Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χτες, Δευτέρα 18/3/2019, η Πολιτική Εκδήλωση της ΤΕ Χανίων του ΚΚΕ στην Αίθουσα του Κέντρου Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου (Μεγάλο Αρσενάλι). Θέμα της Εκδήλωσης:
«Οι καταστροφικές πλημμύρες στο νομό Χανίων και οι Θέσεις του ΚΚΕ για την αντιπλημμυρική προστασία»
Κεντρικός ομιλητής της Εκδήλωσης ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και Ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.
Χαιρετισμό απεύθυναν οι Μανώλης Συντυχάκη, Βουλευτής του ΚΚΕ και υποψήφιος Περιφερειάρχης Κρήτης με την «Λαϊκή Συσπείρωση», Νίκος Βουρλάκης, υποψήφιος Δήμαρχος Χανίων με την «Λαϊκή Συσπείρωση» και Μπάμπης Λουτσέτης, μέλος του ΤΓ της ΤΕ Χανίων του ΚΚΕ και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στο δήμο Χανίων με την «Λαϊκή Συσπείρωση».
Παρόντες στην Εκδήλωση και οι υπόλοιποι υποψήφιοι Δήμαρχοι με την «Λαϊκή Συσπείρωση», Δημήτρης Ανθούσης στο δήμο Πλατανιά, Νικήτας Μελισσάκης στο δήμο Αποκορώνου, Γιώργος Φραγκιουδάκης στο δήμο Κισσάμου και Γιώργος Γεωργιλάκης στο δήμο Καντάνου-Σελίνου.
Στην ομιλία του, ο Κώστας Παπαδάκης έκανε λόγο για την αδιαφορία της ΕΕ σε θέματα τόσο έργων αντιπλημμυρικής προστασίας, όσο και στην αποζημίωση των πληγέντων, καθώς τα παραπάνω δεν αποφέρουν το ανάλογο ποσοστό κέρδους προς τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα μονοπώλια. Ανέφερε πως την ίδια στάση μάλιστα κράτησαν και στις καταστροφές στην Μάνδρα της Αττικής, ακόμα και στο Μάτι το περασμένο καλοκαίρι, όπου θρηνήσαμε και την απώλεια 100 συνανθρώπων μας.
Έκανε σαφές πως το ΚΚΕ ήταν, είναι και θα βρίσκεται στο πλάι των κατοίκων του νομού, παλεύει για την συνολική ανακούφιση όλων των πληγέντων, καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να πολλαπλασιάζεται και να ακούγεται πιο δυνατά η φωνή τους. Τόνισε πως ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος είναι η πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Ο Μανώλης Συντυχάκης έκανε λόγο για τις εγκληματικές ευθύνες κυβέρνησης, περιφέρειας και δήμων, καθώς ενώ γνώριζαν το πρόβλημα ήδη από το 2017, όπου και υπήρχε σχετική μελέτη η οποία έκανε λόγο για σοβαρές ελλείψεις και προβλήματα στις λεκάνες απορροής υδάτων και ποταμών, δεν έκαναν καμία ενέργεια ώστε να γίνουν τα απαραίτητα έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης και προστασίας των περιοχών αυτών.
Ο Νίκος Βουρλάκης έκανε λόγω για τις ευθύνες της δημοτικής αρχής με την απραγία της μπροστά στις κατολισθήσεις της οδού Μαλινδρέτου στο Σταλό, στον αποκλεισμό της εθνικής οδού στο ύψος του Σταλού και στην πλημμύρα στη Σούδα, όπου σπίτια κυριολεκτικά βούλιαξαν.
Ο Μπάμπης Λουτσέτης ανέφερε με στοιχεία πως το μέγεθος της βροχόπτωσης όχι μόνο δεν ήταν τέτοιο που δεν μπορούσε να προβλεφθεί και αντιμετωπιστεί, όπως προσπαθούν δήμοι και περιφέρεια να μας πείσουν, αλλά μάλιστα ήταν κάτω από τον μέσο ιστορικό όρο βροχόπτωσης στην περιοχή και μάλιστα κάτω από τον μέσο όρο που θα έπρεπε η αντιπλημμυρική πολιτική προστασία να έχει μεριμνήσει. Δήλωσε πως προφανώς το ΚΚΕ αναγνωρίζει τον παράγοντα κλιματική αλλαγή, αλλά αυτό από μόνο του δεν ξεπλένει τις εγκληματικές ευθύνες για τις ελλείψεις στα απαραίτητα έργα.
Ολόκληρη η ομιλία Κ. Παπαδάκη
Φιλοι και φίλες Σφοι και σφισες,
Ξεκιναμε με το ερώτημα 26 μερες αργοτερα από την καταστροφή. Αλήθεια πόσες μέρες, ποσους μηνες άραγε χρειαζονται για να αποζημιώσουν τους πληγέντες από τις πρόσφατες πλημμύρες στους νομούς Χανίων, Ρεθύμνου και Ηρακλείου.
Είναι βαρβαρότητα να χεις χασει δικους σου ανθρώπους, σπιτια, χωραφια, το χωριο σου και το χωραφι σου να ναι αποκλεισμενα με τους αγροτικους δρομους κατεστραμμένους και να δινεις αγωνα για να μαζέψεις δικαιολογητικά και χαρτούρα. Να εισαι εκτεθιμενος σε μεγάλο κίνδυνο από τις κατολισθήσεις κι ακομα βδομαδες αργοτερα να είναι είναι ζητουμενα το ρευμα, το νερο, το σχολειο των παιδιών άλλες υποδομές όπως οι γέφυρες και να ακους από την κυβέρνηση ότι οποιος χρωστα στον ΕΛΓΑ δεν αποζημιωνεται ή ότι τελικά με βαση τα κριτήρια που θέτουν εισαι εκτος αποζημιώσεων.
Πρόκειται για πλημμύρες επαναλαμβανόμενες σε αυτές τις περιοχές κι όχι μονο στην Κρήτη αλλα σε πολλές περιοχές ανά την Ελλάδα. Γι αυτό κανείς δεν μπορεί να πεί ότι δεν γνώριζε, ότι αιφνιδιάστηκε. Σε μεγάλες φυσικές καταστροφές, πλημμύρες, πυρκαγιές, σεισμούς συχνά, το ερώτημα που ακούγεται είναι που είναι το κράτος; Ανυπαρκτο λένε πολλοί;
Κι ομως δεν είναι έτσι. Παρόν είναι το κράτος κι η κυβέρνηση. Το ίδιο ισχύει για την ΕΕ, παρούσα είναι, μαζι με Περιφερειες και Δημους και τους μηχανισμούς τους. Παρόντα είναι και αυτά είναι τα αποτελεσματα, οι ιεραρχησεις των κονδυλίων τους που διαχρονικα ενισχύουν τους επιχειρηματικούς όμιλους κι αφήνουν ανοχυρωτο το λαό.
Γιατί το αστικό κράτος, οι μηχανισμοί του κι η ΕΕ έχουν συγκεκριμένο αντιλαικό χαρακτήρα. Δεν είναι φιλολαικά ούτε βεβαια ταξικά ουδέτερα. Αποτελούν οργανα επιβολής των συμφερόντων του κεφαλαίου. Δουλευουν για την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Τις αναγκες τους υπηρετούν γι αυτό και σε κατι τετοια γεγονότα ο κυνισμός τους απογειωνεται. Άυτά τα συμφέροντα υπηρετούν και οι εκάστοτε κυβέρνησεις οποιασδήποτε απόχρωσης. νεοκοπης σοσιαλδημοκρατική τυπου ΣΥΡΙΖΑ ή παλια τυπου ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σοσιαλδημοκρατία,φιλελευθερη της ΝΔ με ή χωρίς ακροδεξια δεκανίκια.
Γιατί ο λεγόμενος «κρατικός μηχανισμός»οι υποδομες που ήταν «ανύπαρκτες» στην Κρήτη, στη Μάνδρα, στο Μάτι, είναι «υπαρκτές» κι ενεργοποιούνται ενάντια στους εργατικούς – λαϊκούς αγώνες, λειτουργούν σαν καλοκουρδισμένη μηχανή όταν καλούνται να βγάλουν απεργίες παράνομες και καταχρηστικές ακόμα και την ίδια μέρα.
Τότε το κράτος, τα υπουργεία και οι διάφοροι θεσμοί, όπως η Δικαιοσύνη, «επαγρυπνούν», δεν ψάχνονται στα τηλέφωνα και στη γραφειοκρατία. Αρκούν οι επιταγές του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και η διπλανή Βάση της Σουδας μονομιάς πολλαπλασιάζεται κι επεκτείνεται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με άλλες υπερσύγχρονες βάσεις με όλες τις πιο συγχρονες υποδομές ανα την Ελλάδα για τα επικίνδυνα σχεδια των ιμπεριαλιστών. Στις βάσεις των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ δεν έχουν ελλειψεις όπως στην πολιτική προστασία, δεν χρειάζονται χορηγοί και δωρεές, έχουν ό,τι χρειάζονται για να μακελευουν λαούς.
Εκει που μόνιμα συναντούμε δυσκίνητες διαδικασίες δεκαετιών είναι όταν έχουμε να κάνουμε με έργα για τις λαικές ανάγκες την ίδια ακριβώς στιγμή αρκεί ένα «νεύμα» της εργοδοσίας για να κινητοποιηθεί ένας στρατός από ΜΑΤ και εισαγγελείς για να καταστείλουν έναν αγώνα, μια απεργία μια διεκδίκηση,οπως ενεργοποίηθηκαν και προχθες για να προστατέψουν τις νοθείες των εργατοπατέρων της ηγεσιας της ΓΣΕΕ στο Συνεδριο Χλιδής της Καλαμάτας, από την παρέμβαση των δυνάμεων που τις ξεσκέπασε, αυτών του ΠΑΜΕ. Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι οι πλημμύρες είναι φαινόμενο που πλήττει όλους, κι εκει δεν υπαρχουν ταξικες διαφορές. Ομως πολλές φορές έχει γίνει μόνιμη διαπίστωση το «οπου φτωχός κι η μοιρα του». Με αυτον τον ισχυρισμό ποτέ δεν συμφιλιώθηκε το ΚΚΕ και μαχητικά αντιπαλευει αυτήν την αντιδραστική αντίληψη.
Γιατί αυτό που φαίνεται στην καταιγίδα, την πυρκαγιά,την πλημμύρα ως χάρβαλο κατά βάθος είναι άριστα οργανωμένο, με πολλά επιτελεία εγκαιρα επεξεργασμένο, από την ΕΕ, τις κυβερνήσεις την Τοπικη Διοικηση.
Γιατί για παράδειγμα για τις πλημμύρες πχ από το 2000 και το 2007 σχεδιάστηκε σε επίπεδο ΕΕ αυτό που βλέπουμε σήμερα. Τότε εκδόθηκαν συγκεκριμένες ευρωπαικές οδηγίες Αυτός ο δρόμος που ακολουθήθηκε περιγραφεται σε αυτες τις οδηγίες αναλυτικά.
Η ισχυουσα Οδηγια του 2007 για τις πλημμύρες προωθεί την επικίνδυνη αντίληψη, περί κόστους οφέλους. Το δηλώνει ξεκάθαρα: «Τα κράτη μέλη θα πρέπει να βασίζουν τις αξιολογήσεις, τους χάρτες και τα σχέδια σε κατάλληλες «βέλτιστες πρακτικές» και «βέλτιστες διαθέσιμες τεχνολογίες» που δεν συνεπάγονται υπερβολικό κόστος στον τομέα της διαχείρισης των κινδύνων πλημμύρας».
Μάλιστα το ότι η ΕΕ δεν έχει στόχο να συγκροτήσει σύγχρονο ολοκληρωμένο σχεδιασμό θωράκισης στην κάθε χώρα με όλα τα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα είναι εμφανές από την ίδια την οδηγία. Γιατί τα αντιπλημμυρικά δεν έχουν διόδια, εισιτήρια, πελάτες «με το κεφάλι» και πωλήσεις «με το κομμάτι»για αυτό και δεν προτιμώνται, δεν ιεραρχούνται από τους ομίλους.
Στις εκθέσεις και τους κανονισμούς τους το ομολογούν: δίνουν βάρος όπως λένε σε «έργα προστιθέμενης αξίας», δηλαδή κάθε έργο να γεννά πρόσθετη επιχειρηματική δράση και πεδία κερδοφορίας, για να είναι ανταποδοτικά. Με βάση όλα αυτά η ζωή κι ασφάλεια των εργαζομένων του λαού πάει περίπατο. Η ΕΕ ομολογεί κυνικά πως κριτήριο για το πού και ποιες θα είναι οι παρεμβάσεις που θα γίνουν είναι η λεγόμενη «οικονομική αποδοτικότητα» και όχι η ανάγκη προστασίας του λαού και της περιουσίας του.
Γιατί κοστίζει, γιατί δεν υπάρχει προσωπικό,γιατι κριτήριο είναι η προσέλκυση επιχειρήσων. Με βάση λοιπόν αυτό το κριτηριο η Οδηγία της ΕΕ χωρίζει τις περιοχές που έχουν ανάγκη από πλημμυρικά έργα σε Ζώνες Δυνητικά Υψηλού Κινδύνου Πλημμύρας (ΖΔΥΚΠ) και στις υπόλοιπες του …Κατωτερου θεού, που δεν της γέννησε μάνα…
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υλοποιώντας κατά γραμμα αυτές τις κατευθύνσεις τον Ιούλη του 2017 σε έκθεση του υπουργείου Περιβάλλοντος εκτιμούσε πχ ότι δεν υπάρχει κίνδυνος πλημμύρας στη Νέα Πέραμο και άρα δεν χρειάζονται αντιπλημμυρικά έργα.Ηταν αυτή ακριβώς η περιοχή που μαζί με τη Μάνδρα μόλις 4 μήνες αργότερα πνίγηκε στα λασπόνερα διαψεύδοντας ΕΕ- κυβέρνηση.
Για να μπουμε όμως ακομα περισσότερο στα ενδότερα της Οδηγίας της ΕΕ. Εκεί διαπιστώνουμε οτι υπάρχουν στην πράξη συγκεκριμένοι κόφτες αντιπλημμυρικών έργων.Το κριτήριο-κόφτης είναι ο ενδεικτικός αριθμός κατοίκων που ενδέχεται να πληγούν.Προφανώς δεν εχουν την ίδια αξία όλες οι ζωές.Κυνικά ομολογεί η οδηγία ακούστε: «Οι κίνδυνοι πλημμύρας σε ορισμένες περιοχές εντός της Κοινότητας μπορεί να θεωρηθεί ότι στερούνται σημασίας, παραδείγματος χάριν(…) σε αραιοκατοικημένες περιοχές ή ακατοίκητες περιοχές(…) ή σε περιοχές με περιορισμένους οικονομικούς πόρους.
Με λίγα λόγια για την ΕΕ στερούνται σημασίας οι περιοχές σαν αυτές που επλήγησαν εδω στην Κρήτη. Γιατί μπορεί να είναι ακατοίκητη ή αραιοκατοικημένη μια περιοχή αλλά είχε νεκρούς. Γιατί μπορεί να είναι ακατοίκητη ή αραιοκατοικημένη μια περιοχή αλλά από πλημμύρα και κακοσυντήρηση έπεσαν ντόμινο τα Γεφύρια που έκοψαν στη μέση το επαρχιακό οδικο δίκτυο ολοκληρων περιοχών. Αποδείχθηκε τελικά περίτρανα ότι κάθε άλλο παρά «στερούνται σημασίας» αυτές οι περιοχές.
Αλλά μηπως ο λαός στις άλλες τις πνυκοκατοικημένες περιοχές με μεγάλο πληθυσμό κατοίκων άραγε είναι προστατευμένος; Το μαρτυρούν οι πλημμύρες στην Αθήνα, στη Μάνδρα, στην Ελευσίνα,στο Μαρούσι (ναι μιλαμε για το Δημο του Πατουλη της ΝΔ που ηρθε τωρα ως προεδρος της ΚΕΔΕ να προσφέρει τεχνογνωσια μιας κι από τον δικο του προσφατα πλημμυρισμενο Δημο εχει πια… πειρα) . Χωρια που οι πυκνοκατοικημενες περιοχές επειδή ακριβώς συγκεντρώνουν μεγάλη οικονομικη δραστηριότητα η ΕΕ δεν τις αποζημιώνει απο τις καταστροφές γιατί θεωρεί τις καταστροφές ψιλοπραγματα σε σύγκριση με τον παραγόμενο πλουτο της περιοχής. Ετσι πχ έμεινε προκλητικά εκτος από αποζημιώσεις του Ταμείου Αλληλεγγυης μεχρι κι η Μάνδρα.
Σε κάθε περίπτωση το ΚΚΕ είναι στην πρώτη γραμμή και παλεύει όλα αυτά τα χρόνια κινητοποιώντας το λαό να υλοποιηθούν όλα τα αντιπλημμυρικά έργα που έχει ανάγκη ο λαός χωρίς διακρίσεις και βέβαια αναδεικνείουμε ότι υπάρχει ένας λόγος παραπάνω για να υλοποιηθούν αυτά τα αντιπλυμμηρικά έργα που ενώ έχουν περάσει τους κόφτες και θεωρουνται υψηλής επικινδυνότητας ακόμα καρκινοβατούν για χρόνια.
Οσο για τον δεύτερο κόφτη αντιπλημμυρικών εργων στην Οδηγία της ΕΕ είναι «ο τύπος οικονομικής δραστηριότητας στην περιοχή που ενδέχεται να πληγεί».Δηλαδη αν δεν υπαρχουν μεγαλες μπίζνες στην περιοχή δε βρισκει λογο για να γινουν αντιπλημμυρικά έργα. Κριτήριο λοιπόν είναι το καπιταλιστικό κέρδος, το αν και ποιο όμιλοι πλήττονται. Καθαρά πράγματα.Τόσο καθαρά και προκλητικά, τόσο κυνικά όπως τα αναφέρει σε μελέτη της η επίσημη πλατφόρμα «Flood CBA» που χρηματοδοτείται από την ΕΕ κατά παραγγελία της Γενικής Διεύθυνσης Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ.
Τι λέει; Οτι: «Είναι οικονομικά αποδοτικότερο να προστατευθούν από την πλημμύρα εκείνοι με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία (δηλ. εύπορες οικογένειες ή πολύτιμα εργοστάσια) από το να προστατευθούν εκείνοι που είναι φτωχοί και με πενιχρά περιουσιακά στοιχεία». Και συμπληρώνει :«Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αποφάσεις που δεν φαίνονται “δίκαιες”, αλλά η δικαιοσύνη δεν είναι μέρος της ανάλυσης κόστους – οφέλους».
Αυτή η κυνική, ανατριχιαστική ομολογία δείχνει σε λίγες λέξεις όλη την επικινδυνότητα και τη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος, και την αποκάλυψε το ΚΚΕ κι η εφημερίδα του ο «Ριζοσπάστης». Προέχουν λοιπόν τα πολυτιμα εργοστάσια, κι οι εύπορες οικογένειες με τα μεγάλα περιουσιακά στοιχεία γιατί και στην πλημμύρα θα πρέπει να πας… με την σειρα σου, με βάση την τάξη σου.
Και δεν είναι μόνο ότι προηγούνται οι επιχειρήσεις αλλά αφήνουν και πίσω τους συντρίμια. Γιατί τι αλλο από μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και την αντίληψη κόστους όφελους για τα κέρδη τους αποτελεί το γεγονός ότι το οδικό δίκτυο εθνικό και επαρχιακό δεν διαθέτει την κατάλληλη στατική υποστήριξη με αποτέλεσμα πιθανόν η επόμενη πλημμύρα να οδηγήσει στο ίδιο αποτέλεσμα εξαιτίας του μεγάλου χωμάτινου όγκου που συσσωρεύεται παράλληλα με την εθνική οδό αλλά και την έλλειψη αντιπλημμυρικών μέτρων.Τι αλλο από επιχειρηματικούς σχεδιασμούς κρύβεται πίσω από τη «βιομηχανία» μπαζωμένων ρεμάτων.
Η αντίληψη περί κόστους οφέλους δεν είναι ελληνική ιδιομορφία κι ιδιαιτερότητα που καταδίκασε γιοφύρια για δεκαετίες αφημένα. Η ίδια λογική έφερε και την κατάρρευση γεφυριων στην Καβάλα, τον Έβρο κ. α, της γέφυρας στη Γένοβα πριν από μερικούς μήνες στην Ιταλία, αφού οι συστάσεις των μηχανικών μελετών για κατεδάφισή της εκτιμήθηκαν ως ιδιαίτερα «κοστοβόρες».Είναι χαρακτηριστικά τα αποτελέσματα του τυφώνα «Κατρίνα» στη Ν. Ορλεάνη των ΗΠΑ, όπου σχεδόν 2.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους αφού το κατά τ’ άλλα «αποτελεσματικό» αμερικανικό κράτος δεν πήρε υπόψη τις προειδοποιήσεις για την αντοχή των φραγμάτων. Η λογική «κόστους – οφέλους» ήταν η αιτία της φονικής πυρκαγιάς στον πύργο «Γκρένφελ» του Λονδίνου, όπου οι εργολάβοι χρησιμοποίησαν φτηνά και εύφλεκτα υλικά σε κατασκευαστικές εργασίες.
Στην ίδια την ιστοσελίδα του Υπουργειου Εσωτερικων η κυβέρνηση απαντά προκλητικά σε ερώτημα αν επιδοτείται από την ίδια ή την ΕΕ ένα ειδικό όχημα που καθαρίζει τα φρεάτια για να προληφθούν πλημμύρες. Η απάντηση κυνική: δεν αποτελεί επιλέξιμη δαπάνη… Η απαραδεκτη αυτή πραγματικότητα αποτυπώνεται και στο ποια έργα θεωρούνται «επιλέξιμα» για χρηματοδότηση από την ΕΕ και το ΕΣΠΑ. Μηδαμινά κονδύλια, την ίδια στιγμή που υπάρχουν κωδικοί για δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που εξυπηρετούν το κεφάλαιο.
Παράλληλα, τα μεγάλα έργα που γίνονται (οδικοί άξονες, αεροδρόμια κ.λπ.) δεν λαμβάνουν υπόψη τους την αντιπλημμυρική θωράκιση των γύρω περιοχών, δεν είναι ενταγμένα σε έναν συνολικό σχεδιασμό για κάθε περιοχή και γενικότερα για κάθε λεκάνη απορροής, επηρεάζοντας σοβαρά την αντιπλημμυρική προστασία. Επιπρόσθετα είναι τόσο αποσπασματικός ο σχεδιασμός από δήμο σε δήμο, ακόμα και από περιφέρεια σε περιφέρεια, που πολύ συχνά ακόμα κι αυτά τα έργα που γίνονται σώζουν ένα δήμο ή μια περιοχή και πνίγουν τον γειτονικό δήμο.
Οσο για τους πληγέντες, τις εργατικές λαικές οικογενεις,τους μικρομεσαίους αγρότες, τους μικροκτηνοτρόφους για όλους αυτούς μόλις σβησουν τα φώτα της δημοσιότητας αντιμετωπίζουν ένα μεγάλο με την ΕΕ και πάλι απέναντι τους.
Το λεγόμενο Ταμείο Αλληλεγγύης της ΕΕ -με χρήματα από τη βαριά φορολογία των εργαζομένων- δήθεν έχει προβλεφθεί για τις περιπτώσεις αυτές: Ομως η πραγματικότητα είναι ότι αυτό δεν ενεργοποιείται λόγω των δυσθεώρητων ορίων που έχουν τεθεί σε σωρεία περιπτώσεων μεγάλων ζημιών από φυσικές καταστροφές. Γιατί για να ενεργοποιηθεί χρειάζεται τουλάχιστον να υπάρχουν καταγεγραμμένες καταστροφές ύψους 1,5% του ΑΕΠ της περιφέρειας που ανήκει η περιοχή που πλήγηκε.
Αυτό έγινε και δεν πήραν φραγκο απο το εν λογω ταμειο οι πληγέντες από τις πυρκαγιές στα Κύθηρα, στην Εύβοια, στη Νεάπολη Λακωνίας, στη Θάσο, στη Χίο, τις καταστροφικές πλημμύρες σε Καλαμάτα, Τρίκαλα, και βεβαια όπως προείπαμε στη Μάνδρα, κ.ά. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι για τον σεισμό στην Κω οι τεράστιες ζημίες μόλις και μετά βίας ξεπέρασαν το σχετικό όριο προκειμένου να υποβληθεί αίτημα προς στο «Ταμείο».
Ακόμη όμως και εάν τελικά κινητοποιηθεί (όπως έγινε σε ελάχιστες περιπτώσεις Έβρος, σεισμοί Ιόνια Νησιά, Λέσβου και Χίου)- δεν προσφέρει την παραμικρή ανακούφιση στα εργατικά-λαϊκά νοικοκυριά, αυτοαπασχολούμενους και μικροεπαγγελματίες, αφού όπως απαντά μονότονα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε κάθε
Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ «το Ταμείο Αλληλεγγύης δεν αποζημιώνει ιδιώτες». Η χρηματοδοτική βοήθεια ως επί το πλείστον προορίζεται για την αποκατάσταση υποδομών (π.χ. υδάτων, αποχέτευσης, τηλεπικοινωνιών, μεταφορών κ.ά.) που είναι «επιλέξιμες δαπάνες». Ωστόσο, τα αναγκαία έργα αντισεισμικής, αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής κλπ. θωράκισης, σπάνια επιλέγονται κι ακόμη και εάν αποτελούν «επιλέξιμες δαπάνες» στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών Ταμείων Περιφερειακής Ανάπτυξης, πραγματοποιούνται μόνο στο βαθμό που αποδίδουν κέρδη στα μονοπώλια.
Αυτές είναι οι τραγικές συνέπειες ενός συστήματος που έχει ως κριτήριο της παραγωγής τα κέρδη του κεφαλαίου και όχι την ικανοποίηση των εργατικών – λαϊκών αναγκών.
Προκύπτει αβίαστο το ερώτημα, η μεγάλη αντιφαση: ότι οι εργαζόμενοι και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα βρίσκονται στο έλεος των «φυσικών φαινομένων» και αποτελούν τα μεγαλύτερα θύματα αυτών των φυσικών καταστροφών, την ώρα που υπάρχουν όλες οι επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες για τη λήψη προληπτικών μέτρων που θα τους προστατεύουν.
Μεγάλες είναι οι ευθύνες και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η οποία σε συνέχεια των προηγούμενων ΝΔ ΠΑΣΟΚ Κιναλ , δεν κάνει τις περισσότερες φορές ούτε καν αίτηση για να διεκδικήσει αποζημιώσεις με πρόσχημα τους ισχύοντες ευρωενωσιακούς κανονισμούς τους οποίους φυσικά οι ίδιοι έχουν ψηφίσει, στηρίζουν και εφαρμόζουν κατά γράμμα εκπληρώνοντας την αντιλαϊκή αποστολή τους.
Αλλωστε μνημειο κυνισμού παραμένει το οτι σε παρέμβαση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ η Ευρ Επιτροπή δεν αποζημιωσε ουτε ενα ευρω στις οικογενειες των θυματων στο Μάτι οπως και των πληγεντων της μεγαλης πυρκαγιας.Νομιζουμε τα λόγια περιττεύουν.
Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ με το ψήφισματα,ερωτήσεις και παρεμβάσεις και στην αρμόδια Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης (REGI) του Ευρωκοινοβουλίου αναδείξαμε την άμεση και επείγουσα ανάγκη των πλημμυροπαθών κι επανειλημένα εδώ στην Κρήτη, που εκτός από τη σκληρότητα της αντιλαϊκής πολιτικής ζουν και την καταστροφή για το ίδιο το βιος τους.Στήριξαμε την πρόταση να συζητηθεί και να υπάρξει ψήφισμα στο ΕΚ για τις πλημμυρες στην Κρητη, πρόταση που οι ευρωπαικές πολιτικές ομάδες που στηρίζουν ο ΣΥΡΙΖΑ η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, απέρριψαν.
Το ΚΚΕ κι η Ευρωκοινοβουλευτική του Ομάδα, η Λαικη Συσπείρωση συνεχίζουν κι επίμονα απαιτούν να καταργηθούν εδώ και τώρα τα όρια και οι αποκλεισμοί της ΕΕ και των κυβερνήσεων σε βάρος των μεγάλων θυμάτων των φυσικών καταστροφών. Από ολη αυτη τη δράση μας αποδείχθηκε ότι τα περί αλληλεγγύης της ΕΕ είναι «αέρας κοπανιστός».
Ομως έχουν κι εδω σχεδιασμό γι αυτό και αποφεύγουν σαν ο διάολος το λιβανι τις αποζημιώσεις: Οι ιδιωτικές ασφαλιστικές κι η Ενωση τους σε πρόσφατο Συνέδριο τους ομολόγησαν ότι : «Η Ελλάδα είναι ίσως η μόνη χώρα της Ευρώπης όπου δεν έχει αναπτυχθεί η βασική ασφαλιστική κάλυψη της κατοικίας, της περιουσίας τουλάχιστον έναντι των φυσικών φαινομένων. Ισως γιατί είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα στην ιδέα πως το πανίσχυρο και με τη “βαθιά τσέπη” κράτος θα συνδράμει τους παθόντες. Στη σκληρή -λένε -πραγματικότητα (κράτος ανήμπορο, τραπεζικός δανεισμός και πολίτες οικονομικά πιεσμένοι οικονομικά) έρχονται ως δηθεν απο μηχανης θεός τα μονοπώλια της ιδιωτικης ασφάλισης.
Μελετάνε μέχρι και την υποχρεωτική διά νόμου ασφάλιση της κατοικίας, όπως σε πολλά κράτη – μέλη της ΕΕ, για να πληρώνουν τρεις και τέσσερις φορές τα εργατικά λαϊκά νοικοκυριά ένα κεραμίδι που με χίλιες στερήσεις έβαλαν πάνω απ’ το κεφάλι τους και να βγαζουν κέρδη με ουρά τα παράσιτα των ασφαλιστικών ομίλων. Ενώ θα συνεχίσουν να είναι εκτεθιμένοι κι ανοχύρωτοι σε κάθε καταστροφή αφού οι ασφαλιστικοί όμιλοι είναι κυριολεκτικά «μανούλες» στο πώς να αποφεύγουν τις δαπανηρές αποζημιώσεις στο όνομα των «φυσικών φαινομένων» και της «ανωτέρας βίας», που κρύβουν πολύ καλά στα ψιλά γράμματα των συμβολαίων τους.
Τώρα μάλιστα η ΕΕ την ώρα που διαλύει κι υποχρηματοδοτεί τις υποδομές σε κάθε χώρα με βάση την αντιληψη κόστους οφέλους προχωρά όλο και περισσότερο σε νέους αντιδραστικούς ευρωενωσιακούς μηχανισμούς. ΕΕ και κυβερνήσεις στήνουν τον λεγόμενο μηχανισμο διασωσης RescEU πάνω στη γύμνια εξοπλισμού, υποδομών για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών στα κράτη μέλη και μάλιστα με επικίνδυνες θολές αναφορές για ενεργοποίησή του στην καταπολέμηση της “τρομοκρατίας”.
Ο ευρωστόλος αυτός συγκροτείται δεσμεύοντας με σύστημα ρεφενε τις ελάχιστες υπάρχουσες υποδομές και αεροσκάφη στα κράτη – μέλη που θα είναι πλέον στη διάθεση της ΕΕ και όχι του κάθε κράτους, διευρύνοντας τις τεράστιες ελλείψεις των μνημονιων διαρκείας της ΕΕ,των ματωμένων υπερπλεονασμάτων ως το 2060. διαιωνίζοντας το καθεστώς του να ζητιανευουν οι κρατικές υπηρεσίες ακόμα και τον στοιχειώδη εξοπλισμό από δωρεές και χορηγίες.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι μέχρι αυτοί οι μηχανισμοί να κινητοποιηθούν από την άλλη άκρη της Ευρώπης η πλημμύρα κι η φωτιά τις περισσότερες φορές έχει ολοκληρωσει το καταστροφικό έργο της. Οπως άλλωστε διαπιστώνουμε αρκεί τις περισσότερες φορές μόλις ενα απόγευμα,μόνο λίγες ώρες.
Αγαπητοί σφοι και φιλοι,
Μπροστά σε τέτοιες τραγωδίες πολλή συζήτηση γίνεται για το κλιμα. Οι οποιες αλλαγες στο κλίμα οι οποίες γίνονται αντικειμενο επιστημονικής μελέτης δεν είναι η αιτία αλλά μια ακόμα από τις συνέπειες του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης που αντιμετωπίζει το περιβάλλον σαν μέσο αύξησης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, λεηλατεί τους φυσικούς πόρους, ενώ επιδρά καταστροφικά όχι μόνο με την ανεξέλεγκτη άντλησή τους, αλλά και με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους σε όλο τον πλανήτη.
Οι Συμφωνίες της ΕΕ για το Κλίμα έχουν στο επίκεντρό τους τα διάφορα “συστήματα εμπορίου ρύπων”, και τη αντιδραστική αντίληψη ο ρυπάινων πληρώνει (για να συνεχίζει να πληρώνει) εντείνοντας την υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Ολη αυτή η συζήτηση άλλωστε είναι σημαδεμένη από “πράσινες” τεχνολογίες κι αποσκοπούν να ανοίξουν νέα επενδυτικά πεδία στα μονοπώλια με μεγάλα και γρήγορα κέρδη, εν μέσω σφοδρών ανταγωνισμών, στους οποίους πρωτοστατεί η ΕΕ, που θεωρεί ότι οι δικοί της επιχειρηματικοί όμιλοι διαθέτουν συγκριτικό πλεονέκτημα στο σχετικό τομέα σε ανταγωνισμό με ΗΠΑ, Κινα και Ρωσια.
Στο επίκεντρο οι ανταγωνισμοί τους στην ενεργεια την ωρα που η ίδια η ΕΕ ομολογεί ότι ως 125 εκατομ ευρωπαίοι είναι ή κινδυνεύουν άμεσα να γίνουν ενεργειακά φτωχοί. Ταυτόχρονα, η εργατική λαική οικογένεια κάθε νέα αποκαλούμενη «πράσινη» τεχνολογία από τα αυτοκίνητα, τα υλικά συσκευασίας τα πληρώνει πανάκριβα ως καινοτομίες ή με άγρια φορολογία ενω οι επιχειρηματικοί όμιλοι θησαυρίζουν.
Αλλά, κι εδω στην Κρήτη αποδεικνείεται ότι ο βασιλιάς της τουριστικής ανάπτυξης είναι γυμνός. Γιατί μπορεί να χτυπά διαρκώς νέα ρεκόρ ο τουρισμός όμως όπως έγινε στη Ρόδο το 2013 με μια νεροποντή έγιναν τέραστιες πλημμύρες έτσι έγινε και σήμερα στην Κρήτη. Με τραγικά προβλήματα με ελλείψεις όπως κι εδω στο νερό, χώρια την ποιότητά του.
Αλλά και στην Κω πέρσι ο ισχυρός σεισμός βρήκε ανοχύρωτες στοιχειώδεις υποδομές του νησιού όπως πχ το λιμάνι, τα σχολεία κλπ.Να γιατί και στα νησιά που εξασφαλίσαν στρατιές τουριστών, ουρές κρουαζιερόπλοιων παραμένουν γυμνά από ουσιαστικές υποδομές για τους κατοίκους αλλά και τους όποιους τουρίστες και τρέμει το φυλοκάρδι των κατοίκων τους για μια βροχή ή ένα σεισμό.
Να γιατί οι «μεγάλες μέρες» οκι η κοσμογονία μύθος της αναπτυγμένης τουριστικά Κρήτης που κτίζουν ο ΣΥΡΙΖΑ η ΝΔ το ΚΙΝΑΛ κι οι εκλεγμένοι τους κι οι διάφοροι όμιλοι αρπακτικά πρέπει να κάνει τους κατοικους απο τα φτωχά λαικά στρώματα να κουμπώνονται.
Δεν ειναι για όλους τα μεγαλεία, ειναι για τους λίγους. Οι πολλοί θα συνεχίσουν να ζουν μέσα στα αδιέξοδα, θα συνεχίζουν να δουλευουν με χειρότερες εργασιακές σχέσεις, περισσότερες ώρες όχι για να αποταμιευουν όπως ισως κατάφερναν κάποιοι παλιότερα αλλά με στόχο να καλύψουν χρέη και χασούρα, στην καλύτερη να έρθουν ισα βάρκα ισα νερά. Κι η πίτα να ανοίξει πιο προκλητικό το χάσμα θα γίνει ανάμεσά στους ομίλους και το λαό. Αυτό δείχνει παντού η πείρα. Αυτή είναι η κανονικότητα που προετοιμάζουν, η καπιταλιστική ανάκαμψη η μεταμνημονιακή επόμενη μέρα την οποία ευαγγελίζονται.
Μόνο η κοινωνικοποίηση του πλούτου και των μέσων παραγωγής, μια οικονομία και κοινωνία που δε θα στηρίζεται στο καπιταλιστικό κέρδος, αλλά στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, μπορεί να εξασφαλίσει προγραμματισμένη, συμβατή και ισόρροπη επίδραση του εργαζόμενου ανθρώπου στη φύση, στο περιβάλλον. Για μια τέτοια ζωή που του αξίζει, ο εργαζόμενος λαός πρέπει να πάρει στα χέρια του την εξουσία και την οικονομία, διαμορφώνοντας τη δική του κοινωνική συμμαχία, σε ρήξη με την καπιταλιστική βαρβαρότητα, τα μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις τους.
Αυτή ειναι αυτοπροσώπως η αναρχία της επιχειρηματικής δράσης που διψά για κέρδη και δε λογαριάζει ζωές, ασφάλεια και προστασία των εργαζομένων είναι λοιπον αυτό που καθορίζει το ποια περιοχή θα πληγεί, ποιος λαός θα θρηνήσει τους επόμενους νεκρούς του, και το χαμένο βιος του.
Δεν είναι όμως της μοιρας του λαου, το κακό το ριζικό του, δεν είναι απλά ακραία φαινόμενο, δεν είναι απλά θεομηνία… θεομηνία είναι η ίδια η πολιτική της ΕΕ, που δεν αλλαζει, δεν βελτιώνεται γιατί είναι μια ένωση του κεφαλαίου αντίπαλος του λαού. Είναι η πολιτική των αλυσιδωτών κυβερνήσεων του κεφαλάιου, των διοικήσεων των Περιφερειων και των Δήμων που από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ ως σήμερα με το ΣΥΡΙΖΑ από κει που το επιανε ο ένας το άφηνε ο άλλος.
Οι εργαζόμενοι μπροστά στις πολλαπλές κάλπες μπορούν να καταδικάσουν αυτήν την πολιτική, που υλοποιείται και από τη σημερινή κυβέρνηση και από τις προηγούμενες, και να βγουν αγωνιστικά στο προσκήνιο. Το ΚΚΕ έχει επανειλημμένα στο εργατικό κινημα με τους φορείς του αναδεικνείει και πάλευει για τα συμφέροντα του λαού, με Ερωτήσεις, παρεμβάσεις στην Ευρωβουλη τη Βουλη, στα Περιφερειακά και Δημοτικά Συμβούλια και μια σειρά άλλων πρωτοβουλιών του έχει θέσει τόσο το ζήτημα της επιτακτικής ανάγκης για έργα αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής, αντιπυρικής θωράκισης, όσο και την ανάγκη για άμεση και πλήρη αποζημίωση χωρίς όρους και προϋποθέσεις ολων των πληγέντων.
Γιατί είναι επείγουσα ανάγκη να απαιτηθούν άμεσα συγκεκριμένα μέτρα για να υπάρξουν υποδομή πρόβλεψης και πρόληψης και πραγματικός, ουσιαστικός σχεδιασμός έκτακτης ανάγκης για τις φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές. Για να καλυφθούν τα μεγάλα κενά σε ειδικευμένο δυναμικό και υποδομές και να καταργηθούν όλοι οι αντιλαϊκοί νόμοι που υπηρετούν το κεφάλαιο.
Ισχυρό ΚΚΕ παντού λοιπόν. Αυτό πρέπει να είναι το κριτήριο και το μήνυμα, που είναι χρέος όλων να διαδοθεί όσο γίνεται πιο πλατιά, για να δοθεί ώθηση στην αντεπίθεση.Γιατί σε περιοχές που η εργατική τάξη ο λαός έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές έχει ένα λόγο παραπάνω να σκεφτεί ότι ο δρόμος αυτός της ΕΕ του κεφαλαιου, που τον γνωρισε με όλες τις αποχρώσεις κυβερνήσεων χρεοκόπησε δεν μπορεί να δώσει λύσεις ούτε στα αυτονόητα.Σήμερα λοιπόν δεν μπαίνουμε στο αδιέξοδο να ψάχνουμε διαφορές ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ ,το Κιναλ,των ακροδεξιών.
Που προκλητικά κι απαράδεκτα τυμβωρηχουν με τους νεκρούς, που συναγωνιζονται για το με πόσα κυβικα νερου πλημμύρισε ο λαός στους μεν και πόσα στους δε, πόσους εγκαυματίες προκάλεσε η πολιτική του ένος ή του άλλου, Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης που υπηρετούν όλοι τους τσάκισε το λαό μας και τώρα ο ίδιος πρέπει να πάρει τις αποφάσεις του. Να σκεφτεί αν την επόμενη μέρα θα τους έχει όλους απέναντι του ή θα έχει ένα πολυτιμο κι ισχυροποιημένο στήριγμα στην πάλη του το ΚΚΕ και της Λαικης Συσπείρωσης.
Για να ισχυροποιηθεί η γραμμή σύγκρουσης με το κεφάλαιο, την εξουσία του, ο δρόμος για την εργατική εξουσία, την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, την αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Γιατί το πραγματικά προοδευτικό και σύγχρονο δεν είναι η ουτοπία του εξανθρωπισμού του καπιταλισμού, δεν είναι η αυταπάτη ότι οι όμιλοι θα θυσιάσουν για τις λαικες ανάγκες τα κέρδη τους,τις προτεραιότητές τους για να τα κονομήσουν. Ρεαλιστική είναι η πάλη για την ικανοποίηση των εργατικών – λαϊκών αναγκών, για τη σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας, με το λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει. Μόνο έτσι μπορούν να καλύπτονται οι ολοένα αυξανόμενες ανάγκες της εργατικής, λαϊκής οικογένειας.Για αυτό το ΚΚΕ είναι η μόνη εγγύηση που μπορει να εμπιστευτεί και να ακουμπήσει ο λαός, ο πραγματικός πολλαπλασιαστής της δύναμης των αγώνων του.