Εργοδοτικά εγκλήματα χαρακτηρίζουν τα εργατικά ατυχήματα οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ τονίζοντας πως η κατάσταση στους χώρους δουλειάς και στην Ελλάδα και συνολικά στην ΕΕ επιδεινώνεται.
Όπως αναφέρει, μεταξύ άλλων συγκεκριμένων στοιχείων τα οποία παραθέτει, η ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ, «από το 2000 μέχρι σήμερα ο αριθμός των νεκρών εργαζομένων στην Ελλάδα ξεπερνά τους 2.200, ενώ πολλαπλάσιος είναι ο αριθμός των σακατεμένων. Οι επαγγελματικές ασθένειες θερίζουν, αλλά συνεχίζουν να μην καταγράφονται στην Ελλάδα κι οι εργαζόμενοι επωμίζονται το τεράστιο κόστος για να τις αντιμετωπίσουν».
Τονίζει ότι «αιτία των εργοδοτικών αυτών εγκλημάτων δεν είναι το ανθρώπινο λάθος όπως μονότονα και προκλητικά επαναλαμβάνουν οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων και των εργοδοτικών ενώσεων». Ως αίτια, οι ευρωβουλευτές καταδεικνύουν τα ελλιπή έως και ανύπαρκτα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία, την εντατικοποίηση της δουλειάς, τα απάνθρωπα ωράρια, την πίεση για να ολοκληρωθεί με οποιονδήποτε τρόπο το έργο, τις εξοντωτικές κόντρα βάρδιες, τη δουλειά σε απαράδεκτες συνθήκες ακόμα και με δριμύ ψύχος ή υψηλές θερμοκρασίες ακόμη και σε χώρους εργασίας με μεγάλη επικινδυνότητα.
Η ΕΟ του ΚΚΕ επισημαίνει και την απουσία κρατικού ελέγχου, από όλες τις κυβερνήσεις για τα ζητήματα αυτά. Αναφέρει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την μετατροπή του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας σε «Ανεξάρτητη Αρχή», κατά τα πρότυπα της «Ευρωπαϊκής Αρχής Επιθεώρησης Εργασίας», με λιγότερους πόρους και ακόμα λιγότερο προσωπικό.
«Το πιο πρόσφατο εργοδοτικό έγκλημα στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος με έναν νεκρό και δυο τραυματίες, έρχεται να προστεθεί στη μαύρη λίστα των πάνω από 71 εργαζομένων που δεν γύρισαν ποτέ από τη δουλειά, μέχρι το τέλος του Απριλίου 2023», σημειώνει ακόμα η ΕΟ του ΚΚΕ.
Βάσει αυτών το ΚΚΕ κατέθεσε πρόταση ψηφίσματος προς το Προεδρείο του Ευρωκοινοβουλίου για την αρμόδια επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων (EMPL) και αναδεικνύει τα αιτήματα των εργαζομένων προς τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της ΕΕ :
– Να θεσμοθετήσουν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, που θα οδηγούν σε Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, και κατά κλάδο Συλλογικές Συμβάσεις, οι οποίες να περιλαμβάνουν συγκεκριμένα μέτρα για την προστασία της ζωής και της υγείας στην εργασία, με αυξήσεις στους μισθούς στη βάση των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων, με επαναφορά των μισθολογικών ωριμάνσεων.
– Να πάρουν όλα τα αναγκαία μέτρα για την πρόληψη εργατικών ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών, με ουσιαστικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης.
– Να ενισχύσουν αποφασιστικά τις επιθεωρήσεις εργασίας με ανθρώπινο δυναμικό και υλικοτεχνική υποδομή για την αντιμετώπιση όλων των παραγόντων που επηρεάζουν την υγεία και ασφάλεια (π.χ. εξοντωτικά ωράρια, μαύρη εργασία, εργασία ανηλίκων κλπ.). Να προσανατολίσουν τις επιθεωρήσεις στον έλεγχο της εργοδοτικής ασυδοσίας, στην αποκλειστική εργοδοτική ευθύνη για την πρόληψη και αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου και τις συνέπειές του.
– Να δημιουργήσουν κρατικά σώματα Τεχνικών Ασφαλείας και Γιατρών Εργασίας και υπηρεσιών υγείας και ασφάλειας της εργασίας (ΥΑΕ) ενταγμένων στο αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Υγείας.
– Να παρακολουθούν συστηματικά την υγεία των εργαζομένων, με δωρεάν εξετάσεις, ιδιαίτερα για τις έγκυες και τις εργαζόμενες γυναίκες.
– Να αναγνωρίσουν και να διευρύνουν το θεσμό των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (ΒΑΕ), ανεξάρτητα από τον ασφαλιστικό φορέα και τη σχέση εργασίας των εργαζομένων. Να πάρουν μέτρα για τη μείωση του χρόνου εργασίας για τα ΒΑΕ σε 6ωρο-5ημερο-30ωρο, την αύξηση των ημερών αδείας, τη μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης σε 50 για τις γυναίκες και 55 για τους άντρες.
– Να εξασφαλίσουν την πλήρη κάλυψη των αναγκών των εργαζομένων από τον επαγγελματικό κίνδυνο με ευθύνη του κράτους και αποκλειστική επιβάρυνση του κεφαλαίου. Πλήρης και απολύτως δωρεάν κάλυψη της νοσοκομειακής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της ιατρικής αποκατάστασης σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος ή επαγγελματικής ασθένειας. Πλήρεις αποδοχές για τους εργαζόμενους για όλο το διάστημα απουσίας από την εργασία λόγω εργατικού ατυχήματος ή επαγγελματικής ασθένειας (όπως εάν δούλευαν), επανεκπαίδευση, επανένταξη στην εργασία. Πλήρης σύνταξη γι’ αυτούς που δεν μπορούν να εργαστούν ή στις οικογένειές τους σε περίπτωση θανάτου.