Σχετικά με την εκλογή Πιερρακάκη στην προεδρία του Eurogroup, από το ΚΚΕ παραπέμπουν στην απάντηση που έδωσε στον «Ριζοσπάστη» ο ευρωβουλευτής του κόμματος Λευτέρης Νικολάου – Αλαβάνος.

Ο ευρωβουλευτής σημειώνει μεταξύ άλλων πως δεν έχουν βάση οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης, περί επιβράβευσης της ελληνικής οικονομίας, ούτε οι προσοδκίες ότι αυτή η εξέλιξη θα ευνοήσει τον ελληνικό λαό όπως, δεν ευνόησε τους λαούς της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας όταν επικεφαλής του Eurogroup ήταν οι υπουργοί Οικονομικών Donohoe και Centeno αντίστοιχα.

Σημειώνει επίσης ότι το Eurogroup ως ευρωενωσιακός θεσμός υπηρετεί τις κατευθύνσεις της ΕΕ η οποία πλέον κάνει στροφή στην πολεμική οικονομία.

Αναλυτικά το σχόλιο του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ:

«Το ΚΚΕ δεν κρίνει τον πρόεδρο του Eurogroup, τον θεσμό του Eurogroup και συνολικά τους αξιωματούχους της ΕΕ με βάση την εθνικότητά τους. Το Eurogroup αποτελεί ευρωενωσιακό όργανο, το οποίο ενορχηστρώνει και συντονίζει την άγρια αντιλαϊκή επίθεση που βιώνουν οι λαοί των κρατών της ζώνης του ευρώ και συνολικά της ΕΕ, η οποία τους έβγαλε μαζικά στον δρόμο του αγώνα για τα δικαιώματά τους όλο το προηγούμενο διάστημα.

Το επόμενο διάστημα αυτή η πολιτική θα ενταθεί με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ιδιαίτερα εκείνες που αφορούν τη στροφή στην πολεμική οικονομία που υπηρετεί άλλωστε και η κυβέρνηση της ΝΔ. Για αυτούς ακριβώς τους λόγους δεν έχουν βάση οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης “περί επιβράβευσης της ελληνικής οικονομίας”, ούτε οι δηλώσεις στελεχών που καλλιεργούν προσδοκίες ότι αυτή η επιλογή μπορεί να ευνοήσει τον ελληνικό λαό. Όπως, άλλωστε, δεν ευνοήθηκαν οι λαοί των κρατών των οποίων υπουργοί χρημάτισαν πρόεδροι του Eurogroup ή άλλων οργάνων της ΕΕ. Οπως δεν ευνοήθηκαν οι λαοί της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, όταν επικεφαλής του Eurogroup από το 2018 έως το 2025 ήταν οι υπουργοί Οικονομικών, Donohoe και Centeno.

Το μόνο που ο ελληνικός λαός και όλοι οι λαοί της Ευρώπης μπορούν να περιμένουν και πρέπει να αντιπαλέψουν είναι η κλιμάκωση της επίθεσης στη ζωή και τα δικαιώματά τους, στο πλαίσιο της πολεμικής οικονομίας και προετοιμασίας της ΕΕ, της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων που απαιτούν νέες θυσίες από τους εργαζόμενους, ακόμη πιο σκληρά αντεργατικά μέτρα, στρατηγική που θα εξυπηρετήσει και το Eurogroup, μαζί με τα άλλα ευρωενωσιακά όργανα και τις αστικές κυβερνήσεις, μπροστά στη διαφαινόμενη νέα βαθιά καπιταλιστική κρίση».