Ο Νίκος Γεωργαντώνης, με κείμενο που έστειλε στην εφημερίδα μας καταγγέλλει τις συνθήκες με τις οποίες γίνονται οι εγγραφές στους δημόσιους παιδικούς σταθμούς. Όπως αναφέρει:
“Τα ξημερώματα της 30ης Ιουλίου, στις 5:00 π.μ., έξω από τον δημόσιο βρεφονηπιακό σταθμό Ακρωτηρίου στα Χανιά, μία μητέρα που περίμενε την σειρά της για ν’ ανοίξει ο σταθμός και να γράψει το παιδί της δεν άντεξε και λιποθύμησε! Μες στο σκοτάδι και τον πανικό κλήθηκε ασθενοφόρο και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Χανίων για να διαγνωσθεί η κρισιμότητα της υγείας της. Η άτυχη μητέρα ήταν μία από τους πολλούς γονείς που περίμεναν καρτερικά, στο σκοτάδι, μες στην αιφνίδια καταιγίδα, από το βράδυ της προηγούμενης μέρας, άυπνοι, για να διεκδικήσουν μ’ αυτό τον βάρβαρο τρόπο μία θέση σε δημόσιο παιδικό σταθμό”
Πιο αναλυτικά αναφέρει τα εξής:
Μια τρομακτική και βαθιά παρακμή επικρατεί σ’ όλη την εθνική μας εκπαίδευση. Μια στυγνή, ψυχρή και προμελετημένη επίθεση, ως οργανικό κομμάτι της οικονομικής κρίσης, που επηρεάζει γονείς, εκπαιδευτικούς, παιδιά κατ’ αρχάς σε βιολογικό επίπεδο. Από τους αιώνιους «νομάδες» αναπληρωτές εκπαιδευτικούς –που δεν βρίσκουν σπίτια για να μείνουν, που κοιμούνται στις παραλίες, που τους παίρνει ο ύπνος στο τιμόνι, που παίρνουν άδειες άνευ αποδοχών για να θηλάσουν τα μωρά τους, που τους εξαπολύουν πειθαρχικές διώξεις εάν τολμήσουν να διαμαρτυρηθούν, που χωρίζουν τις οικογένειές τους, που δοκιμάζουν τις ψυχικές και βιολογικές αντοχές τους– έως τις λιποθυμίες μαθητών από πείνα εξαιτίας των αντιλαϊκών και εξοντωτικών πολιτικών μέτρων που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια.
Το βαρέλι όμως είναι δίχως πάτο και οι κύριοι γραφειοκράτες του υπουργείου παιδείας δεν πτοούνται με τίποτα στη συνέχιση του σκοτεινού τους έργου.
Τα ξημερώματα της 30ης Ιουλίου, στις 5:00 π.μ., έξω από τον δημόσιο βρεφονηπιακό σταθμό Ακρωτηρίου στα Χανιά, μία μητέρα που περίμενε την σειρά της για ν’ ανοίξει ο σταθμός και να γράψει το παιδί της δεν άντεξε και λιποθύμησε! Μες στο σκοτάδι και τον πανικό κλήθηκε ασθενοφόρο και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Χανίων για να διαγνωσθεί η κρισιμότητα της υγείας της. Η άτυχη μητέρα ήταν μία από τους πολλούς γονείς που περίμεναν καρτερικά, στο σκοτάδι, μες στην αιφνίδια καταιγίδα, από το βράδυ της προηγούμενης μέρας, άυπνοι, για να διεκδικήσουν μ’ αυτό τον βάρβαρο τρόπο μία θέση σε δημόσιο παιδικό σταθμό, μέσω εγκεκριμένης αίτησης από την «Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε.» (www.eetaa.gr) χρηματοδοτούμενης από Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή, δεν έφταναν τα πλείστα βάσανα που κουβαλούν στις πλάτες τους οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι οικογένειές τους, αλλά είναι αναγκασμένοι να φτάνουν ακόμη μία φορά στα βιολογικά και ψυχικά όριά τους για να μπορέσουν να έχουν τη δημόσια «αρωγή» του κράτους και ως «ευγενική χορηγία» της Ευρωπαϊκής Ένωσης!… Με τι σκεπτικό γίνεται αυτό; Ποιος νους πρότεινε ή ανέχεται έναν τέτοιο τρόπο διεκδίκησης θέσης σε παιδικό σταθμό που θυμίζει την βαρβαρότητα του αμερικανικού αγοραίου πρωτόγονου θεσμού της Black Friday! Ποιος είναι ο στόχος του υπουργείου παιδείας; Ποια είναι τα κοινωνικά, τα παιδαγωγικά, τα επιστημονικά κριτήρια για την κατανομή νηπίων στους παιδικούς σταθμούς; Πώς γίνεται να «βγαίνουν» στα χαρτιά οι αριθμοί όταν η ίδια η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική με την ανισοκατανομή του πληθυσμού σε γεωγραφικές περιοχές-πόλεις-προάστια-χωριά και με την ύπαρξη περισσότερων ή λιγότερων παιδικών σταθμών σε αυτές τις περιοχές; Μήπως πρέπει να αποδεχτούν εν τέλει κάποιες οικογένειες που δεν στάθηκαν τυχερές ή δεν άντεξαν στο «Surviror» του υπουργείου παιδείας ότι θα στέλνουν τα παιδιά τους σε παιδικούς σταθμούς που είναι άνω των δέκα χιλιομέτρων μακριά;!… Μήπως οι γονείς πρέπει να αποδεχτούν την μοίρα τους αναζητώντας άλλους τρόπους (μέσω συγγενών) για την φύλαξη των παιδιών δημιουργώντας συνθήκες επιζήμιες για την υγεία τους, λόγω άγχους, και στερώντας τα παιδιά από την ζωτικής σημασίας κοινωνικοποίηση και παιδαγωγική αλληλεπίδραση με άλλα παιδιά και παιδαγωγούς;
Οι ευθύνες του υπουργείου παιδείας, της κυβέρνησης και των φορέων τοπικής διοίκησης καθώς και όλων των πέριξ αυτών κηφήνων και παρασιτικών δορυφόρων που ανέχονται ή υπηρετούν με βλέψεις σταδιοδρομίας ποτισμένης με το αίμα του λαού και με την προστασία των ευρωατλαντικών πατρώνων τους, είναι τεράστιες! Εκ των πραγμάτων, εκτελούν χρέη ψυχρού βασανιστή – συνειδητού διαμορφωτή και υπονομευτή του εκπαιδευτικού μηχανισμού. Σκοπός η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης, η εισαγωγή αγοραίων αξιολογικών μηχανισμών, η εντατικοποίηση της εργασίας, η κατάργηση της μονιμότητας και των παροχών προστασίας της οικογένειας και της μητρότητας, η ιδεολογική χειραγώγηση, η τρομοκράτηση, η καλλιέργεια του κοινωνικού αυτοματισμού. Οποιαδήποτε απόπειρα συνειδητής (βιολογικής ή ψυχολογικής) εξόντωσης των γονέων, άμεση ή έμμεση, εκούσια ή ακούσια, αποτελεί ουσιαστικά βιολογική και ψυχική εξόντωση της επόμενης γενεάς, δηλαδή του μέλλοντος της χώρας μας!
Ο λαός πρέπει να γνωρίζει το ποιόν τους, να το ξεσκεπάζει, να το καταγγέλλει με κάθε αφορμή.
Οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ, όταν έφτασαν για να πάρουν την λιπόθυμη μητέρα, σάστισαν κοιτάζοντάς μας μες στο σκοτάδι, τόσους πολλούς, υπό το φως των κεριών, μετά την καταιγίδα. Μας ρώτησαν αν γίνεται εδώ κηδεία;!… Θεώρησαν, δηλαδή, οι άνθρωποι, αρχικά, ότι λιποθύμησε κάποιος λόγω συγκίνησης και συναισθηματικής φόρτισης από ανθρώπινη απώλεια!
Ας γνωρίζουν, λοιπόν, όλοι όσοι έχουν συμβάλλει σ’ αυτή την δαντική κόλαση που βιώνει ο λαός μας, από τις φονικές φλόγες της Αττικής έως την βάρβαρη καθημερινότητα εκπαιδευτικών και οικογενειών, ότι οι μέρες τους είναι μετρημένες, ότι θα λογοδοτήσουν και θα αποδοθεί δικαιοσύνη προς όφελος του λαού, της ευημερίας του και της ανάπτυξής του!
Προς όφελος των παιδιών μας και των παιδιών όλων των λαών!
Με τιμή και αγανάκτηση,
Νίκος Γεωργαντώνης
Εις εκ των γονέων
