Αυξάνονται και πληθαίνουν οι δημόσιες καταγγελίες για βάναυση συμπεριφορά αστυνομικών σε βάρος πολιτών, δημιουργώντας μια άκρως ανησυχητική εικόνα για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει η ΕΛΑΣ το ρόλο της.
Στις φωνές που καταγγέλουν απαράδεκτη συμπεριφορά από αστυνομικούς προστέθηκε πριν από λίγες ημέρες και αυτή του γνωστού δημοσιογράφου Ριχάρδου Σωμερίτη, ο οποίος απηύθυνε ανοιχτή επιστολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να κάνει την καταγγελία του.
Συγκεκριμένα, με ανάρτησή του στο Facebook o Ρ. Σωμερίτης ανέφερε το εξής περιστατικό:
Δημοσιεύω εδώ επιστολή που έστειλα ηλεκτρονικά τον κ. Παυλόπουλο δύο ώρες μετά από το σε βάρος μου επεισόδιο στο οποίο αναφέρεται η μαρτυρία μου.Ήταν η ημέρα που ο δημοκράτης πρόεδρός μας συνόδευσε τον κινέζο συνάδελφό του στο Μουσείο της Ακρόπολης και έκλεισαν για ώρα την Αμαλίας λες και φοβήθηκαν Χόγκ Κόνγκ – μια “κακιά λέξη” που απέφυγε και ο συνταγματολόγος πρόεδρός μας και όλοι, έστω και έμμεσα, οι “φιλελεύθεροι” ηγέτες μας. Φυσικά, απάντηση δεν έλαβα. Ως πρόσφατα τον θεωρούσα τουλάχιστον ευγενικό.
Ριχάρδος Σ.Σωμερίτης
Αθήνα (Πλάκα)
Κύριο Προκόπη Παυλόπουλο,
Πρόεδρο της Δημοκρατίας
Σεβαστέ κ. Πρόεδρε,
Είμαι σίγουρος ότι με θυμάστε. Από το Παρίσι, από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, από το κοινό σας γραφείο με τον φίλτατο Νίκο Αλιβιζάτο, από την Καθημερινή ή από Το Βήμα.
Σας γράφω γιατί σήμερα το πρωί, τελείως άθελά σας, παραλίγο να με κλάψουν οι δικοί μου. Διότι ένας νευρικός αστυνόμος, όπως πήγα να διαβώ την άδεια γιατί θα περνούσατε με τον κινέζο συνάδελφό σας Αμαλίας απέναντι από τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, με έσπρωξε ουρλιάζοντας για να επιστρέψω στο πεζοδρόμιο και έπεσα. Εσείς περάσετε πέντε ως δέκα λεπτά μετά.
Είμαι σχεδόν 89 ετών, μου έχουν κάνει τρία μπάϊ-πας, μου έχουν τοποθετήσει βηματοδότη, έχω υποστεί 2 ελαφρά εγκεφαλικά και παρά τις ορθοστατικές ζαλάδες (γι αυτό δεν έκανα υπομονή) είμαι ακόμα όρθιος.
Ομως όταν άνθρωπος της ηλικίας μου πέφτει και χωρίς τη βοήθεια δύο νεαρών αστυνομικών (και μπράβο τους) δεν μπορούσε να ανασηκωθεί με τον αστυνόμο να συνεχίζει τα ουρλιαχτά «ο παππούλης», ο ενδιαφερόμενος, τουλάχιστον εξοργίζεται. Και είναι αλήθεια ότι τον αστυνόμο (Μ. Δ., κατά δήλωσή του) τον καθύβρισα στη συνέχεια με όσα “γαλλικά” θυμήθηκα μέσα στην ταραχή μου. Και με το άγχος κάποιας σοβαρής συνέπειας για την επισφαλή υγεία μου. Προσθέτω και το θράσος του να μου ζητάει ταυτότητα για να μου πει το δικό του όνομα! Αξίζει προαγωγή σίγουρα.
Σας τα γράφω αυτά κ.Πρόεδρε όχι γιατί έχετε κάποια ευθύνη αλλά για να γνωρίζετε τι μπορεί να διαπράξει ο κάθε νευρικός αστυνομικός. Οχι αντιμετωπίζοντας “μπαχαλάκηδες” ή τρομοκράτες αλλά έστω και δύσκολους γέροντες πολίτες.
Με βαθύτατη υπόληψη
Ριχάρδος Σ. Σωμερίτης
