Δικαιοσύνη δε δικαιούνται μόνο οι αγνές παρθένες, ούτε μόνο οι άγιοι. Κυρίως την έχουν ανάγκη οι άνθρωποι.
Αυτό γράφαμε σε άρθρο μας μετά την αγόρευση της Εισαγγελέως στη δίκη Τοπαλούδη.
Λέγαμε τότε, ότι η αγόρευση της εισαγγελέως προκάλεσε ανακούφιση. Κι αυτό γιατί στη δικη της Τοπαλούδη ο συνήγορος υπεράσπισης του Ροδίτη κατηγορούμενου στην προσπάθειά του να προασπίσει τον θύτη έφτασε στο σημείο όχι απλά να αμφισβητήσει κατά πόσο έγινε βιασμός αλλά να προχωρήσει σε μία δολοφονία του χαρακτήρα του θύματος παρουσιάζοντάς το ως ελαφρών ηθών και παρανοϊκή με ψυχολογικά προβλήματα. Στη βάση της προσωπικότητάς της αμφισβήτησε το κατά πόσο τελέσθηκε το έγκλημα
Η αγόρευση της Εισαγγελέως έφτασε τότε στο άλλο άκρο παρουσιάζοντας την Ελένη Τοπαλούδη ως μία παρθένα αγια και τους θύτες ως “τέρατα του Λαμπρόζο” δημιουργώντας νέες αντιδράσεις.
Ομως δικαιοσύνη δε δικαιούνται μόνο οι άγιοι.
Ο Αλέξης Κούγιας θα ειναι ο δικηγόρος υπερασπισης του Δημήτρη Λιγνάδη. Ο Αλέξης Κούγιας ήταν δικηγόρος και της οικογένειας της Ελένης Τοπαλούδη. Πλέον, φαίνεται ότι θ’ ακολουθήσει τη γραμμή προάσπισης που ακολουθούσαν και οι υπερασπιστές του φρικτού εγκλήματος του βιασμού και της δολοφονίας της Ελενης Τοπαλούδη.
Τα θύματα και όσοι έχουν προβεί σε καταγγελίες – οπως και η Ελένη Τοπαλούδη στη δίκη της – τωρα μετατρέπονται σε “αναξιόπιστες προσωπικότητες” και “επαγγελματίες ομοφυλόφιλους”. Η πρώην σύντροφος του Λιγνάδη γίνεται “κυρία 40 ετων” η οποία είναι αμφιβόλου ηθικής αφού “ήταν αθεράπευτα ερωτευμένη και είχε σεξουαλική σχέση με τον κύριο Λιγνάδη ενώ ήταν δεσμευμένη”.
Ο κ. Κούγιας συμπληρώνει οτι “η προσωπικότητα της είναι γνωστή στο χώρο του θεάτρου”.
Είναι ξεκάθαρο οτι στη δίκη που θα ακολουθήσει τα θύματα θα δεχθούν επιθέσεις στη βάση της προσωπικότητάς τους. Ο στόχος είναι η αμφισβήτηση του κατά πόσο είναι θύματα. Όσο λιγότερο “‘αγιοι” θα είναι, τοσο λιγοτερο “κτήνος” θα είναι ο Λιγνάδης.
Όμως Δικαιοσύνη δε δικαιούνται μόνο οι άγιοι και τιμωρία δεν πρέπει να επιβάλλεται μόνο στα κτήνη. Η Δικαιοσύνη αφορά τον άνθρωπο και τις πράξεις του…
Το προβλημα με τη δαιμονοποίηση όσο και με την αγιοποίηση είναι το εξής, ότι μας εκπαιδεύει να αναζητούμε ως κοινωνίες ιστορίες με άγιους και κτήνη εκεί που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν υπαρχουν.
Και εκεί παρουσιάζεται το πρόβλημα, επηρεάζεται η διαδικασία της απόδοσης Δικαιοσύνης.
Γιατί οι ιστορίες με ανθρώπους δεν είναι τόσο εντυπωσιακές. Οι βιασμοί δεν ακούγονται εξίσου φριχτοί, και ίσως φταίνε τα θύματα επειδή δεν είναι άγιοι και εξ αυτού μπορεί οι θύτες να μη διέπραξαν τα εγκλήματα.
Και όσο συμβαίνει αυτό, όσο θα αναζητούμε άγιους και κτήνη, όσο μόνο άγιοι μπορεί να ειναι θύματα και μόνο κτήνη οι θύτες, τόσο το έγκλημα θα μένει ατιμώρητο στη βάση του ότι στην τέλεσή του σχεδόν ποτέ δεν συμμετέχουν άγιοι και κτήνη.
Τόσο θα χρειάζεται να δημιουργούμε ιστορίες με παρθένες και κτήνη για να αποδώσουμε δικαιοσύνη.
Όμως Δικαιοσύνη δε δικαιούνται μόνο οι “άγιοι”. Την Δικαιοσύνη την έχουν ανάγκη οι άνθρωποι και οι κοινωνίες στις οποίες ζούνε.
Ας το έχουμε αυτο στο μυαλό μας όταν θα ξεκινήσουν οι δίκες.