Τα είχαμε γράψει και πριν λίγες ημέρες, πριν την έκρηξη των κρουσμάτων που παρατηρείται τις τελευταίες ημέρες, ότι οι συνέπειες της κυβερνητικής ολιγωρίας, η χαλάρωση των πολιτών που ήρθε και ως συνέπεια της χαλάρωσης της πολιτικής ηγεσίας (όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά όλων των κομμάτων) η μη λήψη αναγκαίων μέτρων όλο αυτό το διάστημα που κερδήθηκε μέσω της καραντίνας, η μη θωράκιση της χώρας ώστε να είναι έτοιμη για τη στιγμή που θα ανέβαιναν ξανά τα κρούσματα θα δημιουργούσε δύσκολα διλήμματα.
Τώρα, φτάσαμε στο σημείο που θα κληθούμε να λάβουμε αυτές τις δύσκολες αποφάσεις και το ερώτημα είναι, είμαστε ως χώρα έτοιμη;
Γιατί το πρόβλημα που υπάρχει τώρα είναι ότι στη χώρα μας υπάρχει και ένας σημαντικός αριθμός τουριστών από άλλες χώρες. Τώρα, το πρόβλημα δεν είναι μόνο στο πώς ενημερώνεις όλους αυτούς τους ανθρώπους αλλά και στο πώς τους πείθεις να ακολουθούν τα μέτρα.
Ας πούμε, πώς θα πείσεις έναν 20χρονο Άγγλο που έχει έρθει στην Κρήτη γιατί του αρέσει η νυκτερινή ζωή, ότι πρέπει από εδώ και στο εξής, αν βγαίνει τα βράδια να κάθεται στο σκαμπό και να μη σηκώνεται όρθιος για να “παρτάρει”;
Ξέρουμε, ξέρουμε, υπάρχει η ατομική ευθύνη και οφείλει και αυτός να την αναλάβει. Αλλά αλήθεια, πόσο ρεαλιστικό είναι να περιμένεις από έναν τέτοιο άνθρωπο να συμμορφωθεί με τέτοιας μορφής μέτρα και πώς μπορεί ένας ιδιοκτήτης μπαρ να ελέγξει την επιθυμία των νέων ανθρώπων να διασκεδάσουν;
Δεν τα ξέρανε άραγε αυτά όταν αποφάσιζαν να ανοίξουν τα σύνορα για να μπουν τουρίστες. Τα ξέρανε, αλλά υπήρχε η οικονομική ανάγκη. Αλλά εφόσον υπήρχε η οικονομική ανάγκη δεν έπρεπε να υπάρχει ένα σχέδιο για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τώρα; Δε θα έπρεπε όλη αυτή την περίοδο τα μέτρα να παρέμεναν σε εφαρμογή και να μην είχε επέλθει όλη αυτή η χαλάρωση των τελευταίων εβδομάδων; Θωρακίσθηκε άραγε το σύστημα υγείας ώστε να ανταπεξέλθει της αυξημένης πίεσης που αναμένεται να δημιουργήσει η αύξηση των κρουσμάτων με την ταυτόχρονα αύξηση του πληθυσμού που συνεπάγεται η (έστω και μειωμένη κίνησης) τουριστική περίοδος;
Με ανακοίνωσή του και ο ΣΥΡΙΖΑ Χανίων μας υπενθύμισε ότι παρά τις τόσες υποσχέσεις δεν έχει γίνει ούτε ένα μόνιμος διορισμός ακόμη στα Χανιά, ούτε ένα επιπλέον κρεβάτι ΜΕΘ δεν έχει μπει ενώ και οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό δουλεύουν αδιάκοπα, δίχως να λαμβάνουν τις άδειες και τα ρεπό που δικαιούνται γιατί δε βγαίνουν οι εφημερίες! Το χειρότερο είναι ότι με μειωμένα και τα κρούσματα του κορωνοϊού, τα αναλώσιμα υλικά εξαντλούνται.
Τα νοσοκομεία στην Κρήτη, σε μία απότομη (και πιθανή) αύξηση κρουσμάτων θα μπορούν να ανταποκριθούν;
Εφόσον παρουσιαστούν ελλείψεις και δε φτάνουν, λ.χ., τα κρεβάτια, ποιος θα έχει προτεραιότητα στην περίθαλψη;
Ο τουρίστας ή ο Έλληνας;
Ο κάτοικος του νησιού ή ο επισκέπτης από Ελλάδα ή εξωτερικό;
Τι έχει κάνει όλο αυτό το διάστημα η κυβέρνηση ώστε να διασφαλίσει ότι αυτή τη στιγμή που όλοι πάνω – κάτω γνωρίζαμε ότι θα έρθει, ότι θα είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε όσο πιο καλά γίνεται;
Το ερώτημα είναι, θα φταίει ο νεαρός τουρίστας ή ο νέος Έλληνας που θέλει να βγει έξω ή η κυβέρνηση που δε διαμόρφωσε τις συνθήκες ώστε η κατάσταση να παραμείνει ελεγχόμενη; Θα μπορούσε, ναι ή όχι, η κυβέρνηση να κρατήσει όλα τα μπαρ κλειστά πληρώνοντας τους ιδιοκτήτες και το προσωπικό γι’ αυτό το καλοκαίρι, ώστε να διασφαλιστεί η μείωση της διάδοσης του κορωνοϊού;
Ή όλη η ευθύνη πέφτει στις πλάτες των ατόμων που η ανευθυνότητά τους και η απειθαρχία τους θα πρέπει να επισύρει πρόστιμα και ποινές;
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που το Στέιτ Ντιπάρτμεντ με ανακοίνωσή του επισημαίνει ότι, ο κίνδυνος για να προσβληθεί κάποιος από COVID-19 στην Ελλάδα είναι υψηλός και εάν κάποιος νοσήσει και χρειαστεί ιατρική βοήθεια, οι πόροι ενδέχεται να είναι περιορισμένοι.
Θα πείτε, ποιοι είναι οι Αμερικάνοι που βγάζουν οδηγίες ενώ τα έχουν κάνει σκατά στη χώρα τους και θα έχετε δίκιο, αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι οι επισημάνσεις τους έχουν βαρύτητα.