρόσθεσε.
«Θα ήθελα να γίνει κάτι και να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις και μετά από τις 28 Φεβρουαρίου. Εμείς θα είμαστε έξω στον δρόμο, μέχρι να βρούμε… οξυγόνο» ανέφερε, μεταξύ άλλων.
