Στην πρώτη της βάρδια στο νοσοκομείο «Ιπποκράτειο», στις επτά το πρωί της περασμένης Πέμπτης, λίγες ώρες μετά την άφιξή της από την Κρήτη στη δοκιμαζόμενη Θεσσαλονίκη, η εθελόντρια νοσηλεύτρια Ανθή Καριοφίλη αντίκρισε μια «εμπόλεμη κατάσταση». Οι ασθενείς στην κλινική COVID-19 είναι δεκάδες, ο χρόνος επικοινωνίας μαζί τους περιορίζεται στο ελάχιστο, το διάστημα ανάπαυσης του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού είναι σχεδόν μηδαμινό.
«Εμείς υποκλινόμαστε στους συναδέλφους μας», λέει στην «Κ» η εθελόντρια νοσηλεύτρια από το νοσοκομείο των Χανίων. «Βρίσκονται οκτώ ώρες στον θάλαμο χωρίς ανάσα. Εμείς νιώθουμε ότι είμαστε μια σταγόνα στον ωκεανό, σε σχέση με αυτό που έχουν να αντιμετωπίσουν».
Την περασμένη Τετάρτη, μαζί με άλλες νοσηλεύτριες από την Κρήτη, η κ. Καριοφίλη δέχθηκε να μεταβεί στη Θεσσαλονίκη για να βοηθήσει το υγειονομικό προσωπικό στη μάχη που δίνει κατά το δεύτερο κύμα της πανδημίας. Ετοίμασε βιαστικά τα πράγματά της και δεν πρόλαβε να αντιληφθεί τα όσα γράφονταν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή λέγονταν στην τηλεόραση για εκείνη και τις συναδέλφους της. Μιλώντας στην «Κ» διευκρινίζει ότι η κίνησή τους ήταν μια αυτονόητη ενέργεια, όχι πράξη ηρωισμού.
«Πόσο θα αντέξουν»
«Απορώ πόσο θα αντέξουν οι συνάδελφοί μας. Εγώ έχω ημερομηνία λήξεως, θα φύγουμε σε 15 ημέρες, η ψυχολογία μου είναι διαφορετική. Τι θα γίνει με όσους μένουν πίσω;», λέει. «Κι όμως, είναι τόσο ενωμένοι μεταξύ τους, τόσο ευγενικοί, δείχνουν τόση συμπόνια στον συνάνθρωπο, να δουν εάν έφαγε ο ασθενής, αν ήπιε νερό και είναι καλά, ακόμη κι αν είναι κομμάτια από τη κούραση. Σε αυτούς θέλω να εστιάσω, όχι σε εμάς που ήρθαμε εθελοντικά. Τα εύσημα πρέπει να τα πάρουν εκείνοι».
Η κ. Καριοφίλη έχει συμπληρώσει 24 χρόνια εργασίας ως νοσηλεύτρια και έχει πείρα από τη διαχείριση περιστατικών COVID-19 στην αντίστοιχη κλινική που είχε συσταθεί στο νοσοκομείο των Χανίων. Μαζί με ακόμη μία νοσηλεύτρια τοποθετήθηκε σε απλή κλινική COVID-19 του «Ιπποκράτειου» νοσοκομείου, ενώ άλλες εθελόντριες συνέδραμαν στη μονάδα εντατικής θεραπείας.
«Το σοκαριστικό είναι ότι δεν προλαβαίνεις συναισθηματικά να βοηθήσεις τους ασθενείς», λέει. «Αυτό που με έκανε να δακρύσω ήταν ένα ζευγάρι ηλικιωμένων. Η γυναίκα νοσηλεύεται σε ένα δωμάτιο και ο άνδρας σε άλλο. Ρωτούσε να μάθει πώς είναι ο σύζυγός της. “Πες του ότι τον αγαπάω, πήγαινέ του ένα ποτήρι νερό”, μου είπε».
Λόγω του φόρτου εργασίας, το προσωπικό μπορεί στην οκτάωρη βάρδιά του να αφαιρεί τον ασφυκτικό προστατευτικό εξοπλισμό που φοράει στους θαλάμους των ασθενών για ένα δεκάλεπτο ή τέταρτο ανά τέσσερις ώρες. «Ιδρώνεις μέσα στη στολή, δεν γίνεται να μην πιεις νερό, να φας κάτι, μέσα σε αυτά τα δέκα λεπτά, αλλιώς θα λιποθυμήσεις», λέει η νοσηλεύτρια.
Συμπαράσταση
Και άλλοι συνάδελφοί της τις τελευταίες ημέρες δέχθηκαν να μετακινηθούν στη Θεσσαλονίκη για να βοηθήσουν. Από την Κομοτηνή και το Αργος, τη Σπάρτη και τα Ιωάννινα έχει φτάσει νοσηλευτικό προσωπικό στα νοσοκομεία της πόλης που πιέζεται πιο πολύ από κάθε άλλη. «Πρέπει να βοηθήσει και η υπόλοιπη Ελλάδα και ευτυχώς το έχουν αντιληφθεί αυτό και υπάρχει συμπαράσταση», τονίζει η κ. Καριοφίλη και προσθέτει ότι αυτή τη στιγμή δεν γίνεται να υπάρχουν αμφισβητίες της πανδημίας. «Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι ο εγκλεισμός αυτή την περίοδο είναι σημαντικός. Αυτό που συμβαίνει δεν είναι παιχνίδι».