Ο Παύλος Πολάκης, ο πολιτικός μέντορας του Στέφανου Κασσελάκη, φαίνεται ότι με την εκλογή του πέτυχε να σκίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι τα μνημόνια όπως υποσχόταν. Ο διχαστικός και πολωτικός λόγος που έγινε εξαρχής εμφανής μπορεί να έφερε τη νίκη στον Στέφανο Κασσελάκη όμως το ρήγμα που προϋπήρχε και γιγαντώθηκε μέσα από τη νίκη Κασσελάκη και τον λόγο που χρησιμοποιεί ο νέος πρόεδρος και άνθρωποι κοντά του (νίκησε το φως ενάντια στο σκοτάδι, αποπαρασίτωση, υπονομευτές Τσίπρα) οδηγεί σε μία ακόμη φυγή ψηφοφόρων από τον ΣΥΡΙΖΑ. Βεβαίως, δημιουργεί και μία συσπείρωση μεταξύ των οπαδών του Κασσελάκη, που μοιάζουν ανίκανοι – μαζί με τον πρόεδρό τους και την ηγετική ομάδα που τον περικλείει – να αντιληφθούν όχι μόνο το πνεύμα της εποχής αλλά και τον παλμό της κοινωνίας, αλλά η συσπείρωση δεν αποτυπώνει τίποτα άλλο παρά την καταστροφική πόλωση που οδηγεί στη φυγή όποιον διαφωνεί.
Στο τέλος όλος ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ (του 5-6%) θα τον στηρίζει, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ένα μικρό, ακίνδυνο κεντροδεξιό κόμμα με πολλές φιλελεύθερες ευαισθησίες, χωρίς προοπτική κατάκτησης της εξουσίας. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Στέφανος Κασσελάκης εκλέχθηκε χωρίς ξεκάθαρη πολιτική ατζέντα αλλά με το σύνθημα “είμαι ο καταλληλότερος να κερδίσω τον Μητσοτάκη”, η αποτυχία που αποτυπώνεται είναι μεγάλη.
Η μεγαλύτερη αποτυχία όμως που αποτυπώνει η εκλογή Κασσελάκη και η πορεία που ακολουθείται από τότε είναι η απίστευτη αδυναμία μίας μερίδας στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσουν στην οποιαδήποτε αυτοκριτική ή να δεχτούν κριτική. Ανίκανοι να αναγνωρίσουν λάθη και να αλλάξουν, οδηγούν ολοταχώς τον ΣΥΡΙΖΑ προς τη συρρίκνωση.