Με κάθε ημέρα που περνά, εδραιώνεται μια αδιαμφισβήτητη διαπίστωση: το Ισραήλ εφαρμόζει στη Γάζα μια πολιτική εθνοκάθαρσης, έχοντας εξασφαλίσει το ανεπιφύλακτο «πράσινο φως» των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια πολιτική που συνθλίβει ανθρώπινες ζωές, καταστρέφει υποδομές και παραβιάζει κατάφωρα κάθε έννοια διεθνούς δικαίου.

Η διεθνής κοινότητα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, καταγγέλλει ανοιχτά τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττονται καθημερινά από τον ισραηλινό στρατό. Ωστόσο, το Ισραήλ συνεχίζει ακάθεκτο, σαν να μην υπάρχει αντίλογος, σαν η φωνή των λαών και των διεθνών οργανισμών να έχει πάψει να μετρά. Αυτό το αίσθημα ασυδοσίας δεν είναι σύμπτωση. Είναι αποτέλεσμα της στρατηγικής κάλυψης που του παρέχουν οι ΗΠΑ.

Την κάλυψη αυτή επιβεβαίωσε χωρίς περιστροφές και ο πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών στο Ισραήλ, Μάικ Χάκαμπι. Μιλώντας στο Bloomberg News, δήλωσε ότι οι ΗΠΑ δεν επιδιώκουν πλέον τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Αντ’ αυτού, πρότεινε ότι αν ποτέ υπάρξει τέτοιο κράτος, αυτό θα μπορούσε να εγκαθιδρυθεί σε μια άλλη μουσουλμανική χώρα, χωρίς την παραχώρηση καμίας σπιθαμής γης από το Ισραήλ.

Με λίγα λόγια, οι 5,5 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι που ζουν εδώ και αιώνες στην ιστορική Παλαιστίνη, καλούνται να αναζητήσουν την πατρίδα τους αλλού.

Σε άλλη του συνέντευξη στο BBC, ο Χάκαμπι συμπλήρωσε:

«Οι μουσουλμανικές χώρες έχουν 644 φορές περισσότερη γη απ’ ό,τι το Ισραήλ. Οπότε, αν υπάρχει πραγματική επιθυμία για παλαιστινιακό κράτος, κάποιος θα μπορούσε να πει: “Θέλουμε να το φιλοξενήσουμε.”»

Μια δήλωση που, πέρα από την κυνικότητά της, αποτυπώνει ξεκάθαρα την εγκατάλειψη κάθε έννοιας λύσης δύο κρατών, όπως αυτή προβλεπόταν από τις συμφωνίες του ΟΗΕ και της διεθνούς διπλωματίας επί δεκαετίες. Ουσιαστικά, πρόκειται για άμεση ακύρωση του δικαιώματος των Παλαιστινίων στην πατρίδα τους.

Η στάση αυτή των ΗΠΑ δεν είναι απλώς ανεύθυνη – είναι συμμετοχή. Η Ουάσινγκτον φέρει άμεση ευθύνη για την κλιμάκωση της βίας και των εγκλημάτων στη Γάζα. Χωρίς τη στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, πολιτική, οικονομική, στρατιωτική και διπλωματική, το Ισραήλ δεν θα μπορούσε να λειτουργεί με τέτοια αλαζονεία και ατιμωρησία.

Γι’ αυτό και οι διαμαρτυρίες δεν μπορούν να στοχεύουν μόνο το Ισραήλ. Οφείλουν να στρέφονται κυρίως προς τις ΗΠΑ.

Ακόμα και σε τοπικό επίπεδο –στα Χανιά– η λογική προέκταση των κινητοποιήσεων ενάντια στο έγκλημα της Γάζας θα πρέπει είναι η στοχευμένη διαμαρτυρία στις αμερικανικές βάσεις. Εκεί όπου εδρεύει η ισχύς πάνω στην οποία στηρίζεται η κατοχή, η καταστολή και τελικά η εξόντωση του Παλαιστινιακού λαού.

Η ιστορία έχει δείξει πως όταν οι λαοί σιωπούν μπροστά στην αδικία, οι θύτες αποθρασύνονται.

Σήμερα, η ευθύνη όλων μας είναι να σηκώσουμε φωνή ενάντια σε αυτό το έγκλημα – όχι μόνο για τη Γάζα, αλλά για κάθε κοινωνία που θέλει να διατηρεί τις αξίες του ανθρωπισμού, του διεθνούς δικαίου και της ειρήνης.

Η σιωπή απέναντι στο έγκλημα είναι συνενοχή. Και στην περίπτωση της Γάζας, το έγκλημα έχει ονοματεπώνυμο. Συντελείται με την υπογραφή των ΗΠΑ που δρουν ως εγγυητές της ατιμωρησίας.

Σήμερα, η ευθύνη κάθε Χανιώτη είναι να δώσουμε το παρών και να πούμε ακόμη μία φορά ότι οι βάσεις στη Σούδα, ειναι του θανάτου.

Και του Παλαιστινιακού λαού.