Γράφει ο Άρης Χατζηστεφάνου
Πριν από μερικές εβδομάδες, κατά τη διάρκεια του διεθνούς συνεδρίου Democracy Rising που πραγματοποιήθηκε στην Νομική Σχολή Αθηνών, ο τότε υπουργός Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων Αριστείδης Μπαλτάς υποστήριξε ότι σε περίπτωση εξόδου από την ευρωζώνη δεν θα υπάρχει νερό στα νησιά σε διάστημα 48 ωρών.
Το επιχείρημα επανέλαβε λίγο αργότερα και ο καθηγητής Κώστας Δουζίνας, προκαλώντας την έντονη αντίδραση αρκετών παρευρισκομένων που υποστήριζαν ότι «αυτά είναι επιχειρήματα τύπου Mega».
Και ύστερα ήρθε αυτή η είδηση για το νερό στα νησιά: Η Ζάκυνθος, διαβάσαμε στα Νέα, κινδυνεύει να μείνει χωρίς νερό.
Συγκεκριμένα: Τον κίνδυνο να μείνει το νησί χωρίς νερό τις επόμενες ημέρες αντιμετωπίζει η ΔΕΥΑΖ, λόγω της μεγάλης οφειλής προς τη ΔΕΗ, η οποία, χθες, έκανε γνωστό ότι προχωρά άμεσα σε διακοπή ηλεκτροδότησης στα αντλιοστάσια.Εδώ και αρκετό καιρό, η διοίκηση της ΔΕΥΑΖ έχει κάνει έκκληση στους δημότες να τακτοποιήσουν τις οφειλές τους για να μπορέσει να πληρώσει τη ΔΕΗ, αλλά η γενικότερη οικονομική κατάσταση δεν βοηθά κανέναν.
Το σενάριο επαναλαμβάνεται εδώ και χρόνια από σειρά μνημονιακών κυβερνήσεων χωρίς κανείς να δίνει σημασία: Προκειμένου να τρομάξουν τον πληθυσμό για τις επιπτώσεις ενός πιθανού Grexit (το οποίο θα έθιγε πρωτίστως τις τράπεζες που στηρίζουν αυτές τις κυβερνήσεις) απειλούν με κινδύνους τους οποίους στη συνέχεια βιώνουμε ενώ παραμένουμε στο ευρώ.
Μας απείλησαν ότι με εθνικό νόμισμα δεν θα υπάρχουν υλικά πρώτης ανάγκης στα νοσοκομεία. Και δεν υπάρχουν… αλλά είμαστε ακόμη στο ευρώ.
Μας είπαν ότι οι πολίτες δεν θα μπορούν να πάρουν πετρέλαιο το χειμώνα και δεν μπορούν. Κόβουν ξύλα, ανάβουν τζάκια και ενίοτε πεθαίνουν από αναθυμιάσεις κάποιου μαγκαλιού.
Μας έλεγαν ότι θα χάσουμε το 30% της αγοραστικής μας δύναμης και χάσαμε εδώ και χρόνια πάνω από το 36%.
Μας μιλούσαν για πτώση της εθνικής παραγωγής και χάσαμε το πρωτοφανές ποσοστό του 25%.
Έλεγαν ότι θα είμαστε εκτεθειμένοι στην διεθνή κερδοσκοπία και βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τα μεγαλύτερα αρπαχτικά τους διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Μας μίλησαν για ουρές στα ΑΤΜ και τις δημιούργησαν, καθώς συνέχιζαν να πληρώνουν τις δόσεις των παράνομων δανείων στερώντας από τη χώρα βασικά εργαλεία σε κρίσιμες στιγμές της διαπραγμάτευσης (εάν πιστεύει κανείς ότι ο Τσίπρας ήθελε ποτέ να διαπραγματευτεί οτιδήποτε).
Ο καθηγητής οικονομικών Πολ Κρούγκμαν εξηγεί εδώ και μήνες ότι έχουμε ήδη βιώσει όλες τις αρνητικές επιπτώσεις ενός Grexit χωρίς να γευτούμε κανένα από τα οφέλη που θα προσέφερε στην εθνική οικονομία.
Προσπαθούν να πείσουν μια χώρα όπου η ανεργία των νέων άγγιξε το 60% και όπου οι αχρησιμοποίητοι παραγωγικοί συντελεστές ξεπερνούν το 30% ότι δεν έχει τίποτα να κερδίσει ξαναβάζοντας μπροστά την οικονομία με ένα εθνικό νόμισμα. Και θέλουν να τους πιστέψουμε επειδή μας απειλούν με αυτά που βιώνουμε καθημερινά.
Η μαγεία του να προβλέπεις την καταστροφή που εσύ φέρνεις στη χώρα σου.
Ίσως τελικά ελάχιστες προβλέψεις, όσο αυτή του Αριστείδη Μπαλτά, μπορούν να συμπυκνώσουν καλύτερα την απόλυτη ταύτιση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με όλες τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις των τελευταίων πέντε χρόνων. Ένας βαθιά αντιδραστικός πυρήνας πολιτικών που περιστοιχίζεται από δειλούς, μοιραίους και άβουλους αντάμα.
